Philia of Eros

[Inanis]

"Veel mensen denken; ik heb de ware gevonden, mijn wederhelft, tot de dood ons scheidt. Een romantisch idee dat je dan gelukkig wordt. Maar in essentie gaat het anders. Het grote verschil tussen vriendschap (Philia) en een liefdes relatie (Eros) is dat het in het geval van een vriendschap klikt.
Je zit op dezelfde golflengte, deelt veel interesses en kan vaak goed praten. Er zal niet snel ruzie ontstaan, en normaal gesproken is eros niet aanwezig. In de positieve zin van het woord; heel vrijblijvend. Je kunt een jaartje weg gaan en dan is er nog steeds niets aan de hand. Dit kun je het mannelijke deel van een relatie noemen; je behoudt je eigen ik. De liefde is dan het vrouwelijke stuk, dat zich wil verbinden, samen gaan. Dan is eros er zeker aanwezig; zoenen, armen om elkaar, knuffel gedrag en seks. Vaak word er alles gedaan om maar bij elkaar te zijn. Je wilt niet dat de ander weg gaat als je verliefd bent, zeker geen jaar!. Je wilt helemaal delen.

Maar dan zoek je wel iemand voor uit die duidelijk anders is dan jezelf. Dat doe je (onbewust) dus niet om gelukkig te worden. Je word verliefd op iets dat je in jezelf wilt ontwikkelen, in jezelf wilt versterken... In de liefde probeer je dus eigenlijk het onmogelijke; één worden met iemand die juist heel anders is... Ik denk dat veel relaties beter stand zou houden als met van tevoren wist maar men mee bezig was; niet even gelukkig worden maar een stormachtige ontwikkelings fase door maken..."
Bron

hmm, interessant stukje over vriendschap en liefde..
herkent iemand zich er in?

[Volk]

Nee. Ik herken me er niet in. Maar ik ben ook raar.
Mijn liefdesrelaties komen voort uit vriendschappen. Want ik wil van te voren weten waar ik aan begin en weten wie de persoon is. Ik denk ook dat er een groot verschil is tussen liefde en verliefdheid. Tijdens de verliefdheid wil je misschien elkaar geen seconde missen maar als je van elkaar houdt is die roze bril weg en heb je het besef dat het mogelijk is om ook te leven zonder aan elkaar vastgeplakt te zijn. Ik vind sowieso dat verliefdheid overschat word. Bovendien is er in vriendschappen, althans in de mijne, sowieso veel geknuffel, arm om elkaar enzo. Ook onder de mannen. En dan is er nog zoiets als vrienschappelijke sex.

[Daboman]

Ik herken me er ook niet in. Ik ben iemand die juist zijn sterke kanten wil ontwikkelen. Ik word volgens mij ook sneller verliefd op meisjes die meer op mij lijken.

Ik herken me er ook helemaal niet in - in mijn ene geval van echte, grote liefde, was er zéker ook sprake van een hechte vriendschap. Ik wil geen liefde zonder vriendschap, dat lijkt me geen bal aan.

Ik denk wel dat ze gelijk hebben met "Ik denk dat veel relaties beter stand zou houden als met van tevoren wist maar men mee bezig was; niet even gelukkig worden maar een stormachtige ontwikkelings fase door maken..." Maar verder, hmja. Te simplistisch gesteld allemaal. En dat mannelijke en vrouwelijke geblaat... *ril*

Ik denk dat het voor het grootste deel feitelijk onjuist is. Je wordt niet verliefd omdat je "iets in jezelf wil versterken" of dat soort zweverig gebazel. Je wordt verliefd omdat je lichaam - instinctief en onbewust - denkt dat de partner goede genen heeft, ofwel omdat de partner het "goede" uiterlijk heeft, of in het geval van vrouwen, een combinatie daarvan met hoge status. Immers, om een hoge status te bereiken heb je "goede" genen nodig.

Verder kun je natuurlijk ook prima een vriendschap sluiten met iemand met totaal andere interesses.

[Inanis]

nouja weet jij veel te doen met iemand wiens passie het is om een record aantal houten modelvliegtuigjes te maken en op elkaar te stapelen.

totaal andere interesses gaan geloof ik niet echt samen..

verder heb je deels zeker gelijk,
het komt vanuit onze instincten en onbewuste genetische keuring.
punt is dat de lust vanuit ons binnenste wel vervuld wordt opt moment dat je een goed vruchtbaar ogende partner in je klauwen hebt.
in dat opzicht verrijken we onszelf wel met een partner (vullen van die lege lust) en maken we onszelf tijdelijk sterker (de lust is nl eventjes vervuld)

Ik herken het wel, maar dan van voorheen.. mijn eerste serieuze relatie was echt gebaseerd op vriendschap en heel rustig en gemoedelijk waarbij er aan het einde ook niet meer dan dat over was. Mijn tweede serieuze relatie was echt puur liefde, maar daardoor ook echt wel een achtbaan. Extreme ups en downs, eindigend in een grote down die het einde voor de hele relatie betekende.

