De grote boze koningin

[Maroon]

Ergens, hier heel ver vandaan, en toch zo dichtbij woont een grote boze koningin. Een koningin die leeft in een groot wit kasteel gevuld met macabere beeltenissen van iedereen die getracht heeft haar te verjagen. De koningin is de persoon die iedereen bang maakt.

Naar haar grote witte kasteel loopt een oranjegekleurd pad, als je je omdraait en je kijkt achter je zie je ook geen einde meer. Het pad loopt namelijk eindeloos door, rondom de wereld en eindigt weer aan de achterkant van het grote witte kasteel.

Dat is ook de plek waar ik nu sta, op zoek naar deze koningin. Verward, ik weet ook niet precies waarom ik haar zoek namelijk. Ik loop langs de achterdeur het kasteel binnen en ben onder de indruk van het gebrek aan weerstand. Zou de grote boze koningin me niet aan moeten vallen met haar knechten, ridders en al wat ze niet meer aan weerstand heeft?

Een grote zaal is waar ik vervolgens in wandel, een moment om met de trap naar boven te lopen. ‘Hoger is beter’, denk ik even, en ze voelt zich vast zo goed dat ze daar zit. Het klopt inderdaad, want ik loop vanaf de trap een kamer binnen. Om me heen staan allemaal harnassen, en ik heb geen idee of er eigenlijk iemand in zit.

‘Jou moet ik hebben’, schreeuwt ze naar me. Jij bent de schuldige, jij hebt alles gedaan. Denkt ze. Ik vraag haar wat ik dan wel niet heb gedaan, en ze kijkt me venijnig aan.

‘Mijn schoonheid gaat verloren, door de continuïteit in dit systeem’, ‘In dit systeem is er geen rust, hier vindt voortgang plaats’. Daarna zegt ze ‘Ik zoek de persoon die ervoor zorgt dat de tijd mijn schoonheid vernietigd, en ik weet dat jij het bent, jij bent de jongen die zorgt voor het verloop van de jaren’.

Ik vertel haar dat waar je ook zit, in welke verschuiving je ook leeft, je haast altijd met tijdsverloop te maken hebt. Een belangrijk element van de tijdsverloop is de veroudering van de cellen, cellen in bijvoorbeeld haar lichaam die er voor zorgen dat ze uiteindelijk sterft. Van ouderdom.

Ze beschuldigt me van moord, moord omdat ik haar ergens vastzet. Ze zit vast in een wereld waarin de tijd ervoor zorgt dat ze er niet meer zal zijn. Een strijd die ze niet kan winnen.

[Verleden Tijd]

Verward, ik weet ook niet precies waarom ik haar zoek namelijk.

door dat namelijk loopt deze zin niet lekker.

Een grote zaal is waar ik vervolgens in wandel, een moment om met de trap naar boven te lopen.

Lijkt me geen kloppende zin.

Ik vind het maar een vaag verhaaltje. Begint als een sprookje dat niet slecht geschreven is. Maar dan komen er zinnen als

‘Mijn schoonheid gaat verloren, door de continuïteit in dit systeem’

en die vind ik echt niet in de stijl passen.

Verder interesseren de koningin en de hoofdpersoon me eigenlijk niet, ook al is die hoofdpersoon een soort van mythologisch figuur. Ik snap de lol en het idee van het verhaal dus niet helemaal, maar de schrijfstijl is over het algemeen best goed.