Het einde.

[Millroy]

Dit is volgens mij m'n slechtste verhaal. Het is geschreven in een toestand die men enkel kan bereiken door wijn en slaaptekort.
Spreek.

Ik loop over straat…Neenee, lucifertje, dit keer niet.

Hoewel. Ik zie wel iets gebeuren op die straat.
Maar ik loop er niet, ik zit aan mijn raam. Tweede verdieping, appartement met 2 slpkmrs, keuken, wnnkmr, trrs & bdkmr mt acc. Ik had de advertentie zien staan en in mijn geest een beeld gevormd van het appartement. Mooi ingericht, stijlvol. Ik handelde ondoordacht, belde de persoon die het appartement verhuurde, en schreef het voorschot over via telebanking. Handig toch, het internet. Zo kan ik geld verspillen zonder ervoor te moeten opstaan. Helaas, het appartement leek helemaal niet op mijn droombeeld. Grauwbruin, met vochtplekken die in het donker op gaten in de muur leken. Ik hing er mijn posters maar over, en duwde af en toe eens tegen de poster. Gelukkig vond ik de muur elke keer.
Ik zit dus aan mijn raam. Iets beters heb ik niet te doen. De televisie is kapot en internet aansluiting heeft heeft deze buurt niet. Ik zou naar het hersenloos gekwetter op de radio kunnen luisteren en mij laten meeslepen in vrolijke K3 liedjes. Dat zou ik kunnen doen, maar aangezien ik de klok horen tikken interessanter vind, laat ik het maar achterwege. Ik heb het mooi verknald. Het, als in heel mijn leven. Ik had nog kunnen thuisblijven en studeren, maar nee, ik moest zonodig verhuizen, naar dit krot. Dan werd ik nog schoolmoe, en nam het uiterst wijze besluit de arbeidsmarkt te gaan verrijken. De arbeidsmarkt vond mij niet erg verrijkend. Ik heb het verpest. Ik moet nu iets gaan doen. Ik neem het heft in handen en open het raam. Ik zet mijn voeten op de koude grijze vensterbank, haal diep adem en spring.
Het balkon op. Ik vouw mijn was rek dicht en zet het binnen.
Alles moet netjes zijn als ik deze plek verlaten heb. Ik voel me opgelucht, de spreekwoordelijke last is van mijn schouders gevallen. Eindelijk, een uitweg. Een simpele uitweg. Ik loop naar het pillenkastje in de badkamer en rommel wat met de potjes. Al snel vind ik wat ik zoek, en neem het rode doosje van tussen zijn vriendjes. De witte korrels binnenin trillen van ongeduld. Ik ook. Gulzig verbreek ik de zegel en kieper er een handvol naar binnen. Ik ben altijd gulzig met tic-tacs. Ik zet het doosje terug. Eigenlijk horen de tictacs hier niet thuis, maar dan hoef ik mijn tanden niet te poetsen om mijn adem fris te laten ruiken. Lekker handig.


(Dacht je nu echt )

[Nijn*]

Ach ja, het leven he

[Soapsie]

hahaha! Dit is echt een geniaal stukje. Echt leuk geschreven! -x- Soapsie

[nemo89]

best leuk, als je niet helemaal 100 bent kun je stukjes schrijven die dat ook niet zijn en die zijn altijd wel grappig, wel realistisch, maar misschien zou het geen slecht idee zijn het nog een keer over te lezen (al is dat doodsaai, overlezen wat je zelf geschreven hebt) want sommige zinnen lopen niet.

[nemo89]

hmm... leuke schrijfstijl, maar het onderwerp... nja, t spreekt me op zn zachtst gezegd niet aan. de fouten die erin zaten zijn zo uitgekauwd: kappen daarmee, dat hebben we allemaal door! Dank u

[Millroy]

Nemo lieverd, hoe zeer ik ook van kritiek hou, ik begrijp geen zak van wat je wilt vertellen.
Maar hoe serieus moet ik jou nemen, met je enige 2 berichten op mijn post? Je spreekt me toe op een manier die me bekend voorkomt. Een ghost account? If so, dan hoor ik niet meer van je.
Of juist wel omdat je dit leest.
If not, verklaar je nader.
En dan ben ik vereerd dat mijn post jouw eerste reactie was.