En nu echt een mix tussen de twee en dat werkt het beste.

[TopDrop]

Maar zou een liefdesrelatie kunnen werken tussen twee mensen die vrijwel hetzelfde zijn? Overeenkomstig karakter, dezelfde interesses, meningen, hobbies etc. Je kunt dan eigenlijk nergens meer over discussieren, omdat je allebei hetzelfde standpunt en dezelfde mening over iets hebt. Je kunt elkaar ook niet 'introduceren' tot iets nieuws, zoals een hobbie, sport of interesse oid die een van de twee heeft, maar waar de ander nog niet mee bekend is. Ik denk dat enige mate van verschil tussen de twee personen in een liefdesrelatie toch wel noodzakelijk is om het interessant te houden. Nu zul je in de praktijk zeer waarschijnlijk toch niemand tegenkomen die zoveel op jezelf lijkt, maar toch, het gaat om het idee.

[Zwoek]

Eigenlijk herken ik het wel, bij mijn vriendschappen zitten we meestal wel op dezelfde golflengte. Meestal hetzelfde schoolniveau en interesses etc.
Ik heb sinds een paar maanden een jongen leren kennen en hij heeft nauwelijks overeenkomsten met mij. We zijn zo verschillend van elkaar en toch voel ik me tot hem aangetrokken en andersom ook. Misschien juist omdat hij zo anders is dan ik gaat het zo goed.
Wat TopDrop zegt, enige verschillen in een relatie is noodzakelijk om het interessant te houden. Ik blijf me nog steeds over die jongen verbazen, puur omdat ik niet wist (en nog niet helemaal weet) hoe hij in elkaar zit, omdat hij zo een ander mens is dan ik en de mensen waar ik mee omga.

[Thee Muts]

In het gedeelte over vriendschappen herken ik mezelf niet zo, maar ik heb dan ook best aparte ervaringen wat betreft vriendschappen.

De beschrijving over hoe een liefdesrelatie dan eigenlijk in elkaar zou zitten is echt precies hoe ik mijn huidige relatie zie, maar wat ik zelf tot nu toe nog niet op die manier heb kunnen verwoorden. Vooral dit 'Ik denk dat veel relaties beter stand zou houden als met van tevoren wist maar men mee bezig was; niet even gelukkig worden maar een stormachtige ontwikkelings fase door maken..." beschriijft echt het beeld van hoe onze relatie is. Vanaf het allereerst begin was dit er heel sterk tussen mij en mijn partner. Wij stimuleren elkaar zó tot groei en ontwikkeling, echt heel mooi om te zien. Zelfs na 3,5 jaar nog. Ik denk ook dat dit één van de sterkste punten van onze relatie is. En daarnaast zitten we wat veel dingen betreft erg op 1 lijn, maar zijn we in ons eigen 'zijn' en in onze persoonlijkheden idd heel verschillend.

Hmm, mooi en interessant stuk

[Optima]

niet herkenbaar

Ik en mijn vriend grappen soms weleens dat we eigenlijk stiekem een tweeling zijn (wel met 6 jaar leeftijdsverschil maar ach...) We denken veel hetzelfde, begrijpen elkaar daardoor goed, maar kunnen elkaar daarom ook een schop onder de kont geven wanneer dat nodig is. We verschillen uiteraard ook op een paar vlakken, maar het meerendeel van onze karaktereogenschappen komt overeen ( uitsteller, perfectionist, grapjas, absurde humor, breed geintereseerd, kritisch, gevoelsmens etc).

Ik heb weleens een relatie gehad waarin ik erg botste met mijn toenmalige vriend: geen aanrader. Als liefde een constante strijd is, word je er doodmoe van. De gevleugelde uitdrukking "opposites attract" zie ik niet vaak in de praktijk. Ik kan me daarentegen wel voorstellen dat je als tegenhangers van elkaar ook elkaar op de ultieme manier aanvult. Maar dat kan alleen als je beide goed kan communiceren, en soms is dat juist het verschil in karakter: de een is kortaf en de ander praat te graag. ja dan werkt het niet...

