M'n gevoelens...

[Piccola]

Ik zet dit hier neer, omdat ik het gewoon van me af moet schrijven en ik heb niet echt iemand met wie ik hier over wil praten in mijn omgeving. Het is nogal vaag allemaal...

Ik vind mijn relatie de laatste tijd zo 'leeg'. Ik heb het gevoel dat er iets ontbreekt, ik mis iets! Maar ik heb werkelijk geen idee wat het is. Ik heb hier uren over na zitten denken, maar ik weet het gewoon niet. Ik heb de laatste weken steeds twijfels. Ik weet niet of mijn vriend en ik nog wel samen moeten blijven. Ik vind het verschrikkelijk dat ik deze twijfels heb. Ik weet dat hij heel veel van mij houdt en ik hou ook erg veel van hem! Maar soms weet ik niet of dit wel genoeg is! Ik ben erg vaak verdrietig en onzeker. Ik vraag me wel eens af hoe 'een leven zonder hem' weer zou zijn. Zal ik hem erg missen? Zal ik lang verdrietig zijn? Of zal ik juist gelukkiger zijn, me beter voelen? Het is eigenlijk heel vreemd... Aan de ene kant wil ik hem echt niet kwijt en hou ik van hem, maar ik zit tegelijkertijd ook aan 'een leven zonder hem' te denken. Mijn vriend weet dat ik me momenteel niet zo goed voel en dat ik me zorgen maak enzo, maar ik heb hem niet verteld dat ik aan uit maken zit te denken. Ik wil hem geen pijn doen, ik wil hem geen verdriet doen. En wat nou als ik het hem vertel maar ik besluit dat ik gewoon bij hem wil blijven en het gewoon nog wil proberen? Dan heb ik hem ongerust gemaakt voor niets. Toch? Hetgeen wat mij eigenlijk ook een beetje 'opbreekt' is dat mijn leven alleen maar om hem draaide en nog draait. Ik heb buiten hem om eigenlijk niemand waar ik echt veel mee op trek. Al mijn vrienden enzo zie ik overdag op school en na school niet meer. Ik ben ook niet bepaald een sociaal mens vinden mijn ouders. Dus na school wil ik constant bij hem zijn. Maar hij heeft buiten mij om gewoon nog veel andere dingen en heeft dus niet altijd tijd voor mij enzo. Dan ben ik altijd meteen zo teleurgesteld. Ik trek me dat heel persoonlijk aan. En dan voel ik me weer rot en dan komen al die gemengde gevoelens naar boven.

Wat moet ik doen? Herkent iemand dit? Is het eigenlijk wel duidelijk wat ik bedoel? Tsjah.. Ik snap het zelf niet eens. Ik kan het eigenlijk ook niet echt goed uitleggen. Alles is heel dubbel. Najah, als je hier iets nuttigs op hebt te zeggen: heel graag!

Dat laatste stuk van 'geen leven buiten hem" herken ik heel erg!!
alleen dan zelfs nog extremer dan bij jou.
Mijn leven draaide alleen nog maar om m'n vriend (die nu dus m'n ex is )
Ik ging zelfs niet meer naar school, ik sliep daar steeds, etc.
Ik leefde voor die relatie.

Ik denk dat je het beste, als je twijfelt, meer afstand kunt nemen.
Want stel je maakt het uit, dan ga je hem alleen maar gigantisch missen en komt er echt een soort "gat" in je leven.
Maar tis wel moeilijk, want zodra er iets is waardoor je je kut voelt heb je waarschijnlijk de neiging om meteen naar hém te vliegen (had ik iig).
Het beste is, om op de momenten dat je hem niet ziet of wanneer hij iets anders te doen heeft, ook iets te doen. Bijv. je vriendenkring weer opbouwen, veel met andere mensen omgaan.

