Hallo allemaal,
Ik ben een tweedejaars logopediestudent aan de hogeschool Rotterdam.
Ik heb vorig jaar in een keer mijn propedeuse gehaald. Toen ik het eerste jaar afrondde had ik een redelijk goed gevoel over mijn studiekeuze, maar toen ik dit jaar in het tweede jaar belandde veranderde dat. (eerste jaar gericht op onderzoek en diagnose en tweede jaar op behandelen). Ik kwam er eigenlijk achter dat ik geen logopedist wil worden, en zie mezelf ook niet echt werken in dat werkveld. Het enigste dat me nog trekt in de studie is het neurologische gedeelte. (Bijvoorbeeld spraak verbeteren wanneer iemand een beroerte gehad heeft).
Het denken en doen van de mens heeft me altijd al geïnteresseerd. Vooral de werking van de hersenen e.d. Bij logopedie leren wij meer de anatomie.
Toen ik me meer ben gaan verdiepen en psychologie ben ik erachter gekomen dat me dat een erg leuke studie lijkt. Wel is het op universitair niveau. (ik doe nu HBO)
Ik ben erg bang dat de studie te hoog gegrepen is, en ik verplicht moet stoppen. Dan zijn er dus 3 jaar van mijn leven weggegooid en is het enige wat ik heb een P van Logopedie.
Heeft iemand misschien ervaringen met de studie psychologie? (bijvoorbeeld de hoeveelheid stof, moeilijkheidsgraad e.d.)
Ik ben namelijk echt aan het overwegen om te stoppen, maar zou het sonde vinden als het straks niet uitpakt als het hoort uit te pakken.
Groetjes x
|