ergens tegenop zien

Hoe kan het toch dat ik altijd overal tegenop zie? Ook al is er iets kleins, ik maak er gelijk weer iets groots van en lig er een nacht van wakker...

Vanochtend moest ik bloed laten prikken en het was voor mij de eerste keer. Ik vond het nogal een eng idee en ik had verwacht dat het heel pijn zou doen. Ik lag dus de hele nacht te zweten, met zenuwen in mijn buik en ik ging de hele tijd bedenken hoe het zou gaan. (de vreselijkste scenario's erbij natuurlijk). Nou, het ging heel goed en ik vraag me af waarvoor ik me zorgen heb gemaakt.

Dit is slechts een voorbeeld. Ik heb het ook iedere keer als ik naar de tandarts moet. Terwijl ik daar nooit iets hoef te laten doen. Maar niet alleen met medische dingen, ook met school bijvoorbeeld, bang voor ieder tentamen, vorig jaar op Havo lag ik nachten wakker voor mijn examen...en wat stelt het nou helemaal voor.

Ik denk dat het kom doordat mensen een verwachting ergens van hebben. Je kan van te voren toch niet bedenken hoe iets gaat, en om die onzekerheid weg te nemen ga je er zelf een invulling aangeven. Als je dingen verwacht kan dat leiden tot teleurstelling, en dat is dit geval ook zo. Ok het is wel positief als zoiets als bloedprikken meevalt, maar je ziet er als een berg tegen op en wat stelt het nou eenmaal voor. Het is dus veel minder dan je van te voren verwacht en dat noem ik een teleurstelling.

Waar zien jullie vaak tegen op? Hoe kan dat? Wat voel je dan?

bugge schreef op 05-04-2004 @ 14:42 :

Ik denk dat het kom doordat mensen een verwachting ergens van hebben. Je kan van te voren toch niet bedenken hoe iets gaat, en om die onzekerheid weg te nemen ga je er zelf een invulling aangeven. Als je dingen verwacht kan dat leiden tot teleurstelling, en dat is dit geval ook zo. Ok het is wel positief als zoiets als bloedprikken meevalt, maar je ziet er als een berg tegen op en wat stelt het nou eenmaal voor. Het is dus veel minder dan je van te voren verwacht en dat noem ik een teleurstelling.

Waar zien jullie vaak tegen op? Hoe kan dat? Wat voel je dan?

Maar als je eenmaal merkt dat je verwachtingen van het voorval te hoog waren, kan je ze naar beneden bijstellen voor de volgende keer. Ik snap niet dat jij een meevaller een teleurstelling noemt? Wat ik eigenlijk ook wel vreemd vind is dat je uit ervaring weet dat het goed zal gaan, zoals bij de tandarts, en toch je dagenlang op loopt te vreten. Dus om de vraag op de dokter Phil manier te stellen: "What are you getting out of worrying? There must be some satisfaction or else you wouldn't do it."

In principe zie ik alleen tegen dingen op als ik me niet goed heb voorbereid of de situatie totaal onbekend is. Dan voel ik me ongemakkelijk.

[Daantje_0705]

Ik denk dat ergens tegenop zien vooral te maken heeft met het feit dat je niet weet wat je kan verwachten. Je geeft zelf voorbeelden hiervan (bloedprikken voor de eerste keer). Ik zie op dit moment zelf heel erg op tegen mijn Engels mondeling van morgen en ik denk dat dat ook te maken heeft met het feit dat ik niet goed weet wat me te wachten staat. Mijn leraar kan me nog zo goed vertellen wat ik allemaal moet doen maar op dat moment is alles anders.

[Quiana]

Doordat ik niet goed weet wat ik kan verwachten, het eerder
al eens misgegaan is, of ik bang ben dát het misgaat, kan ik
heel erg opzien tegen bepaalde dingen.

Is ook wel een kwestie van dingen heel goed te willen doen
ed, er heel hard voor werken, om mezelf vervolgens op te
fokken als het er ook echt om gaat.

Stomme is dat ik mezelf daar alleen maar gespannen, zenuwachtig enz meemaak, en als ik dat teveel doe, dingen ook
echt verknal ed. Probeer het ook wel te voorkomen/in de hand
te houden, gaat alleen niet altijd even makkelijk.

