Onzekerheid?

[Stofzuigerslang]

De laatste tijd begin ik mezelf telkens meer zorgen te maken (eigenlijk begon ik me meer zorgen te maken sinds ik heb besloten vaker "Je hoeft je geen zorgen te maken, alles komt toch goed..." te denken).

- Het huis heeft geen geweldig inkomen (mn vader is de enigste die werkt, maar hij werkt in Polen, en komt om de maand een paar dagen weer thuis). En we moeten nog rekeningen betalen, dus ik kon et me nie van mn moeder veroorloven om gisteren een DS te kopen, DUS ik mag mn geld niet uitgeven aan dingen die mn ouders overbodig vinden... Ik heb zo het gevoel dat ik verwend ben.
- Mn moeder voelt zich niet zo helemaal fit en gezond.
- MIJN TOEKOMST!!! Ik heb zeer lage cijfers voor Duits, en maatschappijgeschiedenis sta ik nog wel een 6 voor... (als ik deze dit jaar vern**k, dan heb ik al 3 onvoldoendes voor op mn eindexamenlijst (over 2 jaar), het maximale (kdoe gymnasium)).
- Ik heb me de afgelopen maand minstens 2 keer "bedreigd" gevoeld omdat ik Chinees ben (1 keer in een snackbar, kging daar met vrienden friet eten, eerst d8 ik er nie echt aan, maar na een tijdje merkte ik dat 2 jongens en een meisje, alledrie rond de 16, flauw aan het doen waren omdat ik Chinees was (nie hardop, maar kkon et wel een beetje horen), en net toenk uit de stalling vant station naar huis toe fietste trok een persoon zn ogen strak toen ik voorbij fietste...
- Ik ben niet bepaald spraakzaam, leid geen boeiend leven, heb het gevoel dat ik meestal genegeerd wordt op school, en begin telkens luier te worden. Ik zit grotendeels van de tijd op school en achter mn comp/voor de tv, kdoe nu nog nie aan een sport.

Cha schreef op 17-03-2005 @ 16:49 :

- Het huis heeft geen geweldig inkomen (mn vader is de enigste die werkt, maar hij werkt in Polen, en komt om de maand een paar dagen weer thuis). En we moeten nog rekeningen betalen, dus ik kon et me nie van mn moeder veroorloven om gisteren een DS te kopen, DUS ik mag mn geld niet uitgeven aan dingen die mn ouders overbodig vinden... Ik heb zo het gevoel dat ik verwend ben.

Wat is een DS? Krijg je zakgeld? Kun je daar niet de dingen van kopen die jij graag wilt hebben (of had je het daar al over?)? Of anders een bijbaantje nemen?

Het gevoel dat je verwend bent, waar komt dat vandaan? Van dat je je geld niet uit mag geven aan dingen die je ouders overbodig vinden?

- Mn moeder voelt zich niet zo helemaal fit en gezond.

Heeft ze een idee waar dat door komt?

- MIJN TOEKOMST!!! Ik heb zeer lage cijfers voor Duits, en maatschappijgeschiedenis sta ik nog wel een 6 voor... (als ik deze dit jaar vern**k, dan heb ik al 3 onvoldoendes voor op mn eindexamenlijst (over 2 jaar), het maximale (kdoe gymnasium)).

Misschien kun je het hier met je mentor op school over praten?

- Ik heb me de afgelopen maand minstens 2 keer "bedreigd" gevoeld omdat ik Chinees ben (1 keer in een snackbar, kging daar met vrienden friet eten, eerst d8 ik er nie echt aan, maar na een tijdje merkte ik dat 2 jongens en een meisje, alledrie rond de 16, flauw aan het doen waren omdat ik Chinees was (nie hardop, maar kkon et wel een beetje horen), en net toenk uit de stalling vant station naar huis toe fietste trok een persoon zn ogen strak toen ik voorbij fietste...

Kan ik weinig over zeggen, behalve dat ik het triest vindt. Misschien kun je het er met je vrienden over hebben, dat zij je iig kunnen "beschermen" ed?

- Ik ben niet bepaald spraakzaam, leid geen boeiend leven, heb het gevoel dat ik meestal genegeerd wordt op school, en begin telkens luier te worden. Ik zit grotendeels van de tijd op school en achter mn comp/voor de tv, kdoe nu nog nie aan een sport.

De enige die daar iets aan kan veranderen ben jij zelf.