En tis zeker duidelijk wat je bedoelt
Ook dat je het je aantrekt wanneer hij wel "iets beters" te doen heeft, zo van "ik geef dat op voor hem, maar hij niet voor mij"

Naja, om te beginnen dus iets meer afstand nemen, dat lijkt me echt het beste, t klinkt misschien makkelijk, maar dat komt omdat ik zelf altijd precies weet hoe ik het eigenlijk zou moeten doen, terwijl het me nooit lukt

suc6
kuzzies

Alicia

[simple creed]

tja dat is wel heel moeilijk. Volgens mijn ouders ben ik ook geen sociaal mens en het ergste is dat ik dat zelf ook vind. Hoewel ik wel gewoon met mensen omga enzo. Ik zit echt gigantisch te wachten op de tijd dat ik student wordt en over een jaar is het dan zo ver

maar nu even ontopic. Ik weet echt totaal niet wat je moet doen. Ik weet niet wat het beste voor je is ik ken jullie situatie niet. Maar als ik het allemaal zo hoor kan je het het beste uitmaken denk ik. Als je je nu al zo voelt denk ik dat het niet voor eeuwig door kan gaan. En in het begin zal je in een diep donker gat komen maar je moet proberen eruit te kruipen dan en op een dag zie je de verlossende zonnestralen en ben je uit dat donkere gat.

[Piccola]

Dank je Alicia! Het is nu dus echt uit..?! Wat vervelend! Hoop dat alles verder wel goed met je gaat!
Zoals het bij jou was was idd wel extreem, ik dacht dat ik al veel te ver ging.. Ik heb hem afgelopen weekend gezegd dat ik wat afstand wou nemen enzo. Hij moest toen huilen en hij zei dat ie me helemaal niet minder wou zien! Ik vond het zo zielig dat ik deze week dus geen afstand heb genomen. Maar je hebt gelijk, het is idd toch beter om dat maar even wel te doen! En ik moet idd eens wat meer met vrienden optrekken enzo en niet zo beperkt zijn zoals nu! Dank je voor je reactie!

Jij ook bedankt simple creed! Nou ik heb hetzelfde als jij want ik weet ook dat ik niet sociaal ben. Kweet alleen niet hoe ik dit kan veranderen..?! Maar goed, uitmaken.. Dat is iig toch (nog) geen optie! Want ondanks al mijn vage gevoelens hou ik ontzettend veel van hem en ik wil eigenlijk helemaal niet zonder hem! Er zijn alleen soms van die momenten waarop ik denk dat het beter zou zijn.. Maar geef het niet op! Er moet een andere manier zijn om van dit gezeik af te komen!

Pfff, als mijn vriend dit allemaal las....

[marlies]

Ik kan je denk ik niet zo heel erg helpen, maar het is niet eerlijk verdeeld als hij een leven buiten jou heeft en jij niet..
Je zult zelf een leven naast hem, hoe klein dan ook, moeten proberen op te bouwen, want anders heb je alleen maar hem en dat is niet goed..dan hang je te veel aan hem, en wat als hij opeens wegvalt?

[Piccola]

~Dark Voice~ schreef:
Jeetje. Zoals ik vanmiddag al tegen Alicia zei: Het lijkt wel een virus, aan alle kanten worden relaties gestopt en gaat het slecht met relaties. En ik word er helemaal down door...

Klopt, valt mij ook heel erg op! Het maakt mij ook heel down!

Ik heb een aantal dagen helemaal geen gevoel meer gehad (geen liefde, geen verdriet, geen woede, geen misgevoel, niets), en heb ook op het punt gestaan om het uit te maken.

Dit heb ik nu dus ook de hele tijd. Ik baal daar zo van! 'T is helemaal niet wat ik wil, ik wil hem niet kwijt. Maar toch heb ik dit.

In de tijd dat ik zo twijfelde (deze week dus) zei hij steeds dat ie niet op wilde geven. En toen ik op het moment stond om het uit te maken (in een waas btw, ik wilde het niet echt) zei die nog dat ik het niet moest doen, en moest afwachten enzow. Hij wilde me niet kwijt en hij zei dat ie van me houdt enzow..

