Geheimen doorvertellen: voor iemands bestwil?

[Miracle]

Bekende situatie: iemand heeft je een geheim verteld of je bent er per ongeluk achter gekomen. Diegene vraagt je om het niet door te vertellen, maar jij voelt dat je hem/haar beter kunt 'helpen' door het wel te vertellen.

Heb je dit wel eens mee gemaakt? Wat heb je er toen mee gedaan? Was dat een verstandige beslissing? Wat zou je doen als je nog een keer in dezelfde situatie zat?

[Lorelei]

Als ik iemand 'alleen maar' kan helpen, zou ik het niet zo snel doorvertellen. Pas als het bijv. levensbedreigend wordt..
Het verschilt wel heel erg per situatie.. maar ik zou zolang mogelijk proberen niets te zeggen.. tot dat het *echt* niet meer kan.

[Severus]

Eén keer heeft iemand me dat eens geflikt, en die persoon vertel ik nu niets meer. Als je iets doorvertelt, deukt dat het vertrouwen dat die persoon in jou heeft, flink. Er is een grote kans dat die persoon je nooit meer zo zal vertrouwen als eerst. En zeg nou zelf: iets dat je in het geheim is toevertrouwd, moet je ook niet doorvertellen. Het is een verdomd smerige streek als je dat wel doet.

Maar ja, mensen hebben tegenwoordig ook nog amper normen en waarden, hè? Die kletsen gewoon iets door wanneer het hen zint.

[Lorelei]

Severus schreef op 14-09-2004 @ 21:35 :
Eén keer heeft iemand me dat eens geflikt, en die persoon vertel ik nu niets meer. Als je iets doorvertelt, deukt dat het vertrouwen dat die persoon in jou heeft, flink. Er is een grote kans dat die persoon je nooit meer zo zal vertrouwen als eerst. En zeg nou zelf: iets dat je in het geheim is toevertrouwd, moet je ook niet doorvertellen. Het is een verdomd smerige streek als je dat wel doet.

Maar ja, mensen hebben tegenwoordig ook nog amper normen en waarden, hè? Die kletsen gewoon iets door wanneer het hen zint.

Inderdaad. Het is erg kut als mensen dat doen. Toch kan ik me wel situaties voorstellen waarin je eigenlijk niet anders kan. Maar in principe moet je het gewoon voor je houden, denk ik.

[Miracle]

Nou ja, het gaat er dus echt om dat het beter is voor diegene als je het wel verteld.
Gewone geheimen vertel je natuurlijk niet door, dat lijkt me logisch.

[Lorelei]

dreen schreef op 14-09-2004 @ 21:38 :
Nou ja, het gaat er dus echt om dat het beter is voor diegene als je het wel verteld.
Gewone geheimen vertel je natuurlijk niet door, dat lijkt me logisch.

Dan nog zou ik niet snel doorvertellen.

*probeert een voorbeeld te bedenken maar weet even niets.. misschien zo*

[Fade of Light]

Severus: JE laat je in dit onderwerp leiden door je eigen persoonlijke slechte ervaring. Mogelijk kun je tot een andere conclusie komen als je het van een andere kant bekijkt; (let op het dikgedrukte gedeelte)

Diegene vraagt je om het niet door te vertellen, maar jij voelt dat je hem/haar beter kunt 'helpen' door het wel te vertellen.

Jij werd blijkbaar niet geholpen met het doorvertellen, maar kan je je een situatie voorstellen waarin dat wel het geval is?

[Lorelei]

grl schreef op 14-09-2004 @ 21:40 :
Dan nog zou ik niet snel doorvertellen.

*probeert een voorbeeld te bedenken maar weet even niets.. misschien zo*

Bijv:

Een vriendin is zwanger.. wil abortus laten plegen.. wil ouders niets zeggen en vraagt mij of ik mee ga.

Je zou het als helpen kunnen zien om die ouders het toch te vertellen .. abortus is nou eenmaal een grote stap en emotioneel zwaar, bovendien kost het aardig wat als je het niet door de verzekering kan laten betalen (maar in ons verhaal gaan we er even vanuit dat vriendin het kan betalen )

Ik zou niets zeggen.