Misschien kun je bepaalde dingen eens met je vrienden bespreken en eens informeren hoe zij er over denken en/of misschien kunnen zij je helpen? Als je het niet met hen wilt bespreken, dan misschien met je moeder (of vader) of iemand op school?

Sterkte iig.

[Stofzuigerslang]

Leonoor schreef op 17-03-2005 @ 17:05 :
Wat is een DS? Krijg je zakgeld? Kun je daar niet de dingen van kopen die jij graag wilt hebben (of had je het daar al over?)? Of anders een bijbaantje nemen?

Het gevoel dat je verwend bent, waar komt dat vandaan? Van dat je je geld niet uit mag geven aan dingen die je ouders overbodig vinden?


Heeft ze een idee waar dat door komt?


Misschien kun je het hier met je mentor op school over praten?


Kan ik weinig over zeggen, behalve dat ik het triest vindt. Misschien kun je het er met je vrienden over hebben, dat zij je iig kunnen "beschermen" ed?


De enige die daar iets aan kan veranderen ben jij zelf.

Misschien kun je bepaalde dingen eens met je vrienden bespreken en eens informeren hoe zij er over denken en/of misschien kunnen zij je helpen? Als je het niet met hen wilt bespreken, dan misschien met je moeder (of vader) of iemand op school?

Sterkte iig.

1. Sorry, khad het over een Nintendo DS, je weet wel, dat draagbare spelcomputertje met 2 schermen.
Mn ouders willen niet dat ik mijn geld uit geef.
Ik denk dat ik het gevoel van verwendheid heb gekregen omdat ik telkens om dingen vraag, en weinig wil doen...

2. Ja en nee, ze is er erg vaag over. Ze is al een keer naar het ziekenhuis geweest, maar daar konden ze nix vinden. Ik zei gewoon daze een beetje gestresst was. In december ging ze voor 2 maanden naar China, om daar medicijnen en behandelingen te krijgen. Toen ze weer trug was, gingk et weer aan der vragen, en toen bazelde ze iets vreemds over nierbomen, en zei dat ik er nix van kon weten omdak nog een kind ben ¬_¬
(zo doen mn ouders om de tijd, als ik iets vraag, geven ze vaag antwoord)

3. Eigenlijk is het schoolprobleem niet zo'n probleem, ik ben gewoon te lui om te werken dit jaar (ik denk dat de zomervakantie er iets mee te maken had, 5 weken China, er was bijna nix te doen, geen comp in de buurt, geen leuke zenders, hittegolf etc.)

4. Bescherming is niet echt nodig, ze vallen me niet aan ofzo, ik irriteer er me alleen erg aan. Maar kzal et er es over hebben.

5. Oja, als ik praat, praat ik vaak onduidelijk. En ik ben bang als ik wat zeg, dat of niemand luistert (wat vaak he geval is), of dat mensen et onzin of dom vinden (hoewel ik wel een beetje eraan aant werken ben).

- Ik ben niet bepaald spraakzaam, leid geen boeiend leven, heb het gevoel dat ik meestal genegeerd wordt op school, en begin telkens luier te worden. Ik zit grotendeels van de tijd op school en achter mn comp/voor de tv, kdoe nu nog nie aan een sport.

5. Oja, als ik praat, praat ik vaak onduidelijk. En ik ben bang als ik wat zeg, dat of niemand luistert (wat vaak he geval is), of dat mensen et onzin of dom vinden (hoewel ik wel een beetje eraan aant werken ben).

over het spraakzame: je kunt eraan werken, door bijv. van te voren nadenken wat je zou kunnen zeggen of wat voor onderwerp je aan kunt snijden waar jij ook wat over te zeggen hebt.

over het gevoel dat je genegeerd word op school: is het werkelijk zo of is het alleen maar een gevoel? (al denk ik dat het het tweede is). ga eens na waarom je dat denkt/voelt, en test eens of het ook wel zo is. en ga logisch nadenken waarom zij jou nou zouden kunnen negeren (waarschijnlijk geen goede reden te vinden, en zeg nou niet dat ze dat zouden doen omdat je toevallig n chinees bent oid)

over tv en compu: ZOEK EEN HOBBY! ga muziek maken ofzo doe eens iets anders, anders kom je in een sleur terecht (als je daar al niet in zit)

en over het allerlaatste wat je noemde: het maakt niet uit wat anderen ervan vinden wat je zegt. iedereen zegt weleens iets raars. de wereld vergaat niet. en 9 van de 10 keer zijn de meesten het vergeten, alleen de persoon die het zegt niet. en daarom word je mss ook zo onzeker. maar serieus, het maakt echt niet uit wat anderen ervan vinden, als ze het onzin vinden hoor je het vanzelf, maar zolang jijzelf het geen onzin vind mag je er zo lang over lullen als jij wilt
en als er niemand luistert dan maak je dat die mensen maar duidelijk ook en je zegt dat je onduidelijk praat, praat jezelf eens wat moed in en trek je bek open, dan kunnen anderen jou horen en misschien dat ze dan ook beter naar je kunnen/zullen luisteren ^^

[Stofzuigerslang]

Over het nadenken, das nou het probleem, ik denk TE VEEL (voor als het wat uitmaakt, kheb al 8 grijze haren gehad).

