Sterven...
Niet alleen, maar met heel velen,
en toch zo verdomd alleen.
Het gevoel van niet meer leven,
en zoveel leven om je heen.
Sterven, en daarvoor nog even zeggen,
dat het allemaal wel mooi is geweest.
Terwijl je, die van binnen,
Je hele leven gemist hebt, en niets beleeft.
En dan aan je sterbed durven te beweren,
dat de mooie tijden het waard waren.
Maar waarom je ze dan niet herinneren kunt,
kun je zelf ook niet verklaren.
Sterven, en dan stiekum denken,
had ik niet wat later kunnen gaan?
Sterven, en dan even afvragen,
heb ik het allemaal wel goed gedaan
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|