Teveel in mijn hoofd

[aboe]

Niet wetend waar dit toe zal lijden begin ik te typen. Vandaag was weer een dag, een dag zoals gister en eergister. En de dag daarvoor en daarvoor.....
Ik hang teveel aan mensen. Ik ben afhankelijk van anderen. Daardoor leef ik niet mijn eigen leven. Wil de een het zo, dan doe ik het zo. Ik durf niet eens alleen naar de wc. Er moet iemand met me mee om mijn handje vast te houden. Ik ben 18 en kan niks alleen. Hoe moet dit verder in mijn leven? Boodschappen doen, rijbewijs halen enz enz. Ooit zal ik op mijn eigen benen moeten staan. Ik ga niet naar de verjaardag van mijn eigen zus omdat ik bang ben voor de mensen.
Ik ben bang, bang voor mezelf en bang voor de toekomst. Er zijn nog zoveel dingen die moeten worden uitgesproken. Ik ben alleen zo bang voor de gevolgen.
Ik heb weer contact met het gezin waar ik heb gewoond. Ik had 6 jaar geen contact met ze. Ik wil open kaart spelen. Moet ik haar dan maar simpelweg zeggen dat haar zoon aan me heeft gezeten? Ik krijg net weer een band met haar. Ik kan het spelletje niet meer spelen. Ik weet het niet....
Mijn vriend heeft het vorige week uitgemaakt. Omdat hij ongelukkig werd als hij mij zo ongelukkig zag. Ik was afhankelijk van hem. Ik zal dit bij iedere jongen hebben.
Ik ben naar een seksueel therapeut gegaan omdat ik geen geslachtsgemeenschap kan hebben met een jongen. (ik dacht dat dat lichamelijk gezien niet mogelijjk was). Nu blijkt het allemaal geestelijk te zijn. Hij heeft nog meer kapot gemaakt! Hij heeft alles kapot gemaakt!!
Ik wil mijn pap niet weer vertellen dat het niet goed gaat met me. Hij heeft net een herseninfarct gehad en heeft het dus al moeilijk genoeg. Ik wil hem geen pijn doen. Ik wil dat hij trots op me is omdat ik mijn eigen leven leid. Omdat ik mijn dromen nastreef.
Ik wil stoppen met school. Maar ik heb geen alternatief. Theater is het enige wat ik wil. Een jaar ertussen uit? Lijkt me heerlijk! Ik kan het alleen niet... ik kan niet werken. Die angsten!

Maandag heb ik gelukkig een afspraak bij de psychologe. We gaan een plan maken hoe het nu verder moet. 1x in de week is niet genoeg. Wat dan? Ideen?

Ik ben in de war.

Moet ik eerlijk zijn tegen ze? Kan misbruik zoveel kapot maken?! Ik wil het niet. Als ik sex heb met een jongen voel ik me niet heel naar. En kan vaak ook wel genieten. (sex, maar dan geen geslachsgemeenschap). Kan het zijn dat het nog zo diep zit? Ik denk er nooit meer aan eigenlijk....

Ik wil van mijn angsten af.

Sorry, Warrig verhaal.

Hoe nu verder?

Aboe

[Bloedpropje]

Moet ik haar dan maar simpelweg zeggen dat haar zoon aan me heeft gezeten?

Ja.

Ik zal dit bij iedere jongen hebben.

Nee.

Ik wil mijn pap niet weer vertellen dat het niet goed gaat met me.

Moet je ook niet doen.

Ik wil stoppen met school.

Moet je niet doen.

1x in de week is niet genoeg.

Dat kan je nu nog niet weten, als het niet genoeg is zal die psychologe dat ook zien.

Ik wil van mijn angsten af.

Dat gaat ook gebeuren, maar daar moet je uiteraard wel moeite voor doen.

[Sparkles]

goed van je dat je dit hebt getypt.
ik herken mezelf in enkele dingen...die angsten...niet alleen ergens heendurven enzo...
das vervelend.
hoop voor je dat het beter wordt...

[metallica]

kan me de chaos voorstellen
alleen om andere redenen dan
misschien is meer als een keer in de week gesprek wel beter, ik zou zeggen probeer het. Kdenk wel dat het goed is om zowie zo te praten.

Sterkte, knuf

[Nienna*]

Op school kun je ook praten met een vertrouwenspersoon, dan heb je 2x in de week steun van anderen en dat kan al veel helpen.
Heb je geen vrienden waarmee je kunt praten?
En schrijf een dagboek, dat kan veel helpen. Iedere dag iets opschrijven wat goed is gegaan. Bovendien kan het veel helpen als je gaat slapen, minder piekeren e.d.
Misschien is sociale-vaardigheden training of faalangsttraining iets voor je? Aan dat laatste heb ik enorm veel gehad.