Wow, dit zegt toch wel heel veel hoor!! Die jongen is echt hartstikke gek op je volgens mij! Jullie situatie is heel kut, maar ik denk niet dat je je zo'n zorgen hoeft te maken. Als het weer rustig op het werk wordt komt alles echt wel goed en kan het weer worden zoals vanouds. Ik kan wel begrijpen dat ie nu ff hartstikke gestresst is enzo.

maar hij zei ook helemaal geen "ik hou van jou" op eigen initiatief. Ik moest het steeds zeggen en dan zegt hij: "ik ook van jou" maar das zo anders dan als hij het zelf zegt..
En vandaag dus expres geen "ik hou van je" gezegd en nee hoor, hij zei het ook niet

Hierdoor zou ik heeelemaal onzeker en gek worden! Bah, vervelend!!

Hoe moet ik me nou morgen gedragen?

Wees heel lief voor hem, praat erover, begrijp elkaar.. Tsjah.. Ik denk dat het wel goed komt, want je zei zelf al dat het niet eens aan jullie relatie ligt!

j is het belangrijkste in mijn leven. Ik zou alles voor hem afzeggen en opgeven enzow. Iets wat hij voor mij niet zou doen. En als je daar aan denkt, ga je je inderdaad kut voelen.
het probleem is dat ik gewoon bijna niets leuk kan vinden als ik hem mis.. Naja dat is het probleem niet, ik kan me gewoon nergens toe aanzetten.. dat is het.

Dit is bij ons dus precies hetzelfde!! Daar baal ik ook van. Aan de ene kant wil ik dat hij net zoveel opgeeft en afzegt enzo, maar aan de andere kant moet ik gewoon ook een leven buiten hem hebben. En het is juist goed dat zijn leven niet alleen maar om mij draait. Maar soms vind ik het toch kut en vind ik dat het wel wat meer mag.

Sander kan jou niet helpen als je hem niets verteld.

Dat is waar, daar heb ik ook aan zitten denken. De ene minuut denk ik dat afstand wel wat oplost en de andere minuut heb ik het idee dat we er helemaal niets mee opschieten. Ik ga vanavond naar hem toe en dan ga ik hem precies vertellen wat hier allemaal staat enzo!

Ik heb teveel geschreven.

Heel veel sterkte, en geluk!

Jij ook meis!! Dank je wel!! En we geven allemaal niet op!! We zullen dit overleven, no matter what! Jouw advies enzo doet me altijd heel erg goed! Je begrijpt me en dat is fijn! Dank je!

Veel liefs en kusjes,
Edy

[U-NiQ]

Ik herken dit heel erg. Ik heb mijn relatie na 16 maanden uitgemaakt, om ongeveer dezelfde redenen als jij.
Ik dacht dat het heerlijk zou zijn, om weer vrijgezel te zijn.
Maar na twee maanden kwam ik erachter dat het niks was zo,
dat ik niet zonder die jongen kan.
Ik miste hem. Ik verlangde naar hem.
En nu ..

Nu zijn we alweer een maand samen.

Meisje, het is niet gelukt..

Hij heeft het uitgemaakt.. hij wil er niet meer voor vechten..

Ik voel me zo leeg, waardeloos en kut..

[ikke just me]

hey meisje,

heb net je verhaal gelezen(~Dark Voice~)en het verhaal van Piccola gelezen.
maar gaat het wel met je meisje, hij wilde het dus nie meer proberen....... ik weet hoe je je voelt, want mijn vriend heeft het ook uitgemaakt omdat hij het niet maar zag zitten, zijn gevoelens waren er niet meer enzovoort.....hij wist niet wat hij wilde dus is het uitgegaan.... Uiteindelijk kwamen we er dus toch achter dat we niet zonder elkaar konden en zijn weer bij elkaar gekomen dat heeft best een tijdje geduurt maar we zijn wel weer bij elkaar gekomen. In die tussen tijd dat we uit elkaar waren merkte ik pas hoeveel ik om hem gaf.......en kwam hij erachter dat hij dit toch niet wilde, ik wil hier niet mee zeggen dat het bij jou ook zo loopt, maar ik kan me wel voorstellen dat je nu pas merkt hoeveel je van hem houd.
Ik ben nu nog steeds met mijn vriend samen en het gaat heel goed nu.........
maar ik wil tegen jou zeggen en tegen Piccola......KNUFFEL en een arm om je heen........(kweet anders ook niet zo goed watk moet zeggen ...)

dikke knuffel van mij voor jullie.....