[Charlottetje]

ik vond het heerlijk! vooral omdat het kort was, denk ik en het werd natuurlijk wel voorspelbaar (als in: hij pleegt heus geen zelfmoord) maar tic-tac's had ik niet kunnen voorspellen.
leuke woordgrapjes ook.
alleen 1 puntje van serieuze kritiek: internet heeft MEN hier niet?
dat men vind ik er toch niet helemaal kloppen.

Charlotte
nou vraag ik me af of ik het alleen maar leuk vond, omdat ik van te voren wist dat ik er niet te veel van mocht verwachten of omdat ik het gewoon niet helemaal serieus nam ofzo....
niemand zal het ooit weten, ben ik bang

LOL @ stukje, masterlijk.

Grim

[Signy]

Ik loop over straat…Neenee, lucifertje, dit keer niet. euhhhh

Hoewel. Ik zie wel iets gebeuren IN die straat.
Maar ik loop er niet, ik zit aan mijn raam. Tweede verdieping, appartement met " 2 slpkmrs, keuken, wnnkmr, trrs & bdkmr mt acc" . Ik had de advertentie zien staan en mijn geest had zich een beeld gevormd van het appartement. Mooi ingericht, stijlvol. Ik handelde ondoordacht, belde de persoon die het appartement verhuurde, en schreef het voorschot over via telebanking. Handig toch, het internet. Zo kan ik geld verspillen zonder ervoor te moeten opstaan. Helaas, het appartement leek helemaal niet op mijn droombeeld. Grauwbruin, met vochtplekken die in het donker op gaten in de muur leken. Ik hing er mijn posters maar over, en duwde af en toe eens tegen de poster. Gelukkig vond ik de muur elke keer.
Ik zit dus aan mijn raam. Iets beters heb ik niet te doen. De televisie is kapot en internet aansluiting heeft men hier niet. Ik zou naar het hersenloos gekwetter op de radio kunnen luisteren en mij laten meeslepen in vrolijke K3 liedjes. Dat zou ik kunnen doen, maar aangezien ik het horen van de klok interessanter vind , laat ik het maar achterwege. Ik heb het mooi verknald. Het, als in heel mijn leven. Ik had nog kunnen thuisblijven en studeren, maar nee, ik moest zonodig verhuizen, naar dit krot. Dan werd ik nog schoolmoe, en nam het uiterst wijze besluit de arbeidsmarkt te gaan verrijken. De arbeidsmarkt vond mij niet erg verrijkend. Ik heb het verpest. Ik moet nu iets gaan doen. Ik neem het heft in handen en open het raam. Ik zet mijn voeten op de koude grijze vensterbank, haal diep adem en spring.
Het balkon op. Ik vouw mijn was rek dicht en zet het binnen.
Alles moet netjes zijn als ik deze plek verlaten heb. Ik voel me opgelucht, de spreekwoordelijke last is van mijn schouders gevallen. Eindelijk, een uitweg. Een simpele uitweg. Ik loop naar het pillenkastje in de badkamer en rommel wat met de potjes. Al snel vind ik wat ik zoek, en neem het rode doosje van tussen zijn vriendjes. De witte korrels binnenin trillen van ongeduld. Ik ook. Gulzig verbreek ik de zegel en kieper er een handvol naar binnen. Ik ben altijd gulzig met tic-tacs. Ik zet het doosje terug. Eigenlijk horen de tictacs hier niet thuis, maar dan hoef ik mijn tanden niet te poetsen om mijn adem fris te laten ruiken. Lekker handig.

Grappige climax met de tictac en zo.. maar welke 'heft neem je nu pcies in handen' als ik vragen mag?? Het heeft geen einde.

