(ver)drinkend op de liefde

Streel me zachtjes over de plekken die nog zinderen
van de zoute slagen die jij mij gaf. – Met liefde –
maar toch blijf jij mijn liefste, mon amour, mijn,
en ik zal altijd de rots in jouw branding zijn.

En jij de zee rondom mij: zacht maar brutaal,
troebel door overmoed en overdaad aan gevoel.
Ik ben van jou mijn lief, gestrand in ’t vaarwater
en beloftes over eeuwige liefde – “later” –

Maar het prikt zo zout, het doet zo’n pijn.
Omgeven zijn door golven maakt dat ik verdwijn,
ten onder ga in ’t diepe waarin ik doelloos volg.

Toch gebruik ik voor jou zelfs mijn laatste kracht,
geluidloos – ademloos- vraag ik of je op me wacht,
terwijl ik denk: “het is zo moeilijk van jou te zijn”

[Nijn*]

De laatste zin van de eerste strofe vind ik niet zo mooi. De laatste strofe is wel heel mooi. Verder vind ik dat er veel herhaling in je gedicht zit, en dat stoort me een beetje. Maar het geheel is leuk

[Anki]

Nijn* schreef op 01-01-2005 @ 17:10 :
De laatste zin van de eerste strofe vind ik niet zo mooi. De laatste strofe is wel heel mooi. Verder vind ik dat er veel herhaling in je gedicht zit, en dat stoort me een beetje. Maar het geheel is leuk

Nijn* waarom ben je nooit meer op letteren?

Ik vind hem wel mooi. Ik heb mooiere van je gelezen, deze mist een beetje iets bijzónders, dat je andere gedichten wel hebben.
en ik zal altijd de rots in jouw branding zijn.
vond ik ook minder, maar gelukkig is de strofe daarna wel fijn.
ten onder ga in ’t diepe waarin ik doelloos volg. vind ik heel mooi...

O, en schrijf jij ook wel eens gedichten met veel kortere zinnen? Of is dat on-jou? Ik vind ze mooi, maar het valt me op

[Reem]

Ik vind vooral dat je een heel mooi beeld schept. Ook is dat mooi verwoordt, maar - zoals Thoughtful al zei - hetgene wat jouw gedichten altijd zo bijzonder maakt, ontbreekt een beetje.

Streel me zachtjes over de plekken die nog zinderen
mooie eerste zin!

maar toch blijf jij mijn liefste, mon amour, mijn,
en ik zal altijd de rots in jouw branding zijn.
vind ik dan wel weer minder; een beetje geforceerd misschien?

En jij de zee rondom mij: zacht maar brutaal,
troebel door overmoed en overdaad aan gevoel.
Ik ben van jou mijn lief, gestrand in ’t vaarwater
en beloftes over eeuwige liefde – “later” –

Maar het prikt zo zout, het doet zo’n pijn.
Omgeven zijn door golven maakt dat ik verdwijn,
ten onder ga in ’t diepe waarin ik doelloos volg.

vind ik eigenlijk gewoon allemaal heel mooi! Echt een prachtige verwoording. Maar de laatste strofe valt dan wel weer tegen. Iets te simpel naar mijn gevoel, zo anders dan de andere strofes. Ik vind de inhoud van de laatste zin wel mooi, maar ik denk dat je het mooier had kunnen verwoorden.

Maar zoals ik al zei, het beeld dat je geeft, van iemand die je kwetst maar bij wie je tegelijkertijd wilt blijven, vind ik erg knap gedaan.