[stout!]

~Dark Voice~ schreef:

Hij heeft het uitgemaakt.. hij wil er niet meer voor vechten..

Ik voel me zo leeg, waardeloos en kut..

Hey,
ik wilde even zeggen dat ik het heel erg voor je vind. Ik heb veel van je posts gelezen en altijd kwam daaruit heel erg naar voren dat je ontzettend veel van die jongen houdt. Ik heb niet altijd gereageerd maar ik vond het toch altijd op een of andere manier leuk en mooi om te lezen hoe verliefd jullie op elkaar waren.
Ik kan niet echt iets zeggen dat helpt denk ik, behalve dat je niet de hoop moet opgeven en dat het weer beter zal worden.
Sterkte, kus Jorien

jesus als ik jullie verhalen zo lees dan word ik bijna bang om een relatie te beginnen

ps: volgens mij zijn er nog tig jongens of meiden zonder relatie en als die jongen niet wil doorgaan dan zou ik gewoon zeggen hij is het niet waard maarja ieder zijn mening. Ik heb trouwens nog nooit een relatie gehad dus zou het misschien niet weten.

oh ja nog een ding jullie voelen je misschien wel down enzo. Maar ik heb dus nooit een relatie gehad ik heb nooit gezoend ik heb eigenlijk geen vrienden in mijn echte leven ik word gepest waar ik bij sta. Ik heb alleen een paar vrienden online die ik zo heel af en toe praat ik weet niet wie dan down moet zijn hoor maarja....Ik denk dat je beter anders kan bekijken je hebt iemand heel lang gehad dus je weet dat er misschien ook nog anderen zijn waar je heel veel van kan houden je hebt waarschijnlijk ook veel vriendinnen ofzo waar je mee kan praten om je blijer te maken. Dat soort dingen hebben anderen weer niet... zoals ik.....

[Tox]

Ik weet nie hou oud je bent, maar ik vind dat je je wel moet afvragen of je je hele jeugd aan 1 persoon besteed. Kijk ik heb een vriendin, maar ik ga nog elke week uit met mijn vrienden (zij gaat af en toe een keer mee) en ik zit doordeweeks ook vaak zat bij mijn vrienden.

Ik hou vet veel van mijn vriendin, en kwil haar ook echt niet kwijt. Maar mijn vrienden en mijn sociaal leven zijn ook zeer belangrijk. Ik moet wat afwisseling in de dagelijkse gang van zaken hebben.

En zo als de situatie bij jullie is (en bij vele andere) ben ik bang dat ik dat persoonlijk niet vol zou houden. Ik zie mensen die hun vrienden laten vallen voor de gene waar op ze verliefd zijn. Dat ze nooit meer uitgaan en het liefst altijd met zijn tweeen zijn. Kijk dat is jullie keuze, maar dan loop je wel het risico in dit soort situaties te belanden.

Mijn tip, hoe moeilijk het dan ook is, ga eens naar vrienden zonder je vriend, ga een keertje met je vrienden stappen zonder je vriend. Doe gewoon dingen met mensen die je mag en daar hoeft je vriendje niet altijd bij te zijn. Ook al is het 1 of 2 keer in de week. Want vrienden hebben ook behoefte aan aandacht.