Hobby: hmz, is talen leren zoals Japans en Chinees een hobby?

Ik denk ook vaak van dat mensen et toch na een tijd vergeten enzo, dat alles nix uitmaakt, maar kheb van die dingen die ik opeens nie kan als er veel mensen bij zijn...

Cha schreef op 17-03-2005 @ 22:41 :
Over het nadenken, das nou het probleem, ik denk TE VEEL (voor als het wat uitmaakt, kheb al 8 grijze haren gehad).

Hobby: hmz, is talen leren zoals Japans en Chinees een hobby?

Ik denk ook vaak van dat mensen et toch na een tijd vergeten enzo, dat alles nix uitmaakt, maar kheb van die dingen die ik opeens nie kan als er veel mensen bij zijn...

dat laatste heb ik ook wel hoor. meestal durf ik ook niet te praten in een groepje ofzo. maar je kunt je al meer op je gemak gaan voelen als je WEET dat het helemaal niet zo erg is als je bijvoorbeeld weinig zegt. dat ben ik zelf aan het uitproberen, en dat helpt op zich wel, want als je je dan meer op je gemak voelt, dan praat je ook makkelijker.

ennuh, voor wat het is talen leren kan ook een hobby zijn vind ik ^^ japans en chinees is leuk maar een serieuze hobby erbij zoeken is niet verkeerd ^^ (voor mijn part ga je een legpuzzel leggen

en verder... vergeet dan maar wat ik zei over nadenken, en zet je verstand op nul denken is ook niet altijd even gezond ^^ maar toch is het niet verkeerd eens te achterhalen waar het vandaan komt (jouw gevoelens e.d.) en om er dan mss iets aan te doen zodat je "gelukkiger" "blijer" of "vrolijker" (whatever) word .

Cha schreef op 17-03-2005 @ 18:17 :
1. Sorry, khad het over een Nintendo DS, je weet wel, dat draagbare spelcomputertje met 2 schermen.
Mn ouders willen niet dat ik mijn geld uit geef.
Ik denk dat ik het gevoel van verwendheid heb gekregen omdat ik telkens om dingen vraag, en weinig wil doen...

Daar kun je dan toch zelf wat aan veranderen?

2. Ja en nee, ze is er erg vaag over. Ze is al een keer naar het ziekenhuis geweest, maar daar konden ze nix vinden. Ik zei gewoon daze een beetje gestresst was. In december ging ze voor 2 maanden naar China, om daar medicijnen en behandelingen te krijgen. Toen ze weer trug was, gingk et weer aan der vragen, en toen bazelde ze iets vreemds over nierbomen, en zei dat ik er nix van kon weten omdak nog een kind ben ¬_¬
(zo doen mn ouders om de tijd, als ik iets vraag, geven ze vaag antwoord)

Misschien kun je daar eens met ze over praten? Dat je wel graag wilt weten wat er is, omdat het je bezig houdt? Ik snap op zich wel dat ouders hun kinderen niet altijd alles willen vertellen, maar een beetje informatie is toch wel prettig. Ik zou ze er toch gewoon nog een keer om vragen en ook uitleggen waarom je het graag wilt weten.

3. Eigenlijk is het schoolprobleem niet zo'n probleem, ik ben gewoon te lui om te werken dit jaar (ik denk dat de zomervakantie er iets mee te maken had, 5 weken China, er was bijna nix te doen, geen comp in de buurt, geen leuke zenders, hittegolf etc.)

Maar je wilt wel graag over met goede cijfers ed? Misschien is dan nu het moment om er verandering in te brengen en jezelf te verplichten wel iets te gaan doen?

4. Bescherming is niet echt nodig, ze vallen me niet aan ofzo, ik irriteer er me alleen erg aan. Maar kzal et er es over hebben.

