Een kleine update van mijn column..

[-Melody-]

Na het jammerlijke verlies tegen Tsjechië, hier een kleine update, ben al weer heel wat ''voetbal''wijzer...



De tijd der voetbal is weer aangebroken. En dat zullen we weten ook. Spontaan verandert alles in oranje. Tot de bierdopjes aan toe. Heeft iemand daar om gevraagd? Geld word op tafel gegooid, alsof het niks is, iedereen zet in op de alom gevreesde eindstand. Wie gaat er winnen?

Maar de dag zelf, waarin ons uiterst geweldige team zich van zijn beste kant laat zien (lees slechtste), speelt, is het belangrijkst. tegen een gevreesde tegenstander. Maar is niet elke tegenstander een gevreesde voor ons team?
Al het oranje hoort inmiddels je nationalistische gevoel opgeroepen te hebben. Iedereen hoort in de stemming te zijn. En in vol ornaat, in oranje kleding getogen en een oranje hoofddeksel op vertrekt Nederland massaal naar buren en vrienden. Zo'n huis word al snel een oranje massa. Een schreeuwende massa wel te verstaan. Mannen, die vaak denken er verstand van te hebben, schreeuwen tegen het beeldscherm en joelen de tegenstander uit. De vrouwtjes enkel giechelend aan de kant om hun man.

De avond gaat voorbij, veel bier, geschreeuw, gejoel, en soms, heel soms een vreugdkreet. Maar dan ook uitzinnig. Als er eenmaal een doelpunt is voor het thuisfront zijn de indianenkreten niet van de lucht. De eens stille oranje massa mensen springt spontaan op uit de bank / stoel en begint wild heen en weer te dansen. De oorsprong van dit wilde tafereel word duizenden jaren geleden gezocht.

Helaas eindigt altijd (sorry fans, bijna altijd) de wedstrijd in een jammerlijke nederlaag voor onze manschappen. En nee, dat is niet zo best voor sommige harten, daar moesten ze eens wat aan doen bij de hartstichting! Menigeen is diep depressief, (laten we het luchtig houden : teleurgesteld) wanneer het toch echt definitief is dat onze Nederlandse voetballers toch net de top niet halen. Maar de spanning is toch vooral te zoeken binnen de wedstrijd. Als hij voor de verandering eens tegen de lat aan gaat. Luid gejoel, gescheld, maar ook fysiek geweld word hier dan niet geschuwd. Mannen zoeken het dan al snel bij een mooi vlakke tafel, om een flinke mep op te geven, maar ook hun eigen benen krijgen een flinke klap… Verrassend, als je het vergelijkt met een doelpunt van de tegenstander, slechts wat gemompel komt voorbij.. Laten we zeggen, dit alles, goed voor de calorieën..

Na de wedstrijd word nog flink nagepraat over de wedstrijd. Hele theorieën gaan over de tafel en aan het eind van de avond word besloten met een prognose voor de volgende wedstrijd. Uiteindelijk worden de vrouwtjes toch echt moe, en met veel moeite worden de mannen meegesleept naar huis.

Het verlangen naar bier is weer gestild, er is weer genoeg geluid geproduceerd voor de komende weken en sociale contacten (kun je ze zo noemen?) zijn weer op peil, het nationale IQ is weer flink opgekrikt. Op naar de volgende, al net zo ''gezellige'' wedstrijd..

Bloemenpoes schreef op 20-06-2004 @ 09:35 :
De tijd der voetbal is weer aangebroken. En dat zullen we weten ook. Spontaan verandert alles in oranje. Tot de bierdopjes aan toe. Heeft iemand daar om gevraagd? Geld wordt op tafel gegooid, (ik weet niet zeker of daar een komma tussen hoort) alsof het niks is, iedereen zet in op de alom gevreesde eindstand. Wie gaat er winnen?

Maar de dag zelf, waarin ons uiterst geweldige team zich van zijn beste kant laat zien (lees slechtste), speelt, (wat doet dat er tussen?) is het belangrijkst. Tegen een gevreesde tegenstander. Maar is niet elke tegenstander een gevreesde voor ons team?
Al het oranje hoort inmiddels je nationalistische gevoel opgeroepen te hebben. Iedereen hoort in de stemming te zijn. En in vol ornaat. In oranje kleding getogen en met een oranje hoofddeksel op vertrekt Nederlanders (?) massaal naar buren en vrienden. Zo'n huis wordt al snel een oranje massa. Een schreeuwende massa wel te verstaan. Mannen, die vaak denken er verstand van te hebben, schreeuwen tegen het beeldscherm en joelen de tegenstander uit. De vrouwtjes enkel giechelend aan de kant om hun man.

De avond gaat voorbij, veel bier, geschreeuw, gejoel, en soms, heel soms een vreugdkreet. Maar dan ook uitzinnig. Als er eenmaal een doelpunt is voor het thuisfront zijn de indianenkreten niet van de lucht. De eens stille oranje massa mensen (zou ik weg laten) springt spontaan op uit de bank / stoel en begint wild heen en weer te dansen. De oorsprong van dit wilde tafereel wordt duizenden jaren geleden gezocht. (Waar dan?

Helaas eindigt de wedstrijd altijd (sorry fans, bijna altijd) in een jammerlijke nederlaag voor onze manschappen. En nee, dat is niet zo best voor sommige harten, daar moesten ze eens wat aan doen bij de hartstichting! Menigeen is diep depressief (laten we het luchtig houden: teleurgesteld) wanneer het toch echt definitief is dat onze Nederlandse voetballers toch net de top niet halen. (Ik vind de zin wat te lang en hij loop stroef...ik zou ook niet zeggen 'toch net niet' maar gewoon 'niet' oid.) Maar de spanning is toch vooral te zoeken binnen de wedstrijd. Als hij voor de verandering eens tegen de lat aan gaat. Luid gejoel, gescheld, maar ook fysiek geweld wordt hier dan niet geschuwd. Mannen zoeken het dan al snel bij een mooi vlakke tafel, om een flinke mep op te geven, maar ook hun eigen benen krijgen een flinke klap… Verrassend, als je het vergelijkt met een doelpunt van de tegenstander, slechts wat gemompel komt voorbij.. Laten we zeggen, dit alles, goed voor de calorieën..

Na de wedstrijd wordt nog flink nagepraat over de wedstrijd. Hele theorieën gaan over de tafel en aan het eind van de avond wordt besloten met een prognose voor de volgende wedstrijd. Uiteindelijk worden de vrouwtjes toch echt moe, en met veel moeite worden de mannen meegesleept naar huis.

Het verlangen naar bier is weer gestild, er is weer genoeg geluid geproduceerd voor de komende weken, sociale contacten (kun je ze zo noemen?) zijn weer op peil en het nationale IQ is weer flink opgekrikt. Op naar de volgende, al net zo ''gezellige'' wedstrijd...

Er zitten aardig wat foutjes in (zie vet gedrukte dingen), maar daarnaast zijn er ook nog een aantal zinnen die taaltechnisch volgens mij niet helemaal kloppen...maar goed, ik ben ook geen Neerlandicus.

'k vind het niet slecht geschreven, maar ik mis iets...er is geen echte 'ontknoping', er is geen echte humor (vind ik dan, maar een ander kan er heel goed anders over denken), er is geen aparte visie op het geheel: het is allemaal zo logisch...

Meesterlijke aanpassing