Volgens mij is naturalisme de werkelijk weergeven zoals hij echt was/is. En dan nog sterker dan bij het realisme. Iets bestaat als een werkelijk buiten ons en die werkelijkheid is objectief. De auctoriale verteller werd afgevoerd en vervangen door een meer personale vertelwijze en schrijvers kijken verder dan het ideale (bv bij schoonheid kijken ze ook naar de schoonheid van het lelijke en gruwelijke).
Naturalisten wilden niet overkomen als beoordelaars die uitmaakten wat goed of verkeerd was, niet moralistisch. Ze wilden vrijuit en zonder schaamte over allerlei onderwerpen kunnen schrijven en niet de wereld blijven zien vanuit een burgelijk kader. Dus wat vooral in deze boeken terugkomt voor zowel ik ze nog kan herinneren is sowieso de openhartigheid op het gebied van erotiek. Bij Nederlandse schrijvers ging het ook vooral om het authentieke, niet-moralistische verhalen en het persoonlijke geluid ervan en minder om de wetenschappelijke kant ervan. Wat ook vaak is is dat omdat de schrijver zijn mening niet meer door de verteller kan aangeven hij/zij een personage kiest die als spreekbuis functioneert. Ze wilden ook meer inzicht geven in het innerlijk van personages dan dat werd gedaan in oudere romans dus werd er veel in de directe rede geschreven, je kunt kijken of dit ook in die romans die jij noemt het geval is. Nog vaker werd er in de erlebte rede (vrije indirecte rede) geschreven, waarschijnlijk zit dit zeker weten wel in jouw romans. Verder worden er dus personages uitgediept, levensechte dialogen (dus soms ook met dialect erin enzo).
__________________
Je was een glasblazer met een wolk van diamanten aan zijn mond
|