He Piccola,

Ik herken het wel. Ik zit eigenlijk al vanaf het begin te twijfelen door de afstand, een moeilijke moeder, het feit dat ik steeds naar haar moet komen, ze niet mag bellen en ik daar weer onzeker door wordt. Dan lijkt het net of het allemaal van mij komt, terwijl ik op zich best weet dat dat niet zo is en dat ze het echt wel wil, maar door haar moeder wordt 'tegengehouden'. Het feit dat ze nooit mag bellen breekt me het meest op, dat vind ik zo vervelend. Ik heb zelf ook besloten dat ik haar gewoon niet meer bel. Ik weet wel dat ze er niets aan kan doen, maar ik kan gewoon niet alles van mij laten komen. Dat lukt me niet meer. Dat ik meestal naar haar moet komen kan ik me nog enigszins voorstellen (ik heb een OV-jaarkaart) en vind ik op de een of andere manier nog wel overkomelijk, al ga ik dat ook minder doen nu, nouja, ik ga er moeilijker over doen.
Ook twijfel ik wel aan mijn gevoel, of het genoeg is, of ik mijn tijd niet verdoe, omdat het zo ver weg is.
Al met al twijfels genoeg. Ik heb, zeker in periodes dat ik haar weinig zie, al een paar keer op het punt gestaan haar te dumpen.
Nouja, ik vraag me dus ook af hoe het nou zou zijn zonder haar. Of ik haar zal missen, of ik mijn vrije leventje weer zal kunnen leven, want daar heb ik aan een kant wel een beetje zin in. Ik denk er veel over na, maar weet het nog steeds niet en heb wel degelijk gevoelens voor haar. Daarom heb ik besloten het haar niet te vertellen. Ze weet dat ik met een paar dingen zit (o.a. dat ze met haar ex al naar bed was geweest, dat vind ik nog steeds moeilijk te verteren), maar dat ik soms echt twijfel niet. Ik wil haar niet onnodig ongerust maken.
Gelukkig doe ik nog wel veel met andere vrienden, dus daar hoef ik me geen zorgen over te maken, maar er valt natuurlijk wel iets weg. Ze is een soort van dubbele bodem. Als ik alleen ben wil ik me heel af en toe nog weleens kut gaan voelen, hoewel ik het wel fijn vind alleen te zijn. Ze overbrugt dat voor me, doordat ik weet dat ze aan me denkt en doordat ze bijv. smsjes stuurt. Ik geloof wel dat ik zonder haar kan, maar dit vind ik een beetje een hekel punt. Als ik haar kwijt ben verlies ik een heel vast punt, waar ik vanuit kan gaan in mijn leven.

Nouja, nu ik ook mijn ei kwijt ben zie je het al: ik begrijp je, ik heb het ook (vrij sterk) en ik heb besloten het haar pas echt te vertellen als ik haar daadwerkelijk zou gaan dumpen. Ik zie wel per moment/keer dat ik haar zie of ik het nog de moeite waard vind en het vol kan houden. Het is alleen vervelend dat ik door die twijfels soms gewoon de halve nacht wakker lig. Ik heb heel lang geen relatie gehad en ik dacht dat het vast heel fijn en relaxt zou zijn, maar dat is het absoluut niet. Ik moet steeds over zo veel dingen nadenken.

~Dark Voice~ schreef:
Meisje, het is niet gelukt..

Hij heeft het uitgemaakt.. hij wil er niet meer voor vechten..

Ik voel me zo leeg, waardeloos en kut..

wtf, heeft je vriendje je gedumpt?!?

Wat balen voor je joh

[Piccola]

Lyn schreef:
Nu zijn we alweer een maand samen.

Das heel fijn! Veel geluk samen!

ikke just me schreef:
maar ik wil tegen jou zeggen en tegen Piccola......KNUFFEL en een arm om je heen........(kweet anders ook niet zo goed watk moet zeggen ...)

dikke knuffel van mij voor jullie.....

Thnx voor je reactie! Fijn dat jullie weer samen zijn! Dat zijn er al 2 die toch weer samen zijn. Bedankt voor de knuffel! Knuffie terug!!
J. dit moet jullie gewoon ook lukken! Najah, spreek je snel!

Pollore schreef:
dan zou ik gewoon zeggen hij is het niet waard maarja ieder zijn mening.

Dit is nogal makkelijk gezegd en in mijn situatie ook niet van toepassing aangezien het niet aan hem ligt. Maar goed, ieder idd zijn mening!