[Millroy]

Signy schreef op 18-07-2004 @ 12:57 :
Ik loop over straat…Neenee, lucifertje, dit keer niet. euhhhh Inside joke. Grim snapt het wel .

Ik zie wel iets gebeuren INHelaas lieverd, op die straat is juist, in fout. Wat een pretentie denk je, een 16 jarige die een 21 jaar oud meisje tegenspreekt. Ik heb het aan mijn ouders gevraagd, beide germanisten (Nederlands-Engels) en zij bevestigen dat op juist is. die straat.
Maar ik loop er niet, ik zit aan mijn raam. Tweede verdieping, appartement met " 2 slpkmrs, keuken, wnnkmr, trrs & bdkmr mt acc" Die aanhalingstekens zijn m.i. niet nodig, maar als jij ze wilt... . Ik had de advertentie zien staan en mijn geest had zich Mijn oorspronkelijke zin was even juist (Ook nagevraagd). Jouw zin is ook mogelijk maar ik laat de mijne staan.
een beeld gevormd van het appartement. Mooi ingericht, stijlvol.
...
Ik zit dus aan mijn raam. Iets beters heb ik niet te doen. De televisie is kapot en internet aansluiting heeft men hier niet. Ik zou naar het hersenloos gekwetter op de radio kunnen luisteren en mij laten meeslepen in vrolijke K3 liedjes. Dat zou ik kunnen doen, maar aangezien ik het horen van de klok interessanter vind Ook hier is mijn zin even juist, dus die laten we dan ook maar staan. , laat ik het maar achterwege. Ik heb het mooi verknald. Het, als in heel mijn
...
Grappige climax met de tictac en zo.. maar welke 'heft neem je nu pcies in handen' als ik vragen mag?? Het heeft geen einde.

Dat het geen einde heeft is waar.
2 redenen: ik ben te lui om aan dit dinges een vervolg te verbinden en omdat ik ook niet meer wist hoe ik het moest afmaken. Open einde dus, gebruik je inbeelding.
Het heft in handen nemen is een uitdrukking, hier gebruikt omdat hij zijn woning opruimt en zichzelf zogezegd verfrist.
Eigenlijk heb je geen fouten gevonden.

Charlotte, die men slaat op heel de buurt, niemand heeft daar internet aansluiting. Is dat fout dan? Ik volg je als je bevestigd
Dank Soapsie, nijn en grim. Uiteraard ook charlotte
én Signy. Omdat je de moeite genomen hebt om mijn stuk te lezen. Thnx all.
Nemo nog steeds onder voorbehoud, ik geloof echt dat dit een ghostaccouny is. Een lafaard in onze rangen.

[Signy]

Millroy schreef op 18-07-2004 @ 15:32 :
tekst

Oh, ik wilde niet gelijk aangeven dat jouw tekst verkeerd was, maar naar mijn inziens waren mijn verbeteringen beter. Ze lopen dan veel soepeler. (dat stukje van 'OP die straat'... ik dacht wel dat dát fout was, maar excuses als dat niet het geval is. Altijd handig zo'n mama en papa.

Dat het een open einde is, zie ik ook wel. Het is zo open als het maar kan. Niet mijn smaak, maar dat hoeft ook niet. Ik gaf alleen mijn mening weer, kan geen kwaad lijkt me.

[Charlottetje]

men vind ik dan toch iets te algemeen ofzo. ik vind het er niet echt passen. doe dan iets van: heeft deze buurt niet, of hebben de mensen hier niet ofzo, maar men....
het is niet fout, ik begreep het wel, maar vond het er niet echt passen ofzo...

Charlotte

[Millroy]

Vaagheid is cool.
Ik verander het wel C.

[Charlottetje]

ben ik vaag?
hihi

maar, super! M.

Charlotte

Ghe, lekker flauw verhaal. Ja, tof

[Aléantheriël]

Leuk

Aléantheriël

[Een Tweeling]

Leuk Millroy, het deed een glimlach op mijn getergerde gezicht verschijnen - ik dank u!

[Roxjuh]

whahaha vet verhaal Millroy !!