Intuïtie - een vreemd verhaal.

[-Will-]

-edit: ingekort-

(Ik noem het maar intuïtie, want daar lijkt het het meest op.)

Het begon zo'n anderhalf jaar geleden. Jullie kennen het vast wel, dat trekkende, zeurende gevoel dat je iets MOET doen.

Ik ben er in de loop van de tijd steeds meer op gaan reageren. Het resultaat is dat ik van mijn vroegere verlegenheid af ben - ik stap gewoon op mensen af op straat als mijn intuïtie me dat zegt. Er komt bijna altijd wat leuks uit, of ik leer er wat van.

Vorig jaar stond ik bijvoorbeeld in een discotheek, en ik MOEST een meisje aanspreken dat daar stond. Dan deed ik dat, en zij bleek er te werken, en toen had ik twee dagen later een nieuwe baan daar omdat ik zo'n goede indruk had gemaakt.

Of toen ik nog aan zieltjes winnen voor de goede doelen deed. Op goede dagen voelde ik aan met wie het ging lukken en hoe ik ze moest benaderen. Als ik puur op m'n intuïtie afging, kwam ik er altijd beter uit. Heb toen een stageplek geregeld, nieuw werk, veel nieuwe vriendinnetjes en veel leuke mensen leren kennen. Als ik NIET op mijn intuïtie afging, kon ik de hele dag mensen aanspreken, maar dan schreef ik helemaal niemand in.

Dit zijn echt maar een paar voorbeelden. Ik heb er honderden. Bijvoorbeeld - ik kreeg maandag het gevoel dat ik het vuilnis moest buiten zetten, en dan doe ik dat ook METEEN. Dan komen ze vervolgens drie uur te vroeg langs, en was ik nog net op tijd.
Of als ik naar de bus loop. Dan krijg ik het gevoel dat ik MOET rennen, en als ik dat dan niet doe mis ik de bus nét omdat die te vroeg is.

"Op goede dagen?"
Ja, want het probleem is dat ik niet snel genoeg kan reageren op mijn intuïtie als ik niet goed wakker en alert ben. Als mijn intuïtie me wat vertelt en ik doe er niet binnen drie seconden wat mee, is het moment voorbij. In een gesprek is het resultaat dat ik wat me te binnenschoot op het verkeerde moment breng. De timing is belachelijk precies. Sommige dagen ben ik ontzettend ad-rem, sommige dagen voel ik me net een sociopaat omdat alles wat ik zeg nét op het verkeerde moment komt. Mensen vragen zich af wat er is, maar ik kan ze moeilijk uitleggen dat ik die dag gewoon niet snel genoeg op mijn gevoel kan reageren.

En als ik me niet prettig voel, of als ik erg moe ben, dan laat mijn intuïtie me in de steek. Dan voel ik me hulpeloos, omdat ik het laatste jaar blind ben gaan varen op mijn intuïtie.

Ik ben er zelf erg skeptisch over, maar...ik test het echt heel vaak. Elke week wel een dag lang.

Als ik een dag lang dat trekkerige gevoel in m'n hoofd negeer, heb ik de meest bizarre pech. Ik zeg de verkeerde dingen, kom overal te laat, maak mensen kwaad, raak spullen kwijt, maak dingen per ongeluk stuk, noem maar op. Als ik me een tijdje lang niet zo lekker in m'n vel voel en dus niet op m'n gevoel reageer, gaat m'n intuïtie zelfs op stil. Want hoe vaker ik reageer, hoe vaker ik dat gevoel krijg. En als ik een tijdje niet reageer, wordt het gevoel steeds zwakker.

Ik ben een emotioneel stabiel persoon, maar ik word er soms wel héél raar van dat ik dit deel van mijn leven niet onder controle heb. Ik moet élke dag mezelf opwarmen door veel met mensen te praten, door actief te bewegen en goed te eten. Als ik moe ben of ik heb honger (dus als ik niet alert ben) - dan reageer ik niet snel genoeg. En ik zie dus steeds kansen lopen die ik niet had hoeven laten schieten.

Het is een lang verhaal geworden, maar dit is voor het eerst dat ik erover schrijf.
Is er iemand die dit herkent? En is er iemand die weet of je dat gevoel kan 'trainen'?

Alvast bedankt voor jullie reacties.

[engeltje]

Ik herken het wel wat, niet in zo'n sterke mate, maar toch wel.

En of je het kan trainen, geen idee eigenlijk, ik denk het wel. Dat eetgewoonten en of je fit bent meespelen weet ik eigenlijk wel zeker, dat geldt voor mij sowieso wel, of het met intuitie te maken heeft of niet.

Maar ik vind het wel heel logisch klinken allemaal. Je hebt het voor mijn gevoel al enorm ontwikkeld, ik ben daar zelf mee bezig, geen idee hoe, maar ik probeer het wel. Maar dat is dan meer met bepaalde keuzes maken, dat ik eigenlijk altijd wel weet wat ik wil, en als ik me heel goed voel doe ik ook automatisch het goede, en soms ga ik enorm piekeren (omdat ik niet durf misschien, weet ik niet zeker)

heb je er wat aan?