Tox schreef:
Maar mijn vrienden en mijn sociaal leven zijn ook zeer belangrijk. Ik moet wat afwisseling in de dagelijkse gang van zaken hebben. Ik zie mensen die hun vrienden laten vallen voor de gene waar op ze verliefd zijn. Dat ze nooit meer uitgaan en het liefst altijd met zijn tweeen zijn. Kijk dat is jullie keuze, maar dan loop je wel het risico in dit soort situaties te belanden.
Mijn tip, hoe moeilijk het dan ook is, ga eens naar vrienden zonder je vriend, ga een keertje met je vrienden stappen zonder je vriend. Doe gewoon dingen met mensen die je mag en daar hoeft je vriendje niet altijd bij te zijn. Ook al is het 1 of 2 keer in de week. Want vrienden hebben ook behoefte aan aandacht.

Je hebt echt helemaal gelijk! Dank je wel! Wat je beschrijft is dus mijn situatie en das heel fout. Ik ga je tip daarom opvolgen!

Evergreen schreef:
Nouja, nu ik ook mijn ei kwijt ben zie je het al: ik begrijp je, ik heb het ook (vrij sterk) en ik heb besloten het haar pas echt te vertellen als ik haar daadwerkelijk zou gaan dumpen.

Wow, ik ben echt blij dat zoveel mensen me begrijpen! Ik dacht dat er geen touw aan vast te knopen was ofzo!
Ik heb mijn vriend gisteravond dus alles verteld. Hij was er nogal kapot van en moest huilen. Ik had meteen spijt dat ik het verteld had en hij zei ook dat ie het liever niet had geweten. Hij is nu heel erg bang dat ik het uit ga maken. Maar ik weet nu wel zeker dat ik dat nog lang niet doe! Ben gewoon toch te gek op hem. Dit heb ik hem ook gezegd, maar hij gelooft me niet.. Hij maakt zich zorgen en dat begrijp ik ook. Hij begrijpt opzich wel dat ik wat meer moet ondernemen met vrienden enzo. Ik moet gewoon weer een leven buiten hem hebben en dan komt alles goed. Geen reden dan om er een punt achter te zetten ofzo. Maar waarom houdt haar moeder haar tegen?!? God, wat haat ik het toch als ouders in de weg staan... Kan me voorstellen dat je onzeker wordt als ze je niet belt enzo. Maar gelukkig weet je wel dat dit verder niet aan haar ligt, maar aan haar moeder. Succes ermee en bedankt voor je reactie!

[Chloe Siere]

ik heb zo ongeveer hetzelfde meegemaakt... en ik heb het uiteindelijk gewoon uitgemaakt... in het begin had ik er wel spijt van, maar nu (na 3,5 maand) heb ik weer een andere vriend en ben ik blij

het was de juiste beslissing, ook al was het wel ff moeilijk...

[~Crying Eyes~]

stout! schreef:


Hey,
ik wilde even zeggen dat ik het heel erg voor je vind. Ik heb veel van je posts gelezen en altijd kwam daaruit heel erg naar voren dat je ontzettend veel van die jongen houdt. Ik heb niet altijd gereageerd maar ik vond het toch altijd op een of andere manier leuk en mooi om te lezen hoe verliefd jullie op elkaar waren.
Ik kan niet echt iets zeggen dat helpt denk ik, behalve dat je niet de hoop moet opgeven en dat het weer beter zal worden.
Sterkte, kus Jorien

Dankjewel.. Ja ik hou zo zielsveel van hem. En hij zei dat ie nog van me hield en dat ie me ging missen.. maar hij wil er niet meer voor vechten..
En wat moet ik nou doen? Zomaar opgeven? Hem opgeven? Alles opgeven? Ik wil hem niet kwijt, en diep van binnen weet ik dat hij mij ook niet kwijt wil.. Maar dat stomme werk van hem...

