De nacht was gevallen, ook over haar
En de donkere schaduwen,
omsluierden de adem van de Dood
Was zij daar in een schijnsel van vaag licht?
Een koele bries streek langs haar haren
Door haar rustig mee te voeren,
Op de zeden van wat onbereikbaar was geweest
Alles mag en alles kan, in de waas van niet meer leven?
Kille stilte volgde en omsloot haar eindig levenspad
En juist het laatste zwart gedaante,
Verloor zichzelf in oeverloze donkerheid,
Niet gedragen, maar hartstochtelijk verscheurd
Alleen uit angst,
Was de Dood die rust in leven
__________________
You look into her angel eyes
|