[Inanis]

TopDrop schreef:

Maar zou een liefdesrelatie kunnen werken tussen twee mensen die vrijwel hetzelfde zijn? Overeenkomstig karakter, dezelfde interesses, meningen, hobbies etc. Je kunt dan eigenlijk nergens meer over discussieren, omdat je allebei hetzelfde standpunt en dezelfde mening over iets hebt. Je kunt elkaar ook niet 'introduceren' tot iets nieuws, zoals een hobbie, sport of interesse oid die een van de twee heeft, maar waar de ander nog niet mee bekend is. Ik denk dat enige mate van verschil tussen de twee personen in een liefdesrelatie toch wel noodzakelijk is om het interessant te houden. Nu zul je in de praktijk zeer waarschijnlijk toch niemand tegenkomen die zoveel op jezelf lijkt, maar toch, het gaat om het idee.

als je vrijwel hetzelfde bent (let wel dit is echt een soort extreemsituatie.. komt dat uberhaupt voor?) voel je elkaar natuurlijk ook heel goed aan en heb je echt alles aan elkaar in wat voor situatie dan ook.
feit dat je partner niet juist anders is dan jij betekent dat je (beiden) zelf creatiever moet zijn en oplossingen op bepaalde problemen bedenken.
maar door diezelfde kijk op dingen kun je sowieso samen van alles goed relativeren en dramascenes vermijden. behalve natuurlijk de momenten waarop je zo goed met elkaar kunt praten en inleven en de emoties gaan rollen.

TopDrop schreef:

Maar zou een liefdesrelatie kunnen werken tussen twee mensen die vrijwel hetzelfde zijn? Overeenkomstig karakter, dezelfde interesses, meningen, hobbies etc. Je kunt dan eigenlijk nergens meer over discussieren, omdat je allebei hetzelfde standpunt en dezelfde mening over iets hebt. Je kunt elkaar ook niet 'introduceren' tot iets nieuws, zoals een hobbie, sport of interesse oid die een van de twee heeft, maar waar de ander nog niet mee bekend is. Ik denk dat enige mate van verschil tussen de twee personen in een liefdesrelatie toch wel noodzakelijk is om het interessant te houden. Nu zul je in de praktijk zeer waarschijnlijk toch niemand tegenkomen die zoveel op jezelf lijkt, maar toch, het gaat om het idee.

Ik kom nooit mensen tegen die zó op mij lijken. Mijn vrienden delen wel karaktertrekken en hobbies en interesses met mij, maar alleen maar deels. Ik ken werkelijk niemand die in alles hetzelfde denkt en doet als ik. Volgens mij een te onrealistisch idee om zelfs maar over te discussiëren.

[Magican]

Ik ben enkel op zoek naar blonde meisjes met grote tieten, dus ik herken mezelf ook al niet.

[Antoni]

Vanuit de evolutie gezien zou je denken dat men juist op zoek is met eigenschappen die jij belangrijk vindt over te dragen op je nageslacht. De kans dat je kind zulke eigenschappen krijgt is groter als je die eigenschappen zelf ook hebt. Het is dus ook logisch dat je niet valt op iemand die veel van je eigen zwakheden heeft, aangezien de kans dat je kind die eigenschappen ook krijgt groot is. Wat je dus zoekt is iemand die jouw belangrijke positieve eigenschappen gemeenschappelijk heeft en jouw belangrijke (of opvallendste) negatieve eigenschappen niet.

Maar zo simpel als ik het stel zal het wel niet zijn, aangezien er een onderscheid is tussen nature en nurture.

[Chimera]

TopDrop schreef:

Maar zou een liefdesrelatie kunnen werken tussen twee mensen die vrijwel hetzelfde zijn? Overeenkomstig karakter, dezelfde interesses, meningen, hobbies etc. Je kunt dan eigenlijk nergens meer over discussieren, omdat je allebei hetzelfde standpunt en dezelfde mening over iets hebt.

Je kunt absoluut heel veel praten over dingen die je gemeenschappelijk hebt, juist makkelijker en leuker dan dingen waar je beiden erg anders over denkt. Je gaat niet dag in dag uit discussies hebben over dingen waar je een andere mening over hebt, dat heb je wel gezien na een tijdje. M'n vriendin en ik hockeyen beiden bijvoorbeeld, en daar hebben we het erg veel over. Meer dan over onze verschillen in politieke voorkeur bijvoorbeeld, daar raak je wel over uitgepraat op den duur.

En wat betref de OP: vind het nogal onzin. In een liefdesrelatie is het heel belangrijk dat je ook 'vrienden' bent, maar voor de rest is het toch gewoon biologische voortplantingsdrift.