Mocht ze erna heel labiel worden, zou ik nog niets zeggen. Hoogstens of het hen (de ouders) ook is opgevallen dat ze zo emotioneel is.. maar verder niets.

Als er lichamelijke complicaties komen, dan is er een kans dat ik naar de ouders ga en zeg wat er gebeurd is.
Mocht ze op het punt staan zelfmoord te plegen.. dan weet ik niet wat ik zou doen.. verschilt per situatie.

[Miracle]

Situaties zijn bijvoorbeeld als je ziet dat iemand niet zichzelf is ( of niet voor zichzelf kan instaan) en de fout in gaat. Of diegene vertelt je over een verkeerde gewoonte (oid).

Alhoewel je in de laatste situatie natuurlijk minder snel actie onderneemt dan bij het eerste.

[rare kwast]

bij mij is het andersom....
twee vriendinnen hebben iets aan mijn ouders verteld terwijl ik ze met nadruk gevraagt had dit niet te doen...
met een van die twee heb ik nu nog wel redelijk contact maar het heeft onze vriendschap zeker geen goed gedaan.

ik begreep wel dat ze het verteld had, was na een tijdje wel redelijk genoeg haar verhaal aan te horen en begreep het zeer zeker maar toch....
tis zeker niet leuk dat je ouders dingen weten waarvan jij het helemaal niet wilt...omdat je ze bijv. verdriet doet dan...

ik zelf probeer eerst met mn vriendin te praten en haar over te halen het zelf te vertellen evt. ga ik mee als ondersteuning maar doe het niet snel zelf... (met niet snel bedoel ik dat het echt pas vertel als ze de afscheidsbrieven al heeft liggen en ik niet door kom met mijn verhalen)

[Quiana]

Een tijd geleden vroeg ik me af wanneer het jouw plicht of
verantwoordelijkheid is dingen 'voor andermans bestwil' te
doen, (wanneer diegene daar zelf niet achterstaat dus), en
of (en wanneer) je daar het recht toe hebt...

Kon het alleen niet goed onder woorden brengen, en dit komt
er wel aardig bij in de buurt.

~

Een geheim is niet voor niets een geheim, word je in vertrouwen verteld, en daar dien je zorgvuldig mee om te gaan.

Maar aan de andere kant; als bepaalde situaties/geheimen echt
zo ontzettend uit de hand (dreigen te) lopen of ernstig zijn dat er
wel iets móet gebeuren...

Ik zou het er iig met de persoon over hebben, aangeven dat ik
me zorgen maak/hoe ik tegen de situatie aankijk, en aangeven dat er (imho) dus ook iets moet gebeuren.

Hoe het dan verder gaat hangt heel erg van de situatie, de
persoon in kwestie (en mijn band ermee), zijn/haar reactie, enz
af.

[TheRedArrow]

Ik heb een keer iemand iets in vertrouwen verteld. Toen heeft diegene dat doorverteld en daar ben ik nu best wel blij mee opzich . Terwijl dat eerst niet het geval was.

[dwight88]

heb ik inmiddels wel een paar keer meegemaakt, dat ik het door had kunnen vertellen, voor die persoons-bestwil. Het was op die momenten niet levensbedreigend (wel ernstig) maar heb toen besloten het niet door te vertellen, omdat ik niet wilde dat die persoon het vertrouwen in mij zou kwijtraken. ( omdat ik dan niet meer weer zou weten hoe het met die persoon ging, waardoor het wel levensbedreigend kon worden).

uiteindelijk alles weer goedgekomen

Mij wordt altijd best veel vertelt aan 'geheimen' en als het niet 'levensbedreigend' is ga ik er niet zomaar mee op pad om te helpen. Ik bied het wel aan, maar als ze/hij er zelf niets mee wil, laat ik het. Zijn niet mijn zaken, mijn rol is op dat moment even een laadklep te zijn.
Wat ik meestal wel doe, is het geheim bespreken met iemand die ik heel goed vertrouw, en diegene amper tot niet kent. Dit omdat ik er zelf ook over wil/moet kunnen praten. Tot nu toe nog geen problemen mee gehad.
Vroeger was het altijd mijn moeder, daarna mn toenmalige vriend, en nu eigenlijk niemand waar ik 'het geheim' mee besprak/bespreek.