[-Will-]

engeltje schreef op 17-07-2004 @ 13:27 :
Ik herken het wel wat, niet in zo'n sterke mate, maar toch wel.

En of je het kan trainen, geen idee eigenlijk, ik denk het wel. Dat eetgewoonten en of je fit bent meespelen weet ik eigenlijk wel zeker, dat geldt voor mij sowieso wel, of het met intuitie te maken heeft of niet.

Maar ik vind het wel heel logisch klinken allemaal. Je hebt het voor mijn gevoel al enorm ontwikkeld, ik ben daar zelf mee bezig, geen idee hoe, maar ik probeer het wel. Maar dat is dan meer met bepaalde keuzes maken, dat ik eigenlijk altijd wel weet wat ik wil, en als ik me heel goed voel doe ik ook automatisch het goede, en soms ga ik enorm piekeren (omdat ik niet durf misschien, weet ik niet zeker)

heb je er wat aan?

Jawel, bedankt voor je reactie.
Ik heb dat ook vaak, dat ik eraan ga twijfelen. Vooral als ik dan iets moet doen dat ik normaal nooit zou doen, iets dat niet in mijn persoonlijkheid ligt. Maar als ik gewoon 'in touch' ben met m'n gevoel, komt het vanzelf en komt het heel natuurlijk over.

Dus ik twijfel er wel een stuk minder vaak aan dan vorig jaar, doe gewoon meteen wat me te binnen schiet. Maar ik heb er niet zoveel controle over als ik zou willen. Er moet gewoon iets zijn dat me ontgaan is.

Wat ik nu doe:
-alert zijn
-meteen reageren als er wat in me opkomt

Dus eigenlijk hetzelfde als jij.

Ik merk wel dat als ik er vaker wat mee doe, dat ik vaker een ingeving krijg. Het echte getrek voel ik altijd wel, maar de kleine dingen die zorgen voor de echt leuke contacten en gebeurtenissen. De dingen die niet belangrijk maar wel leuk zijn!

Hoe lang ben jij er al mee bezig?

[engeltje]

Opzich al best lang, laastste jaren steeds meer en afgelopen jaar veel meer.

Het is eigenlijk zo bij kleine dingetjes dat ik mezelf veel tegenhoud, bang ben voor de reacties of gevolgen ofzo. Een echte piekeraar dus. Maar met bijvoorbeeld de bus halen, of zulke dingen, kan ik me 1-2-3 bedenken dat ik dan ook zo'n gevoel heb, misschien als ik erop let dat ik het dan merk, maar daar ben ik nog niet mee beziggeweest.

Bij gesprekken en dergelijke merk ik wel dat als ik er gewoon bij ben en ontspannen ben ik automatisch zeg wat ik wil zeggen en dat het dan voor mijn gevoel ook klopt ofzo, al heb ik er niet speciaal over nagedacht. Als ik hierin ga sturen (mezelf tegenhouden of juist wat zeggen terwijl ik er druk achterzet) merken anderen dat, maar heb ik er zelf ook last van. Ik weet bij dit alleen niet of het met die intuitie te maken heeft, of gewoon met onzekerheid van mezelf in contacten...

Bij 'grotere' dingen, merk ik wel degelijk dat m'n intuitie volgen het prettigst is, al lijkt het niet altijd 'slim' ofzo. En dat komt altijd goed
Hier ben ik dan vooral afgelopen jaar mee beziggeweest, en heb er ook bewust aan gewerkt. Zo heb ik afgelopen jaar in een week besloten om te stoppen met mijn opleiding, terwijl (bijna) iedereen die keus afraadde. Die keus had nooit beter kunnen worden.
Ik heb er toen meteen aan gewerkt om meer met mijn gevoel/intuitie te doen, zoals anderen aanspreken, of bijvoorbeeld een knuffel te geven als ze dat nodig hadden. Nog vaak niet gedaan hoor, maar als ik het wel deed werd daar zeer positief op gereageerd en voelde het ook heel goed. Als ik het niet had gedaan en ik het later eens zei tegen iemand, dan was het eigenlijk altijd zo van: had dat toch gewoon gedaan, en in een aantal gevallen hadden ze het ook nodig gehad.

Het werkt zeker positief als je gewoon blijft doen wat je wordt ingegeven, het is eigenlijk altijd goed, het voelt (iig bij mij) eigenlijk ook altijd goed.

Een klasgenoot van mij heeft hier afgelopen jaar (en daarvoor volgens mij ook) hard aan gewerkt, niet heel bewust, maar inderdaad ook met doen wat er in haar opkwam. Ze liep soms weg tijdens besprekingen als ze voelde dat het niet goed was, en ook met een presentatie deed ze wat er in haar opkwam. Dat was echt super om te zien .

-Will- schreef op 15-07-2004 @ 02:23 :
Jullie kennen het vast wel, dat trekkende, zeurende gevoel dat je iets MOET doen.

Nee?

[Nienna]

Herken dit ook, en je zegt dat je dat gevoel soms negeert, heb ik maar 1 advies voor : Niet doen! Dat goed eten en alert zijn, heb ik ook. Maar, ik moet zowiezo eten, anders val ik om...