Ik bedoelde ook bescherming in ruime zin, dat kan ook mondeling zijn en hoeft niet eens richting die anderen te zijn, maar kan ook naar jou toe gericht zijn.

5. Oja, als ik praat, praat ik vaak onduidelijk. En ik ben bang als ik wat zeg, dat of niemand luistert (wat vaak he geval is), of dat mensen et onzin of dom vinden (hoewel ik wel een beetje eraan aant werken ben).

Idd er aan werken, dat werkt vaak wel. En idd wat DreamyTheater zegt: "over het gevoel dat je genegeerd word op school: is het werkelijk zo of is het alleen maar een gevoel? (al denk ik dat het het tweede is). ga eens na waarom je dat denkt/voelt, en test eens of het ook wel zo is. en ga logisch nadenken waarom zij jou nou zouden kunnen negeren (waarschijnlijk geen goede reden te vinden, en zeg nou niet dat ze dat zouden doen omdat je toevallig n chinees bent oid)".

Teveel nadenken is idd niet altijd goed, maar te weinig nadenken is dat iig ook niet. Nadenken hoort bij het leven, zeker wanneer je volwassen wordt. Soms moet je het alleen wel kunnen stoppen (ook hierbij helpt oefenen) en/of je gedachten met anderen kunnen delen, en dat kun je leren.

[yapo]

kijk naar wie je bent en zet dat op een lijstje. bekijk dat lijstje eens goed en bedenk welke punten je niet aanstaan en verzin hoe je daaraan kunt werken.
Als je jezelf bijvoorbeeld lui vindt, ga dan een bijbaantje zoeken.
Als je jezelf saai vind, probeer dan met meer mensen in contact te komen, etc.
En als je niet weet hoe je sommige punten kunt verbeteren dan kan je dat altijd vragen

suc6

weet je wat je ook eens moet doen... nou ja, "moet"...
je zou je compu is een dagje uit kunnen laten, en dat omzetten in "anti-luiheid"? als je dat ding wat vaker uitlaat heb je ineens een zee van tijd om ook andere dingen te doen. (en het scheelt je ouders aan stroom ) en dan kun je ook meteen wat meer gaan leren (ik weet het, niet leuk, maar toch doen, des te eerder ben je er weer vanaf) en dan heb je meteen NOG een probleem opgelost (je duits e.d. )

[Fainne]

Cha schreef op 17-03-2005 @ 18:17 :
1. Sorry, khad het over een Nintendo DS, je weet wel, dat draagbare spelcomputertje met 2 schermen.
Mn ouders willen niet dat ik mijn geld uit geef.
Ik denk dat ik het gevoel van verwendheid heb gekregen omdat ik telkens om dingen vraag, en weinig wil doen...

Dat snap ik nou niet echt wat die Nintendo DS ermee te maken heeft, voel je je soms ongelukkig als je hem niet hebt?

2. Ja en nee, ze is er erg vaag over. Ze is al een keer naar het ziekenhuis geweest, maar daar konden ze nix vinden. Ik zei gewoon daze een beetje gestresst was. In december ging ze voor 2 maanden naar China, om daar medicijnen en behandelingen te krijgen. Toen ze weer trug was, gingk et weer aan der vragen, en toen bazelde ze iets vreemds over nierbomen, en zei dat ik er nix van kon weten omdak nog een kind ben ¬_¬
(zo doen mn ouders om de tijd, als ik iets vraag, geven ze vaag antwoord)

Misschien kun je je ouders eens proberen duidelijk te maken dat geen kindje meer bent en bezorgd bent om je moeder. Dat je graag zou willen weten wat er met haar scheelt, om het beter te kunnen begrijpen.

*

5. Oja, als ik praat, praat ik vaak onduidelijk. En ik ben bang als ik wat zeg, dat of niemand luistert (wat vaak he geval is), of dat mensen et onzin of dom vinden (hoewel ik wel een beetje eraan aant werken ben).

Dat heb ik ook wel, en ik heb ook het gevoel dat m'n klas me daarom negeert, omdat ik sinds een jaar nogal stotter en niet uit m'n zinnen kom.
Het is inderdaad pure onzekerheid, de enige tip die ik kan geven is je er niets van aan trekken wat anderen van je denken, en het gewoon zeggen als je wat te zeggen hebt. Dan leren ze waarschijnlijk wel naar je te luisteren.

En wat ook helpt, zoals hierboven, is idd zoiets als elke dag minstens 3 positieve dingen van jezelf of de dag neer te schrijven en dat af en toe te herlezen, zo kweek je een positieve kijk op de dingen en op jezelf.