Maar zomaar aan een random persoon vertellen zodat je haar/hem samen kan 'gaan helpen', nee. Alleen als erom gevraagd wordt.

[moon]

Ik kom maar ff met een eigen voorbeeldje, want ik voel me wel erg aangesproken door dit topic.

Mijn vertrouwenspersoon heeft gezegd dat ze al meerdere malen op het punt heeft gestaan om mijn ouders op te bellen (terwijl ik dus alles doe om te voorkomen dat mijn ouders ook maar iets te weten komen) ze zegt dat het is voor mijn eigen best wil. En dat ze er veel moeite mee heeft om niet toch stiekem te gaan bellen.
Als ze dat zou doen zou ik echt woedend zijn en ik denk dat de ramp nog groter zou worden als ie al was.

Ik vind dat je iemands geheim absoluut niet door mag vertellen ook al is dat voor die persoon beter.

Vanmiddag hoorde ik toevallig ook nog van iemand dat er een meisje was wat bij de huisarts kwam maar die gewoon niks meer eeet en daar weet de huisarts van. Ze weigert echt al tijden iets te eten en er is kans dat ze binnekort dood gaat. Toch verteld de huisarts het niet door zonder haar toestemming.

In dit geval vind ik het erg moeilijk, maar toch denk ik dat het terecht is dat de huisarts haar problemen niet doorverteld.

Kwam je toevallig op dit topic door een tvprogramma wat vanmiddag op tv was? over een meisje wat drugs gebruikte en door haar ouders voor haar eigen best wil in een jeuggevangenis terecht kwam.

[Susu]

Sovreze schreef op 14-09-2004 @ 22:15 :
Mij wordt altijd best veel vertelt aan 'geheimen' en als het niet 'levensbedreigend' is ga ik er niet zomaar mee op pad om te helpen. Ik bied het wel aan, maar als ze/hij er zelf niets mee wil, laat ik het. Zijn niet mijn zaken, mijn rol is op dat moment even een laadklep te zijn.
Wat ik meestal wel doe, is het geheim bespreken met iemand die ik heel goed vertrouw, en diegene amper tot niet kent. Dit omdat ik er zelf ook over wil/moet kunnen praten. Tot nu toe nog geen problemen mee gehad.
Vroeger was het altijd mijn moeder, daarna mn toenmalige vriend, en nu eigenlijk niemand waar ik 'het geheim' mee besprak/bespreek.

Maar zomaar aan een random persoon vertellen zodat je haar/hem samen kan 'gaan helpen', nee. Alleen als erom gevraagd wordt.

Dit had ik kunnen zeggen

moon schreef op 14-09-2004 @ 22:23 :
"Mijn vertrouwenspersoon heeft gezegd dat ze al meerdere malen op het punt heeft gestaan om mijn ouders op te bellen (terwijl ik dus alles doe om te voorkomen dat mijn ouders ook maar iets te weten komen) ze zegt dat het is voor mijn eigen best wil."[/SIZE]

Dat is niet haar beslissing. Punt. Niets meer vertellen aan haar dus, en vooral duidelijk maken dat je het een vuile streek vind als ze het wel zou doen, gezien dat je vertrouwen schaadt en nu niet echt een teken van 'vriendschap' is [size=0.5](vriendschap zuigt sowieso, maar dat is mijn oogpunt)[/size].

moon schreef op 14-09-2004 @ 22:23 :
"Vanmiddag hoorde ik toevallig ook nog van iemand dat er een meisje was wat bij de huisarts kwam maar die gewoon niks meer eet en daar weet de huisarts van. Ze weigert echt al tijden iets te eten en er is kans dat ze binnekort dood gaat. Toch verteld de huisarts het niet door zonder haar toestemming."

In zulke gevallen vind ik eigenlijk dat de huisarts het wel moet melden aan de ouders, gezien deze prima hulp kunnen bieden. Maar ja...

[Lorelei]

Huisartsen mogen ook van hun zwijgplicht afstappen als de situatie levensbedreigend is. Dus of ze heeft een rare huisarts.. of het valt nog wel mee.. (wat raar lijkt als je het verhaal hoort..)

