[Verhaal]

[Riantje]

Na lange tijd niets geschreven te hebben, ben ik maar weer begonnen. Het is de bedoeling een kort verhaal te schrijven en hier is het begin. Kritiek is altijd welkom, graag zelfs

Voordat ik de vrouw van mijn leven ontmoette was ik een wildebras. Ik was begin de dertig en wilde nog niet toegeven aan het ouder worden en alle verantwoordelijkheden die daarbij hoorden. Om mij heen trouwden mijn vrienden met in mijn ogen saaie vrouwen en veranderden ze langzaam in burgerlijke huisvaders, niet van hun stoel te krijgen. In alles verzette ik mij ertegen en verbrak met toch enige pijn in mijn hart het contact. Ik bleef naar de grote hardcore feesten gaan en mengde me in het steeds jongere publiek. Ik zoop me helemaal kapot, net als de anderen, om maar vooral niet op te vallen, niet anders te zijn, jong te lijken. Regelmatig nam ik eens een pilletje als iemand mij dat aanbood en altijd kwam ik wel met een vrouw thuis, de rest kan je wel raden. Ja, ik was het stereotype gabber. Dacht ik. Ik was een individu, had niemand nodig.
Ik wilde nooit, net als mijn ex-vrienden, een gezinsleven leiden. Achteraf bleek dat ik er bang voor was. Ik bleef nog jarenlang de feesten afstruinen. Echte vrienden had ik niet meer. De mensen die ik vertrouwde, vertrouwden mij niet meer. Ze namen mijn, in hun ogen, onfatsoenlijke gedrag kwalijk, mijn ouders wilden mij niet meer zien. In het begin zocht ik mijn heil bij de andere gabbers, ik probeerde in de groep te komen, zonder resultaat, ze vonden me te oud. Ik had hun vader kunnen wezen, en dat zeiden ze ook.
Zo leidde ik een turbulent leven van sex, drugs en alles wat daarbij hoorde en hoewel ik dacht gelukkig te zijn, was ik het niet. Dat kwam pas toen Mira in mijn leven kwam.

Het was op een zondagochtend, nog vrij vroeg. Ik liep vanaf de discotheek, waar ik de nacht feestend had doorgebracht, rechtstreeks naar een hip cafeetje waar ik vaker kwam om een opkomende kater te verdringen. Mijn keel schoeide en mijn tong voelde aan als leer.
Luid kreunend liet ik mij op één van de stoeltjes vallen met als gevolg dat ik het onder me hoorden piepen en kraken. Ik trok mijn neus op en vroeg me af waarom al die designermeubels nou zo verdomd verrot waren, een antwoord zou er die ochtend niet komen.
Een serveerster kwam heupwiegend aanlopen en nam mijn bestelling op. ‘Een Heineken graag, dat is één van de dingen waar ik wel behoefte aan heb,’ zei ik met een knipoog. De serveerster trok even haar wenkbrauwen op, maar schreef het tenslotte netjes op en verdween naar binnen. Ik likte mijn lippen af en keek haar na.
Toen ik even later net een teug van mijn biertje wilde nemen, zag ik haar, of liever gezegd, mijn aandacht werd na haar getrokken. Het was een adembenemende vrouw met hoge hakken, een paar prachtige benen waarmee ze bijna gracieus liep en een prachtig bovenlichaam. Toen ik omhoog keek zag ik een paar helderblauwe ogen en…een bos felrode krullen.