Kristallen tranen op haar verbleekte gezicht.
Langzaam maar zeker naar het heldere licht.
Wadend in haar zwarte gewaad
doordrengt met zaad van het eeuwige kwaad
Haar word niks gevraagd,totaal genegeerd
Kan zij er iets aan doen dat ze dit leven haat?
zo in haar zelf gekeerd dat ze zichzelf bezeert.
Ze heeft het al opgegeven om nog langer te hopen
Zichzelf afvragend waaorm het zo moest lopen
Met tranen in haar ogen zet ze het koude mes in haar vel
En een schreeuw van pijn maar dan is er niets.........
-----dark_poetry-------
net verzonnen

wat vinden jullie ervan?