Hij heeft er geen energie meer voor, door het overwerken. Maar dat overwerken stopt toch wel een keertje.. Waarom.. ? Ik vraag me steeds af, waarom? Ik kan ook niet stoppen met janken. Ik herinner me alles wat we hebben gedaan, alles wat er is gezegd.. Alles wat er tussen ons is...
En dat kun je niet zomaar weggeven, zonder te vechten. En ik wil hem zoveel tijd geven als ie maar nodig heeft.. Want ik weet zeker dat we dit kunnen overwinnen

Ik voel me echt waardeloos.. niet eens de moeite waard om te vechten. En ik voel me zo alleen. Ik kwam thuis, jankend en mijn moeder vroeg wat er was dus ik vertel dat het uit is. En ze komt niet eens naar me toe voor een knuffel ofzow.. Ze blijft zitten en ze zegt: Hij is niet de eerste en zal ook vast niet de laatste zijn...

IK voel me zo alleen.. Ik voel me zo kut..

Ik zit nog steeds te wachten tot ie erachter komt dat ie zich heeft vergist..
Ik zit nog steeds te wachten tot ik wakker word.. Tot hij me vraagt of ik hem terug wil.. omdat ie me mist..

En ik wil hem rust geven, een week of twee.. En dan weer naar hem toe gaan.. om te kijken of alles al rustiger is en hoe het met hem gaat. Maar ik ben zo bang dat ie in die week, of die twee weken, al het gevoel kwijt is en dat ik hem dan helemaal niet meer terug kan krijgen..

Ik HAAT zijn werk, ik haat het.. Zonder dat werk was het nooit zo ver gekomen. En ik zie dit, ik weet dit, maar hij heeft door zijn werk gewoon de energie niet meer om verder te gaan.. Maar je kunt een relatie toch niet door je werk laten kapotgaan? En juist toen ie had besloten om niet meer over te werken, maakt ie het uit Terwijl ik weet dat het goed kan komen.. Als hij dat nog wil...

Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb zoveel op hem gebouwd, en hij trapt alle poten eronder vandaan
Ik kan niet opgeven... ik wil hem niet kwijt..
En ik hoop dat ik gelijk heb, dat ie me mist, en dat ie me ook nodig heeft.. maar dat het echt alleen even om de rust is..
Ik hoop het zo..
En hij kan altijd weer bij me terugkomen... Dat weet ie, dat heb ik hem gezegd..

Ik heb nou weer genoeg gezeurd.. Ik kap ermee..

Kus,

[stout!]

Hey, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen...want ik wil altijd zeg maar "helpen" maar dat kan nu niet echt. Ik begrijp in ieder geval wel heel goed hoe je je voelt. In ieder geval, als je even stoom moet afblazen of iets anders, je kunt me altijd mailen.

Maar hoe het ook gaat lopen, wat hij ook wilt, je bent absoluut niet waardeloos. Als het zo is dat hij er niet meer voor wil vechten(ik denk dat hij gewoon even rust nodig heeft en je heel erg gaat missen) dan zegt dat niets over jou, niets over dat jij het niet waard bent om voor te vechten maar over hem, echt.

[stout!]

En btw, je hoeft jezelf echt niet te verontschuldigen voor je verdriet of in ieder geval het uiten daarvan; het is oprecht dus ik vind helemaal niet dat je zeurt. Ok, dat was het

[~Crying Eyes~]

stout! schreef:
Hey, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen...want ik wil altijd zeg maar "helpen" maar dat kan nu niet echt. Ik begrijp in ieder geval wel heel goed hoe je je voelt. In ieder geval, als je even stoom moet afblazen of iets anders, je kunt me altijd mailen.

Maar hoe het ook gaat lopen, wat hij ook wilt, je bent absoluut niet waardeloos. Als het zo is dat hij er niet meer voor wil vechten(ik denk dat hij gewoon even rust nodig heeft en je heel erg gaat missen) dan zegt dat niets over jou, niets over dat jij het niet waard bent om voor te vechten maar over hem, echt.

Ik kan alleen maar hopen
Ik kan gewoon niet geloven dat het over is. Ik kan niet geloven dat ie het echt opgegeven heeft voor zijn werk (door zijn werk). Ik kan er gewoon geen vrede mee hebben dat alles zo is gegaan..