[Daboman]

TopDrop schreef:

Maar zou een liefdesrelatie kunnen werken tussen twee mensen die vrijwel hetzelfde zijn? Overeenkomstig karakter, dezelfde interesses, meningen, hobbies etc. Je kunt dan eigenlijk nergens meer over discussieren, omdat je allebei hetzelfde standpunt en dezelfde mening over iets hebt. Je kunt elkaar ook niet 'introduceren' tot iets nieuws, zoals een hobbie, sport of interesse oid die een van de twee heeft, maar waar de ander nog niet mee bekend is. Ik denk dat enige mate van verschil tussen de twee personen in een liefdesrelatie toch wel noodzakelijk is om het interessant te houden. Nu zul je in de praktijk zeer waarschijnlijk toch niemand tegenkomen die zoveel op jezelf lijkt, maar toch, het gaat om het idee.

Je kunt juist wel eindeloos discusseren met mensen die veel op je lijken is mijn ervaring. Als je allebei dezelfde hobby hebt bijvoorbeeld, heb je continu nieuwe ervaringen binnen die hobby die je kunt delen. Bovendien als je allebei dezelfde hobbies hebt, is het veel makkelijker om te bedenken wat je 's avonds gaat doen. Als de een naar de kroeg wil en de ander naar de film, komt het er misschien niet van. Als je allebei naar de kroeg of de film wilt kom je iets makkelijker tot een besluit over wat je die avond gaat doen.

Bovendien, je kunt elkaar misschien niet introduceren tot iets, maar je kunt wel met elkaar besluiten iets nieuws te doen.

[Inanis]

Daboman schreef:

Je kunt juist wel eindeloos discusseren met mensen die veel op je lijken is mijn ervaring. Als je allebei dezelfde hobby hebt bijvoorbeeld, heb je continu nieuwe ervaringen binnen die hobby die je kunt delen. Bovendien als je allebei dezelfde hobbies is, is het veel makkelijker om te bedenken wat je 's avonds gaat doen. Als de een naar de kroeg wil en de ander naar de film, komt het er misschien niet van. Als je allebei naar de kroeg of de film wilt kom je iets makkelijker tot een besluit over wat je die avond gaat doen.

Bovendien, je kunt elkaar misschien niet introduceren tot iets, maar je kunt wel met elkaar besluiten iets nieuws te doen.

precies, samen oplossingen bedenken. als je makkelijk met elkaar kunt praten zul je ook sneller met elkaar creatief proberen te zijn.

Voor zowel vriendschap als liefde ben ik eerder geneigd met mensen om te gaan die anders zijn dan ik. Die vind ik van nature interessanter.

Wel is het zo dat (vriendschaps)relaties veel langer stand houden als je meer op elkaar lijkt. Simpelweg omdat je minder conflicten krijgt.

[Inanis]

******** schreef:

Voor zowel vriendschap als liefde ben ik eerder geneigd met mensen om te gaan die anders zijn dan ik. Die vind ik van nature interessanter.

Wel is het zo dat (vriendschaps)relaties veel langer stand houden als je meer op elkaar lijkt. Simpelweg omdat je minder conflicten krijgt.

ik ben geneigd om met aparte mensen bevriend te raken (let wel, niet uiterlijk gezien, k heb een soort instinctieve afschuw voor punkers, gothics, gabbers, skaters, emo's en alles met een donkerder dan midbruine huidstint)
zodat ik van hun eigenschappen kan leren.

vaak zijn die individuen ook niet zo geliefd in het algemeen door bepaalde beperkingen. ik zie het dan als een interessant experiment om ze te helpen die problemen te overwinnen. daarnaast projecteer ik mijn gedachtengang graag op anderen. als dat goed lukt en de gedachten op eenzelfde lijn zitten kun je echt enorm van elkaar genieten. alsof je elkaar in alles zou kunnen vertrouwen.

t liefst vind ik btw extreme mensen, bijv mensen die heel snel opgefokt zijn.
ik kan daar, al zeg ik t zelf.. enorm goed mee omgaan (vooral een kwestie van massa's geduld)
en als je eenmaal voorbij die agressie bent en doorgedrongen tot de gevoelige kern.. damn de vriendschap & loyaliteit die je daar uit kan halen..

en k snap t best als dit voor anderen heel onrealistisch en vaag overkomt.
maarja k experimenteer al met dit soort zaken vanaf de brugklas.
dat was ook een tijd waarin ik voor mezelf vaststelde dat ik niet wilde leven als, maar observeren en leren.

Inanis schreef:

k heb een soort instinctieve afschuw voor alles met een donkerder dan midbruine huidstint

Ruimdenkend.

