Mijn Masker

[Diary of Dreams]

verboden toegang voor iedereen die weer van plan is om we weer is vrolijk af te gaan kraken zonder een nuttig advies te geven over hoe het beter moet, art 461, strafbaar.

------------------------------------------------------------------------------

Mijn masker

Elke dag weer,
op school, thuis, overal.
Verschuil ik achter mijn masker
mijn masker van vreugde,
om te verbergen,
dat ik eenzaam ben.

Niemand weet het,
ik denk soms:
'niemand boeit het'
Ik weet niet hoe lang,
ik dit nog vol kan houden.
Hoelang ik nog kan verschuilen
achter mijn vrolijkheid.

Als ik alleen ben,
overspoeld door emoties,
stort ik neer,
huilend van ellende.

Hoelang nog,
ik houw het niet meer uit, (mischien iets te veel herhaling ?)
ik kan dit niet meer.
Met trillende handen,
schrijf ik mijn leidensweg
op papier.

Met rode ogen,
strompelend door de straten,
uitgelachen door de mensen.

Traag ga ik omhoog,
eindelijk ben ik op het dak,
langzaam komt de rand dichterbij,
angst slaat om mij heen.
Maar ik heb geen keus,
ik kan dit niet meer.

Mensen, klein als miertje,
worden snel groter,
De lucht neem mijn adem weg,
alles word langzaam zwart,
Mensen gillen. (vind ik niet echt mooi staan)

Eindelijk ben ik bevrijd
van mijn masker,
Iedereen mag het weten,
ik ben bevrijd.

Mijn grafkist,
gedragen door 4 vrienden,
beweegt langzaam naar mijn graf.
Iedereen is er,
iedereen huilt. (over dit couplet ben ik niet echt tevreden)
Waarom huilen ze,
ze gaven toch niet om mij ?

(mischien nog wat er achteraan ?)

------------------------------------------------------------------------------

hij is nog niet helemaal af zoals je al door heb, ik heb alle spellings fouten er uit gehaald die ik kon vinden, ik doe daar erg m'n best op dus plzz geef commentaar over m'n gedicht en niet over m'n nederlands want dat hebben jullie er al diep in gewreven.

[MeRuwan]

mmm hoe zal ik beginnen, hij is triest maar raakt me niet... indd zou als je zelf ookal zei hij is een beetje lang draadig... nederlands boeiend, ik ben ook geen taal wonder, somigen stukken zijn opzich best appart maar niet zo dat die heel mijn gedachten pakt, zonde... ik zou als ik jou was iets meer naar je woorden keuze kijken

[Diary of Dreams]

MeRuwan schreef op 17-06-2004 @ 21:54 :
mmm hoe zal ik beginnen, hij is triest maar raakt me niet... indd zou als je zelf ookal zei hij is een beetje lang draadig... nederlands boeiend, ik ben ook geen taal wonder, somigen stukken zijn opzich best appart maar niet zo dat die heel mijn gedachten pakt, zonde... ik zou als ik jou was iets meer naar je woorden keuze kijken

kijk dat is nou een goede post, weer is wat anders dan dat gezeik op m'n nederlands en hoe waggelijk mijn gedicht 'Verkering' wel niet is enzo.
ik zal nog meer proberen om meer poetize woorden te gebruiken en minder platte nederandse woorden.
bedankt voor je post

[blanco]

hey, moet eerlijk zeggen dat het me wel raakt, het is een onderwerp waar ik wel mee te maken heb gehad, en het is egt heel heel triest...ik vind het moeilijk om wat nuttigs te posten, omdat het onderwerp me zo raakt, maar ik vind het een klein beetje leeg. Misschien iets minder herhalingen en inderdaad je woorden keus. maar hoop dat dit niet is hoe je je echt voelt...

Klein Konijntje schreef op 17-06-2004 @ 21:48 :

Mijn masker

Elke dag weer,
op school, thuis, overal.
Verschuil ik achter mijn masker //'Verschuil ik mij' of 'Schuil ik'
mijn masker van vreugde,
om te verbergen // geen komma hier
dat ik eenzaam ben.

Niemand weet het,
ik denk soms:
'niemand boeit het'
Ik weet niet hoe lang // hier ook geen komma
ik dit nog vol kan houden.
Hoelang ik nog kan verschuilen //schuilen of 'ik mij nog kan verschuilen'
achter mijn vrolijkheid.

Als ik alleen ben,
overspoeld door emoties,
stort ik neer,
huilend van ellende.

Hoelang nog,
ik houwhoud het niet meer uit,
ik kan dit niet meer.
Met trillende handen //geen komma
schrijf ik mijn leidensweglijdensweg
op papier.

Met rode ogen,
strompelend door de straten,
uitgelachen door de mensen.

Traag ga ik omhoog,
eindelijk ben ik op het dak. //hier zou ik een punt doen
Langzaam komt de rand dichterbij,
angst slaat om mij heen.
Maar ik heb geen keus,
ik kan dit niet meer.

Mensen, klein als miertjemiertjes,
worden snel groter,
De lucht neemneemt mijn adem weg,
alles wordwordt langzaam zwart,
Mensen gillen. (vind ik niet echt mooi staan)

Eindelijk ben ik bevrijd
van mijn masker. //punt
Iedereen mag het weten,
ik ben bevrijd.

Mijn grafkist,
gedragen door 4 vrienden,
beweegt langzaam naar mijn graf.
Iedereen is er,
iedereen huilt. (over dit couplet ben ik niet echt tevreden)
Waarom huilen ze,
ze gaven toch niet om mij ?

Kijk, goed Nederlands is zeer belangrijk in een gedicht. Een schilderij met allemaal vlekken erop is ook niet mooi.

[Halogeen]

Mephostophilis schreef op 17-06-2004 @ 23:13 :
Kijk, goed Nederlands is zeer belangrijk in een gedicht. Een schilderij met allemaal vlekken erop is ook niet mooi.

inderdaad en Mondriaan immiteren is ook niet hip.