[Bloedpropje]

Daar doe ik niet aan.

Als iemand een levensbedreigend probleem heeft waar ik zelf niet bij kan helpen kan ik die persoon zelf ook wel overtuigen dat het beter is om het verder te vertellen maar dat ga ik niet zelf ongevraagd doen.

Hangt er helemaal vanaf wat voor geheim dat is, als iemand zich iets aan zou willen doen oid dan misschien wel. Maar niet voordat ik eerst met diegene er over gepraat zou hebben. Ik zou het heel erg vinden als iemand iets doorverteld, wat ik in vertrouwen gezegd heb.

[Zut Alors!]

Als het echt 'de' oplossing zou zijn zou ik hem/haar eerst proberen te overtuigen het zelf naar buiten te brengen en mocht dat niet werken zal ik bij uiterste noodzaak hem/haar waarschuwen dat ik het anders zelf naar voren zal brengen. Hij/zij zal me dan moeten overtuigen het niet te doen.
Ik zal het iig nooit stiekem doen en al zeker niet als ik daarmee een vertrouwensband in gevaar brengt.

[Silvie]

Tsja, beetje lastige situatie, al ben ik zelf zo iemand van: Een geheim is bij mij ook echt een geheim. Ik denk dat ik het toch geheim zou houden. Nog nooit echt meegemaakt eigenlijk.

Ik zou me, denk ik, eerst afvragen of diegene wel geholpen wil worden. 'k weet niet of doorvertellen altijd voor de bestwil van een ander is of dat het soms meer voor je eigen bestwil is (want stel je voor dat er iets ergs met iemand gebeurd, terwijl jij dat het kunnen voorkomen oid).

Als iemand mij expliciet vraagt het niet door te vertellen en ik zou zeggen dat niet te doen, dan zou ik dat ook niet doen. Maar ik weet niet of ik dat echt snel zou beloven.

Dit is voor mij nu best wel actueel, heb een paar mensen om me heen met wie het absoluut niet goed gaat, en die dat bij mij komen vertellen. Vrienden dus, waarvan onder andere een met zelfmoordneigingen.

Ik heb dat een half jaar geleden ook gehad, een vriendin die het allemaal niet meer zag zitten, vertelde me steeds meer en vaker over zelfmoordneigingen en dat ze overal vanaf wilde zijn enz. Ze vroeg me om het er niet met iemand anders over te hebben, want dat zou toch maar overlast veroorzaken enz. Ik heb het er met niemand over gehad verder, ze heeft zelfmoord gepleegt. Buiten dat dat al verschrikkelijk was, krijg je dan ook nog eens het probleem van "had ik het moeten vertellen?".. Ik weet nu niet of ik haar toen had kunnen helpen, maar toch.. Ik was de enige die dat van haar wist, dan voel je je echt klote

Momenteel zit ik dus zegmaar weer met dat gedoe, en ik weet niet wat ik ermee moet, ik ben niet iemand die geheimen doorvertelt, heb nog nooit iets doorvertelt, maar ik wil niet nog een keer dezelfde fout maken... Gelukkig is een gezamenlijke vriendin ook op de hoogte van wat nu speelt, maar wij weten ook niet zo goed wat we er mee moeten, of we haar kunnen helpen..

K heb van een aantal vriendinnen ook geheimen die alleen k weet..
Die komt ook niemand te weten, hoe ze ook zeuren, of hoeveel alcohol k ook op zou hebben..

Maar als het net als wat grl zegt een situatie zou zijn waarin ik die informatie moet geven om haar leven te kunnen redden..

(wetende bijv. van iemand dat ze drugs gebruikt, beloofd het nooit te vertellen.. Maar als ze dan op de IC zou liggen en ze niet 8er de oorzaak kunnen komen terwijl het die drugs zouden zijn, dan zou ik het wel vertellen.. Ze mag me daarna misschien wel haten omdat ik het verteld heb, ik vind haar leven dan belangrijker.. Voor mijn part vermoord ze me daarna)

Zelfmoordneigingen jah, dat is helemaal kloteh als je die verhalen moet horen..
Weet vaak ook niet helemaal goe hoe erop te reageren, en je kan ook nie ff anderen om advies vragen, want je zou het geheim houden.. Maar tis wel vreemde situatie jah als iemand je zoiets verteld..

