Medeplichtig aan een drama
dat ik niet eens heb gecreëerd
je gaf je, zo, vol overgave
zo gepassioneerd
welbewust zag ik jou hopen
want hopen deed je eindeloos
ik zag je, zo, verbeten bezig
zo meedogenloos
vol verwachting op één knie
bad je om wat liefde en gevoel
hij zag je, zo, vol warmte
ik jou, oh, zo koel
ik ben niet zo verraderlijk als jij
dus ik was snel maar accuraat
hij zag me, zó vol woede
jij mij, net te laat
Alright, ik had wat moeite met dit gedicht, eigenlijk.. En it shows I guess.. Hij is nog niet wat ik wil dat hij is, maar ik zie niet meer wat er fout is want ik kijk m al n poosje aan en kword er draaierig van suggesties?
Eerlijk gezegd vind ik hem lang niet slecht! Hij loopt best lekker. heeft zijn eigen aparte ritme waar ik toch wel vrij snel in kom moet ik zeggen. De eerste strofe vind ik puik. |Maar bij de derde en de vierde wordt het wat rommelig. Persoonlijk vind ik dat niet zo erg, dat mag best wel. maar deze regels
Ik vind hem nu al best goed, alleen de eindeloze herhaling van het woordje "zo" irriteert me. De herhaling van "hopen" vind ik er wel erg goed bij. Het ritme is trouwens erg fijn, daar zou ik niets meer aan veranderen.