Ik heb overlaatst een verlichtend inzicht gekregen. Ik hoor de laatste tijd op veel fora wat voor een goede producer Rick Rubin wel niet is. Nu heb ik daar mijn kritiek bij

. Ik heb eerder de indruk dat bands (of hun labels, weet ik veel) zich richten naar deze baardman als ze (terug) het grotere publiek willen bereiken.
Kijk naar Toxicity van system of a down, wie kent het nummer chop suey niet?
Slipknot --> hun single duality is een hit tegenover de vorige left behind. men zegt ook veel dat slipknot nu een pak toegankelijker is op hun laatste nieuwe cd.
Nu hoor ik ook geruchten dat Korn zich gaat richten naar Rickske voor hun 7e album.
Commentaar of tegenargumenten?