Thijsjuh-ijsjuh schreef op 15-09-2004 @ 16:21 :
Zelfmoordneigingen jah, dat is helemaal kloteh als je die verhalen moet horen..
Weet vaak ook niet helemaal goe hoe erop te reageren, en je kan ook nie ff anderen om advies vragen, want je zou het geheim houden.. Maar tis wel vreemde situatie jah als iemand je zoiets verteld..

Inderdaad. En het vervelende is, als je pech hebt ben je iemand die niet tegen dat soort dingen kan en er dan zelf aan onderdoor gaat.

Ik zou in dat geval denk ik de persoon in kwestie zelf om 'advies' vragen...ik zou iig aangeven dat ik het heel moeilijk vind om het geheim te houden en dat ik dat eigenlijk niet kan omdat ik niet aan kan zien dat het zo slecht met iemand gaat ed. Ook zou ik proberen uit te leggen dat ik het mezelf nooit zou vergeven als er iets met die persoon zou gebeuren, terwijl ik dat misschien had kunnen voorkomen.

Leonoor schreef op 15-09-2004 @ 16:31 :
Ik zou in dat geval denk ik de persoon in kwestie zelf om 'advies' vragen...ik zou iig aangeven dat ik het heel moeilijk vind om het geheim te houden en dat ik dat eigenlijk niet kan omdat ik niet aan kan zien dat het zo slecht met iemand gaat ed. Ook zou ik proberen uit te leggen dat ik het mezelf nooit zou vergeven als er iets met die persoon zou gebeuren, terwijl ik dat misschien had kunnen voorkomen.

Dat heb ik eerder al gezegd, dat begreep ze wel enz., maar ze blijft doorgaan met vertellen dat haar leven zo is enz., maar wil niet dat we hulp inschakelen, tja

(: schreef op 15-09-2004 @ 16:35 :
Dat heb ik eerder al gezegd, dat begreep ze wel enz., maar ze blijft doorgaan met vertellen dat haar leven zo is enz., maar wil niet dat we hulp inschakelen, tja

Dan zou ik haar zeggen dat ik dat niet kan...

Leonoor schreef op 15-09-2004 @ 16:36 :
Dan zou ik haar zeggen dat ik dat niet kan...

Gedaan, maar werkt helaas niet. Op het moment dat ze wéér haar armen vol pleisters had en krassen en alles wil je niet dat ze niks zegt, terwijl je ook niet wilt dat ze vertelt hoe erg alles is enz. Moeilijk verhaal

Maar ik zal maar even niet doorgaan op mijn gedoe, in dreen d'r topic

(: schreef op 15-09-2004 @ 16:42 :
Maar ik zal maar even niet doorgaan op mijn gedoe, in dreen d'r topic

't is wel relevant, denk ik.

Maar in het algemeen dan, stel dat je het geheim houdt en er gebeurd iets, dan kun je er idd aan onderdoor gaan. Maar...je zou er ook aan onderdoor kunnen gaan voordat er iets gebeurd...en wat heeft die vriend(in) dan nog aan je...?

[ILUsion]

Mja, geheimen zijn vaak dingen waar je niet mee bestempeld/geconfronteerd wil worden. Tegen bekenden kun je dus moeilijker een geheim doorvertellen dan tegen vreemden want een vreemde zal je kennis niet bestempelen. Op dit forum is het voor mezelf ook makkelijker om mijn eigen geheimen prijs te geven, omdat de kans dat iemand van mijn vrienden hier zit nihil is (ze kennen de site scholieren.com waarschijnlijk wel maar verder dan boekverslagen zal het niet gaan).
Tegen een bekende mag je het volgens mij vertellen als je denkt dat die raad weet, als het niet anders kan, als die persoon niet anders gaat doen tegen de ander en als je zeker weet dat de ander een geheim kan bewaren.

ILUsion schreef op 15-09-2004 @ 16:57 :
als je zeker weet dat de ander een geheim kan bewaren.

Dat dacht de persoon die het jouw vertelde dan toch ook...? En wie weet doet de persoon die jij het dan weer verteld hebt het ook en die persoon ook weer, enz.