[Orpheo]

Inanis schreef:

"Veel mensen denken; ik heb de ware gevonden, mijn wederhelft, tot de dood ons scheidt. Een romantisch idee dat je dan gelukkig wordt. Maar in essentie gaat het anders. Het grote verschil tussen vriendschap (Philia) en een liefdes relatie (Eros) is dat het in het geval van een vriendschap klikt.
Je zit op dezelfde golflengte, deelt veel interesses en kan vaak goed praten. Er zal niet snel ruzie ontstaan, en normaal gesproken is eros niet aanwezig. In de positieve zin van het woord; heel vrijblijvend. Je kunt een jaartje weg gaan en dan is er nog steeds niets aan de hand. Dit kun je het mannelijke deel van een relatie noemen; je behoudt je eigen ik. De liefde is dan het vrouwelijke stuk, dat zich wil verbinden, samen gaan. Dan is eros er zeker aanwezig; zoenen, armen om elkaar, knuffel gedrag en seks. Vaak word er alles gedaan om maar bij elkaar te zijn. Je wilt niet dat de ander weg gaat als je verliefd bent, zeker geen jaar!. Je wilt helemaal delen.

Maar dan zoek je wel iemand voor uit die duidelijk anders is dan jezelf. Dat doe je (onbewust) dus niet om gelukkig te worden. Je word verliefd op iets dat je in jezelf wilt ontwikkelen, in jezelf wilt versterken... In de liefde probeer je dus eigenlijk het onmogelijke; één worden met iemand die juist heel anders is... Ik denk dat veel relaties beter stand zou houden als met van tevoren wist maar men mee bezig was; niet even gelukkig worden maar een stormachtige ontwikkelings fase door maken..."
Bron

hmm, interessant stukje over vriendschap en liefde..
herkent iemand zich er in?

iemand heeft hier de Lof der Zotheid gelezen...beetje zinloze exercitie. Mooi vind ik vooral dat in de LdZ dit hele idee ook compleet word afgebrand.

Inanis schreef:

ik heb een soort instinctieve afschuw voor punkers, gothics, gabbers, skaters, emo's en alles met een donkerder dan midbruine huidstint

Waarom?

[Inanis]

******** schreef:

Waarom?

alles behalve de donkere mensen:
ze hebben iets excentrieks, iets waar ik geen macht over heb.
niet mijn gebied, te gevaarlijk, teveel risico, geen reflectie of iets van herkenning. (gabbers en skaters vallen wel mee..)

donkere mensen:
slechte ervaringen, moeilijk om gezichtsuitdrukkingen af te lezen, weet niet goed waar k aan toe ben, gebrek aan vertrouwen.

[Vice]

Inanis schreef:

alles behalve de donkere mensen:
ze hebben iets excentrieks, iets waar ik geen macht over heb.
niet mijn gebied, te gevaarlijk, teveel risico, geen reflectie of iets van herkenning. (gabbers en skaters vallen wel mee..)

Punkers en goths zijn inderdaad enge mensen waar je geen macht over hebt. Is maar goed ook. Welke idioot wel nou onderdanig aan jou zijn.

[Inanis]

Vice schreef:

Punkers en goths zijn inderdaad enge mensen waar je geen macht over hebt. Is maar goed ook. Welke idioot wel nou onderdanig aan jou zijn.

jij niet, want blijkbaar heb ik een bedreigende positie die naar beneden gehaald moet worden.

en t zijn geen enge mensen, dat heb ik nergens gezegd.
ik heb geen macht over zulke vreemde dingen, enkel logische en herkenbaar normale mensen.
daarbij kun je namelijk logica en argumentatie gebruiken om te overtuigen of overhalen.

Inanis schreef:

daarbij kun je namelijk logica en argumentatie gebruiken om te overtuigen of overhalen.

Je wil beweren dat gelovigen er altijd raar uitzien?

[Inanis]

Kazet Nagorra schreef:

Je wil beweren dat gelovigen er altijd raar uitzien?

met herkenbaar, doel ik niet alleen op uiterlijk.
ook op uitstraling, gezichtsuidrukkingen, gebaren en andere persoonlijkheidstrekjes.
verder zie in de link niet met gelovigen?
geloof zie ik niet als iets dat de menselijke geest ongezond maakt,
alleen de menselijke geest zelf is in staat om zichzelf middels geloof ziek te maken.

[x-spekkie-x]

Zelfs in je eigen topic ga je offtopic
De hint is wel duidelijk.

[Inanis]

ik weet, ik ben een vreselijk mens.
gooi er maar een slotje op, k zit toch niet te wachten op nog meer lompe reacties van anderen