Mijn lief.

Ik zit met mijn lief in het gras, en voel me gelukkig. Ik ben dol op alles, op zijn stem, op zijn manier van bewegen, en vooral op zijn eigen excentrieke manier van liefhebben. En toch knaagt er iets in me, een naar gevoel. Want ik wéét dat dit niet oneindig is. Ik wéét dat dit gevoel niet voor eeuwig blijft. Het blijft nooit mooi. We zitten samen in een zeepbel die over de aarde zweeft, en die ooit ineens zal stuk gaan. Net als alle andere verliefden in de zeepbellen om ons heen.

Nog geen half jaar geleden had ik nooit gedacht nu tot over mijn oren verliefd te zijn. Mijn lief van destijds liet me zitten, en ging er met een blonde sloerie vandoor. Ik had mezelf gezworen een jaar “clean” te blijven, geen mannen meer voorlopig. En toen ontmoette ik hem. Jeroen. In de kroeg, waar overigens de meeste relaties ontstaan en ook weer stuk gaan, althans, dat verteld de Elle mij. Een mooie, verzorgde, ietwat gebruinde, goedgeklede jongen. Ik werd aan hem voorgesteld door een kennis, en ik voelde gelijk iets. Een lichte, maar lekkere spanning tussen ons twee. Handen werden iets te lang geschud, blikken keken elkaar te lang aan, en net teveel drankjes werden aangeboden. Aan het eind van de avond heeft hij me, natuurlijk, thuis gebracht en hebben we, natuurlijk, gezoend.

Ik bivakkeerde weer in de zevende hemel, en was voorlopig niet van plan daar uit te stappen. Die zelfde avond kreeg ik nog een sms, vraag me niet hoe hij aan mijn nummer kwam, met de woorden; “Ik vind je een heel bijzonder, mooi meisje.” Na wat afspraakjes was het wel duidelijk dat we echt bij elkaar hoorden, en dat werd door ons beiden bevestigd.

En nu zit ik hier, met mijn lief in het gras, te denken aan teveel nare redenen waarom hij het uit zou kunnen maken. “Ik hou van je, lief”, zegt ‘ie plots. Dat is toch geweldig? Niet al dat gedreutel en gedraai om die vijf woorden heen, niet per sms, of email, nee, gewoon recht voor zijn raap, recht in m’n gezicht. Een enorme vlam in buik wordt weer aangewoekerd en ik geniet van mijn lief, in het gras. Uitmaken? Had ik het net over uitmaken?

[Charlottetje]

voornamelijk je laatste 3 alinea's <3
maar ja, komt vast door mijn eigen gemoedstoestand

Charlotte

[Millroy]

Ik vind het uiters .
Prachtig die dromerige en toch ietwat gejaagde gemoedstoestand weergegeven.
Ik vind dit een van je beste.

[Aurora]

Laatste alinea is erg mooi. Ik ben het eens met Millroy over het dromerige aspect in je verhaal, erg leuk.

En wat een heerlijkheid als iemand zegt 'ik vind je een bijzonder meisje'. Wraagh.

[duivelaartje]

Hmm, ik snap niet zo goed het verband tussen de 1e en laatste (4e) alinea. De eerste alinea vind ik er niet zo bij passen dus.

Maar heel dromerig. Krijg zin in een vriendje.

Maar of ik het een echt goed verhaal vind... Niet echt, ik heb een beter verhaal van je gelezen. Misschien is dit gewoon een kwestie van smaak...

Zit je wel Charlotte. Beetje... verl...?

Oh ik ben zo erg.

[Charlottetje]

duivelaartje schreef op 03-08-2004 @ 10:33 :

Zit je wel Charlotte. Beetje... verl...?

Oh ik ben zo erg.

tsk. en ja, mijn voeten raken de grond. *zucht*

Millroy schreef op 03-08-2004 @ 00:19 :
Ik vind het uiters .
Prachtig die dromerige en toch ietwat gejaagde gemoedstoestand weergegeven.
Ik vind dit een van je beste.

[Redhair]

haaaaa verliefderig! mooie sfeer en stijl!

upperdeupup
oke mensen van letteren, sabel mij neer voor deze agressie opwekkende up-actie van mij

mijn complimenten mijn (goed lezen, deze zin)
heel goed, ik wil wel een uitgebreidere versie hiervan zien!
jouw schrijfstijl bevalt me wel

[Astuanax]

Mooi...dromerig...herkenbaar

[autodropje]

mooi

[Dromer_de_kers]

Gewoon...mooi

[lotjesnotje]

mooi... gewoon mooi...