het is rood
diepdonkerrood
zonder stekels
knobbels bulten
of tentakels
en het zit rustig
in een hoekje
van mijn hoofd
te wachten
tot het naar buiten komt
en vandaag is het gekomen
toen ik hem zag
mijn ogen de zijne zagen
en die van hem de mijne
nu is het hier
en verveelt mij
dag in dag uit
met buikpijn en kriebels
met verlegenheid en staren
en toch
als ik er aan denk
hoe mijn ogen de zijne zagen
en die van hem de mijne
dan weet ik het zeker
liefde is iets prachtigs
sja... tis net uit met mn vriend en toen dacht ik een beetje na over liefde enzo... t verbaast me trouwens wel dat het zo'n positief gedicht is, want ik voel me eigenlijk best rot...