weer hetzelfde

[.:: Chantal ::.]

Ik heb een aantal maanden hier een topic gemaakt over dat me ouders gingen scheiden. Ik had toen heel veel van die gemengde gevoelens, en na een tijdje ging het alweer beter.
Nu heb ik sinds een week nergens meer zin in. Ik heb weer die zelfde gemengde gevoelens.

Vorige week zijn we verhuisd naar een flatje: ik, me pa en me broertje. sindsdien heb ik het gevoel dat alles langs me heen gaat, en ik heb gewoon helemaal nergens zin meer in. Morgen is de overdracht van ons oude huis, dan is het egt definitief.

Ik heb gewoon het idee dat ik die gevoelens blijf houden, dat ze niet meer weg zullen gaan. Om een lang verhaal maar even kort te maken: ik haat mijn leven op dit moment.

Me pa en ma weten van niks en ik doe maar net alsof ik het allemaal maar accepteer. Erover praten met ze vind ik moeilijk, dus mijn vraag of iemand weet wat ik kan doen?

Groetjes Chantal

(sorry als de zinnen een beetje dubbelop of onduidelijk zijn, maar ik kon het niet anders formuleren)

[ILUsion]

Hmm, dit is inderdaad niet echt makkelijk om mee te leven, zeker als je veel om je ouders geeft en als je ze meestal gelukkig hebt samengezien. Ik zou toch rustig proberen met een van de twee (of met je broer als die oud genoeg is voor een echt gesprek) te zeggen dat je 'het gezin' mist, als geheel. Natuurlijk zul je bij je vader ook weer dat gezinsgevoel moeten krijgen, maar dat komt wel na een tijdje, denk ik. Het is nu nogal nieuw, en weinigen zijn blij met veranderingen...
Veel sterkte!

Ik zou toch proberen met ze er over te praten of ze desnoods een brief te schrijven. Als je er niet met je ouders over kunt of wilt praten (wat ik eigenlijk toch eerst zou doen, maar goed), probeer er dan met iemand anders over te praten. Misschien heb je wel een vriendin waarvan de ouders ook gescheiden zijn?

[Gothic]

.:: Chantal ::. schreef op 30-09-2004 @ 22:34 :
Me pa en ma weten van niks en ik doe maar net alsof ik het allemaal maar accepteer. Erover praten met ze vind ik moeilijk, dus mijn vraag of iemand weet wat ik kan doen?

Dit heb ik ook tijden volgehouden en ik was gewoon doodongelukkig.
M'n broertje daarentegen kon dat niet voor zich houden en kreeg alle hulp en steun die hij nodig had...
Tuurlijk is het moeilijk, maar zet je daar gewoon overheen.

[~~dolce~~]

Ik denk ook dat je er wel over moet praten, misschien niet in eerste instantie met je vader en moeder, maar misschien eerst met vrienden of mensen op school, dan ben je het al even kwijt, lucht het je misschien al op.

Wel denk ik, dat als het echt blijft, je het wel moet zeggen, dat zal zeker niet gemakkelijk zijn, maar zoals leonoor al zei, misschien kan je dan een brief schrijven, dat vind ik persoonlijk, ook altijd veel gemakkelijker.

suc^6

xxx mir

Zoals iedereen hier al aangeeft, is het inderdaad heel belangrijk om erover te praten. Al is het alleen maar omdat iemand anders die erbuiten staat, een heel anders licht op de zaken kan werpen dan jij doet (omdat jij er middenin zit).
Maar hoeveel je ook praat, een scheiding neem je de rest van je leven mee en ik denk dat je de komende tijd nog wel in zulke buien zult leven: het ene moment begrijp je waarom de scheiding nodig was en het volgende moment snap je er niks van en zou je willen dat alles weer was zoals het ooit was.
Mijn ouders zijn ook gescheiden en ik heb het er nog steeds wel eens moeilijk mee, hoewel het af begint te nemen. Ik heb een gigantisch goeie vriend die altijd voor me klaar stond en ik merk nu pas hoeveel ik heb gehad aan zijn steun. Dus met iemand praten is eigenlijk wel noodzakelijk!!
En de gevoelens zullen inderdaad wel blijven: je leeft in buien zoals ik al zei, in fases van 'je goed voelen' tot 'je kut voelen'. Maar de fases van je goed voelen, zullen steeds langer worden. Tenminste, als je eraan gaat werken om deze ervaring een plaatsje te geven en probeert om het te accepteren. Dan zullen die 'tussenpauzes' tussen de tijden van je kut voelen, steeds groter worden!
Ik wil je even heel veel suc6 wensen, ga niet bij de pakken neerzitten en laat het onstemmige gevoel wat jij hebt over die scheiding niet overheersen in je leven!