En ik kan niet boos zijn op hem, of wat dan ook. Ik blijf er altijd voor hem, echt altijd.. En ik ben gewoon zo bang voor hem nu

Ik weet het niet meer echt..

[stout!]

Het is logisch dat je het even niet meer weet, en dat je er geen vrede mee hebt. Laat hem in ieder geval weten dat je er voor hem blijft, en verder kun je alleen maar afwachten en hem juist zijn ruimte gunnen. Ik ken de situatie niet precies maar ik begreep ervan dat hij zich nogal benauwd voelde (vooral door zijn werk) en ruimte nodig had. Misschien heeft hij die ruimte op de verkeerde plaats gezocht (dus door het uit te maken), maar ik denk dat je hem die rust toch even moet gunnen. Juist zodat hij alles dan even goed op een rijtje kan zetten.
En als het dan niet aan jullie relatie lag, als jullie zoveel van elkaar houden, komt het denk ik wel goed. Maar daar heb je nu niet zoveel aan...het blijft heel erg kut.
Vertrouw in ieder geval op je eigen gevoel, dat heeft het meestal toch wel bij het rechte eind. Kom op he.

Piccola schreef:
Wow, ik ben echt blij dat zoveel mensen me begrijpen! Ik dacht dat er geen touw aan vast te knopen was ofzo!
Ik heb mijn vriend gisteravond dus alles verteld. Hij was er nogal kapot van en moest huilen. Ik had meteen spijt dat ik het verteld had en hij zei ook dat ie het liever niet had geweten. Hij is nu heel erg bang dat ik het uit ga maken. Maar ik weet nu wel zeker dat ik dat nog lang niet doe! Ben gewoon toch te gek op hem. Dit heb ik hem ook gezegd, maar hij gelooft me niet.. Hij maakt zich zorgen en dat begrijp ik ook. Hij begrijpt opzich wel dat ik wat meer moet ondernemen met vrienden enzo. Ik moet gewoon weer een leven buiten hem hebben en dan komt alles goed. Geen reden dan om er een punt achter te zetten ofzo. Maar waarom houdt haar moeder haar tegen?!? God, wat haat ik het toch als ouders in de weg staan... Kan me voorstellen dat je onzeker wordt als ze je niet belt enzo. Maar gelukkig weet je wel dat dit verder niet aan haar ligt, maar aan haar moeder. Succes ermee en bedankt voor je reactie!

Hmm ik ben blij dat je het gezegd hebt. Meestal lucht het je wel op ja, maar ik durf het gewoon niet. Ik ben bang dat het zo veel losmaakt en dat ze mij dan dumpt, want ik kan haar niet kwijt, daarvoor kan ik over te veel dingen met haar praten. We geloven allebei niet echt in vrienden blijven nadat het uitgaat ofzo, dus als het uit is is het ook afgelopen. Daar ben ik het oerigens wel mee eens.
Van haar moeder mag ze niet meer bellen enzo, omdat de vorige telefoonrekening zo hoog was (overigens niet alleen door het mij bellen). Ze mag nu gewoon helemaal NIET bellen. Ik vind het ook heel vervelend en ja, ik weet wel dat het verder niet aan haar ligt, maar het vreet wel aan mijn eigenwaarde/zelfvertrouwen en het kan zo niet eeuwig doorgaan, dus er zal een oplossing moeten komen. Ik heb het al een keer gezegd, maar ja... ik weet wel dat het niet aan haar ligt, maar toch kan ik er niet eeuwig begrip voor opbrengen helaas.

[Piccola]

Evergreen schreef:
*verhaal*

Heeft ze geen mobiel ofzo? Dan zijn het gewoon haar kosten en dan heeft haar moeder er verder niets mee te maken. Het is dan toch haar geld en dan moet ze zelf maar bepalen hoevaak ze je dan kan/wil bellen?!? Of is dit geen optie?

[Piccola]

stout! schreef:
Het is oprecht dus ik vind helemaal niet dat je zeurt.

Helemaal mee eens!