Ik houd van de stijl van dit gedicht, het is heel vrij, onbezonnen, snel. Het schept een gejaagdheid van iemand die van alles aan het overwegen is en woorden eruit gooit.
Misschien door dat laatste, het woorden eruit gooien, vind ik met name het eind wat minder qua woordkeus. Ik had méér verwacht, een diepere clue. Ik denk dat dit gedicht in één keer geschreven is, het woorden eruit gooien, maar ik mis misschien toch wel de constructie erna

.
Het is waarschijnlijk net hoe je het zelf ziet; of dat je vind dat je niets meer aan een gedicht moet doen of dat je vind dat je het moet slijpen - als een diamant, bijvoorbeeld -. Ik denk dat je moet proberen het nóg eens te schrijven, met deze verhaallijn als uitgangspunt en dan een woordkeus kiezen die jóuw verhaallijn zo specifiek maakt.