[thabomb1986]

anderen teleur te moeten stellen... da kan ik eg niet!!!

ik heb meestal de instelling dat ik wel zie hoe het gaat... dat scheelt mij een hoop frustraties en het is stukken beter voor mijn nachtrust

[zus]

Ik zie ook overal tegenop, ook zoals eerder genoemd de tandarts, terwijl ik weet dat het mee zal vallen. Echt tegen de kleinste dingen zie ik al op...Jouw verhaal is dus ook heel herkenbaar..

[Hawahaai]

Ik zie -grof gesteld- op tegen bijna alles wat niet dagelijks/wekelijks/regelmatig voorkomt en waarvan ik de situatie niet van te voren kan voorspellen en 'oefenen in gedachten'.
Ik kan bijvoorbeeld al een nacht slecht slapen omdat ik me voorgenomen heb de volgende morgen te bellen naar de tandarts om een afspraak te maken.
Ik verzin in gedachten altijd een aantal mogelijke manieren waarop zo'n klein stom gesprekje zou kunnen lopen (en natuurlijk loopt het uiteindelijk toch altijd anders) en zit in de stress dat het anders zal gaan verlopen en dat ik dan niet weet wat ik moet zeggen en dat de ander me dan dom vindt.
Als ik dan met bonzend hart uiteindelijk toch gebeld heb en een afspraak heb, vind ik mezelf ook altijd kinderachtig dat ik tegen zoiets zo enorm op zie. En toch gaat het iedere keer weer zo.

[light fighter]

ik zie altijd heel erg op als ik een vreemd iemand moet bellen. Zoals nu moet ik eigenlijk naar jeugdzorg maar ik durf niet uiteindelijk doe ik het wel en valt het ook wel mee maar dan nog...

ik heb dan een heel raar gevoel in mijn buik en ben een beetje misselijk maar ja het hoort er bij dingen eng vinden

[:) L. :)]

Ik heb ook altijd eigenlijk wel dat ik ergens tegenop zie. Zelfs als er eigenlijk niks is voel ik me nog zenuwachtig, dan bedenk ik wel iets om zenuwachtig voor te zijn lijkt wel. Nu voel ik bijvoorbeeld ook zenuwen in mn buik, maar ik zou niet weten waarvoor. Ik heb net proefwerkweek gehad, dus misschien is het daar nog wel van ofzo. Maar wel vervelend om bijna altijd zenuwachtig te zijn. Vroeger had ik het nog erger, dan was ik elke dag zenuwachtig voor school. Nu heb ik ook wel vaak dat ik voor een vak zenuwachtig ben ofzo, maar het is iig al iets minder dan vroeger.

[Keyser Saus]

Ik zie vaak erg op tegen naar de/een winkel(s) gaan. Ik kan er gewoon niet tegen. Al die mensen, en met een beetje pech moet je iets vragen aan een medewerker. Als ik iets neit kan vinden, vraag ik t niet, nee ik loop meestal gewoon weg. Een ijsje kopen kan ik ook niet hebben.

En dat terwijl ik voor de rest helemaal niet verlegen ben. Het uit zich trouwens in zweet.

[Emilia]

Misschien ben je wel erg perfectionistisch. Ik wil ook altijd dat alles perfect gaat en maak me daarom vaak zorgen over dingen die achteraf gewoon goed bleken te gaan. (Ik denk aan: examens.) Veel mensen denken/zeggen dan: je hebt niet te klagen, je hebt goeie punten, maar telkens opnieuw denk ik dat het niet zal gaan.
Dat is trouwens al veel verbeterd. Ik denk dan: je hebt er genoeg aan gedaan en nu gaan we er het beste van maken.
Ik herken ook wat Keyser Saus zegt, maar ik heb dat nog erger op school; als je alleen toekomt in de hal en er zitten wel mensen die je kent, maar met wie je niet meteen beste maatjes bent. Dan wil ik altijd vriendelijk zijn en een praatje maken, maar dan vind ik geen gespreksonderwerp omdat die mensen simpelweg andere interesses hebben. Of zij reageren maar gelaten en dan denk ik weer: ben ik nu zo abnormaal?
En telefoneren is nog het ergst van al!
Ik kan wel goed zakelijke gesprekjes voeren, maar leuteren aan de telefoon is niks voor mij!

[zus]

Wat ik ook heb, als ik niet weet waar ik zenuwachtig voor moet zijn, ga ik iets zoeken. Ik probeer het mezelf af te leren, maar ja..