aanhoudende storm

[blanco]

Ik dwaal door de ruine
van mijn hart,
op zoek naar een plek
waar jouw stem niet is,
jouw naam niet echod hoe schrijf je dit?
tussen de brokstukken.

Ik wil alleen nog rust,
wil dat deze wervelwind
van verdriet, woede en pijn,
gaat liggen,
zodat ik kan beginnen,
met het opruimen
van de puinhopen.

Maar jij blijft spoken
daar tussen de brokstukken,
je speelt je wrede spel,
met een beangstigende hardheid.

Dan...even val je stil, ben ik alleen,
maar ik weet, dit is slechts,
het oog van de orkaan


Ik heb dit in een kort moment van woede geschreven, weet niet wat ik er zelf van vind...
maar goed: commentaar, tips, verbeteringen?? Komt u maar!!

[blanco]

nu ik het zelf overlees vind ik dat het laatste stukje er misschien niet echt bijpast. de overgang is denk ik iets te direct. Kan iemand me helpen dat te verbeteren??
Verder, commentaar en verdere tips nog steeds van harte welkom

[xineof]

Ik vind de laatste strofe eigenlijk het beste gedeelte van het gedicht. In deze strofe zit imo het meeste gevoel, en deze strofe loopt ook het beste, niet zo geforceerd als de rest. De overgang vind ik niet storend, ik vind eigenlijk dat je al veel eerder had moeten beginnen met deze schrijfstijl .

De voorgaande strofen vind ik dan ook niet zo sterk; qua woordgebruik niet echt overtuigend, te veel herhaling en vreemde plaatsen van regels afbreken. De herhaling van 'brokstukken' zou ik schrappen, en ik zou soms wat anders proberen te verwoorden of de accenten op andere plaatsen in de regels leggen, bijvoorbeeld:

Ik dwaal,
door de ruïne van mijn hart
op zoek naar een plek
waar stemmen niet de jouwe zijn
en jouw naam niet echoot
tussen de bijeengesprokkelde brokstukken.

[*nerwen elensar]

Dan...even val je stil, ben ik alleen,
maar ik weet, dit is slechts,
het oog van de orkaan

Zou die dan er van tussen laten.

Ik wil alleen nog rust,
wil dat deze wervelwind
van verdriet, woede en pijn,
gaat liggen,
zodat ik kan beginnen,
met het opruimen
van de puinhopen.

En zou de 2e wil ook weglaten
De "daar tussen de brokstukken" ook weglaten

Dat laatste stukje zeker niet wegdoen, dat maakt het gedicht af vind ik.
Verder voor de rest, leuke vergelijking die goed is uitgewerkt!

[blanco]

thnx allebij. Van die rare plekken om af te breken is inderdaad waar, en verder: bedankt voor de tips en verbeteringen, zal proberen er in een volgend gedicht rekening mee te houden.