[ILUsion]

Leonoor schreef op 15-09-2004 @ 17:03 :
Dat dacht de persoon die het jouw vertelde dan toch ook...? En wie weet doet de persoon die jij het dan weer verteld hebt het ook en die persoon ook weer, enz.

Ik weet dat er een kettingreactie kan ontstaan daardoor, maar het gaat eerder om zelf hulp te zoeken als je niet weet wat je moet doen.Volgens mij gaan geheimen niet (altijd) over niet doorvertellen maar over doorvertellen zonder dat er een persoon aan gelinkt wordt. Ik weet natuurlijk ook wel dat uit principe je een geheim moet bewaren, maar in sommige gevallen is dat dus niet mogelijk, maar daar moet je natuurlijk zelf in de situatie voor staan, dat kan niemand anders voor je beslissen...

[Zut Alors!]

Wat trouwens ook zo is: Een arts, hoewel gebonden aan geheimhoudingsplicht, mag deze eed doorbreken als het gaat om levensbedreigende situaties.
Sterker nog; een arts heeft als taak om mensen te genezen dan wel het leiden te verminderen. Dus hij zal in zekere zin wel moeten.

Kan dat dan wel en onder vertrouwelingen niet?

Leonoor schreef op 15-09-2004 @ 16:52 :
't is wel relevant, denk ik.

Maar in het algemeen dan, stel dat je het geheim houdt en er gebeurd iets, dan kun je er idd aan onderdoor gaan. Maar...je zou er ook aan onderdoor kunnen gaan voordat er iets gebeurd...en wat heeft die vriend(in) dan nog aan je...?

Nope, dan heeft ze niks meer aan me. Maar ik geloof niet dat ze in de gaten heeft dat het serieus zo werkt dat ik ook niet oneindig aan kan horen dat ze automutileert en hoe klote ze zich voelt enz., hoewel dit waarschijnlijk nogal egoistisch klinkt..

[savietje]

ja...ik vertel nooit wat door....tenzij het tog goed is dat k ut doe...bv als een vriendin van me aan drugs zou zitten ofzow....en dat ze der meje moet stoppen....dan zou k ut vertellen ja....maar verder hou k mun mond :-#....

[VeGs]

Als iemand jou een geheim verteld, waarvan hij zelf wel kan bedenken dat hij jouw daar geestelijk mee belast, dan mag hij jou jouw reactie niet verwijten.
Ik ben zelf een keer bevriend geweest met iemand die aan zelfmoord dacht en heb toen mijn mond gehouden. Maar dat drukte zo zwaar op me, dat ik zelf richting depressie ging. Juist omdat ik mijn mond moest houden van hem, zelfs tegen mijn ouders, was het zwaar. Op het moment dat hij me ook nog begon te claimen en al jaloers reageerde als ik met een vriend van hem praatte, heb ik de vriendschap verbroken.
Sindsdien ben ik ook niet meer van mening dat een geheim een geheim moet blijven. Zodra het voor jou problemen veroorzaakt, heb je wat mij betreft het recht om met iemand over zijn (en ondertussen ook jouw) probleem te praten. Het was die persoon immers zelf die jouw met dat gewetensbezwaar opzadelde! Natuurlijk is steun krijgen fijn en zijn vrienden daar ook voor, maar als het om zoiets zwaars gaat, moet je de gevolgen voor de ander daarvan beseffen.
Als iemand dan het idee krijgt dat hij iemand in moet lichten, dan kun je dat diegene niet verwijten. (Nu heb ik het dus wel over ernstige gevallen als zelfmoordneigingen of anorexia; niet over een 'gewoon' geheim. Echt levensbedreigende dingen.)
Als iemand jouw deelgenoot maakt van zijn geheim, probeer je eerst met diegene te praten. Maar om iemand dood te laten gaan als je om die persoon geeft, omdat die het vraagt? Zoiets mag je niet van een vriend verlangen en als diegene dan besluit om toch hulp te vragen bij de ouders, school etc, dan is dat ook de eigen verantwoordelijkheid.
Op het moment dat jij beslist om een zwaar geheim niet meer tot jouw geheim te houden, maar het door te vertellen, ben je zelf ook verantwoordelijk voor wat die ander doet. Jij zadelt een goede vriend met dat probleem op en er vanuit gaande dat die vriend wil doen wat hij denkt dat het beste is, mag je hem niets verwijten. (Nogmaals, mits het om een levensbedreigende situatie gaat!)

