Ik lees de advertentie,
de zwarte omlijning benadrukt de essentie,
omschrijving van die andere demensie,
de letters van je naam ze branden in mijn netvlies, emoties hecties, ik wil rustig blijven maar het lukt me net niet. Brok in me keel, druk op me oren, wil de vraag die ik van binnen stel niet horen, heb ik echt mijn beste vriend verloren?
Ik hoorde het al eerder door de hoorn van de telefoon, maar dit bevestigd het, het is echt, ongewoon.
Ik zou mijn pijn niet in de weg staan, door mezelf te confronteren met de feiten, niemand iets verwijten, maar flarden van spijt, ze vliegen als tapijten door mijn hoofd, maar ik kan de klok niet keren, evenlater al op weg je familie te condoleren......
Op veels te jonge leeftijd is van ons heengegaan.....
Alsof het lot een partner was en ze is nu vreemdgegaan,
zoveel niet gezegd, zoveel niet gedaan, maar je moest waarschijnlijk gaan.......
__________________
Je zou maar een drakenbaby zijn.....
|