Stel dat de avond niet zou vallen?
En dat het moeizame gedoe
Dat wij bedrijven met ons allen (dit is helemaal geen tweede zin maar goed)
Door zou gaan tot oneindig toe
Ach kind, het maakt me nu al moe,
Wanneer ik aan de duizendtallen
Verdrietjes denk die waar en hoe
Ook jou nog zullen overvallen.
Wees maar tevreden dat het komt,
Het nu nog zo gevreesde einde
Aan al ons nutteloos getob.
Denk je eens in: eenmaal verdwijnt de
Ellende; het gelul verstomt; (dit gaat ook helemaal fout qua zinsbouw)
Mijn lief, verheug je er maar op.
Zo leg ik hem, maar qua dialect kan alles nog verschillen.
__________________
B. kiest tussen nergens vertroosting in vinden of door niet te speculeren of door filosofisch te redeneren, de derde optie betekent putten uit alle bronnen
|