Ik bedoel dus niet dat je zomaar even wat geheimen door moet vertellen of dat je vrienden niets toe kunt vertrouwen en hun vertrouwen niet kunt eisen. Wat ik hier boven heb staan, geldt voor mij uitsluitend voor echt ernstige problemen, waar niet alleen de persoon zelf, maar ook de vriend die het geheim hoorde, onder lijdt.

[Miracle]

Nou zeg, wat een up...

[VeGs]

*grinnik*

Idd, was me niet eens opgevallen.

ik geef ook even een eigen voorbeeldje:

een tijdje geleden heb ik aan twee vriendinnen verteld dat ik al jaren aan AM doe. Omdat ik er alleen niet uit kom, heb k het ze verteld. Ik heb ze ook gevraagd om het wel tussen ons te laten. Dat doen ze nu ook, maar daar staat wel tegenover dat zij willen weten hoe t nu verder gaat. Als ik 'het' weer een keer gedaan heb, moet ik ze dat zeggen zodat zij weten hoe het ermee staat en of het erger wordt of niet.. Ik vind dit niet makkelijk, maar ik doe het wel, voor hun
als ik da niet zou doen en het zou een keer mis gaan, dan waren zij id de enige die het wisten. Als het wel erger wordt kunnen ze alsnog ingrijpen of het vertellen

ik ben dus heel blij dat ze het nu geheim houden (tegenover andere vrienden, mjin vriendje en mijn ouders) maar toch denk ik wel dat ik het zou begrijpen als ze het zouden doorvertellen... begrijpen wil niet zeggen dat ik er blij mee ben, de problemen worden er dan wel groter door

naja

[Zut Alors!]

Ik denk dat het zelfs af en toe juist bewust van je wordt verwacht dat je het bekend maakt aan anderen omdat degene die het je vertelt er mee zit en hulp nodig heeft. Ik bedoel: je zadelt iemand op met een probleem. Nou kan het schelen dat je het aan iemand vertelt, maar er zijn dan nog steeds veel (meestal dichterbij staande) mensen voor wie je het nog steeds moet verbergen.
Dan blijft het een probleem. Als het wel uitlekt zou je natuurlijk zeggen: "daar ben ik niet zo blij mee." Maar is dat wel zo? want uiteindelijk hoef je niets meer te verbergen.

Ik ben nog nooit in een situatie geweest waarin ik mensen echt zou kunnen helpen (of de buitenwereld tegen diegene beschermen) door een geheim tegen derden te vertellen. Als ik in zo'n situatie zou komen, dan zou ik er in elk geval eerst sterk op aandringen dat diegene het zélf vertelt; mocht dat niet gebeuren en is het écht heel hard nodig dat ik iets vertel, dan zal ik dat eerst tegen diegene zeggen, niet achter zijn/haar rug door doorvertellen.
Ik denk nu trouwens vooral aan beroepsgeheim-doorbrekende dingen; bijvoorbeeld als een patient met een levensgevaarlijke besmettelijke ziekte, wel eens iemand anders besmet zou kunnen hebben (dan zou ik die ander dus wel waarschuwen), of als een patient iets illegaals heeft gedaan en ik wordt opgeroepen om te getuigen (dan hangt het af van wat het illegale is).

[justhanna]

geheimen moet je nooit doorvertellen.

er is slechts 1 ding wat ik zou (en heb) doorverteld...
een vriend van me wilde zelfmoord plegen.
toen hij me plek en de tijd doorgaf heb ik zijn ouders gewaarschuwd.

[MazeMouse]

justhanna schreef op 07-10-2004 @ 16:29 :
geheimen moet je nooit doorvertellen.

er is slechts 1 ding wat ik zou (en heb) doorverteld...
een vriend van me wilde zelfmoord plegen.
toen hij me plek en de tijd doorgaf heb ik zijn ouders gewaarschuwd.

Offtopic: Nog bedankt