Advertentie | |
|
23-07-2010, 16:30 | |
Google vond toch echt:
Italiaanse taferelen Je zit aan tafel zeven en bestelt gehakt, soezend van wijn, wenkt de ober omdat je wat vergeten was, je vraag geeft je blozende gezicht iets scheefs. Steeds ontwijkt hij verveeld je ogen. Zo komen vreemde prentjes, een rochelend espressoapparaat en een exitbordje in zijn blik. Hoe kan hij zo'n stroom aan dingen stoppen? Maar zie: haar voet drukt tegen de jouwe. Eén seconde van onbestaanbaar geluk. Dan recht ze zich voor sigaretten. Vergissing. Hardheid van de tafelpoot. Dat dát tafelpoot poëzie was. (Even kijken... hebben we ook nog een dichter voor erbij? Oh, van Victor Schiferli.) Zelf moest ik eerder denken aan: Pluk de dag Vanochtend, na het ontbijt, ontdekte ik, door mijn verstrooidheid, dat het deksel van een middelgroot potje marmite (het 4 oz net formaat) precies past op een klein potje heinz sandwich spread natuurlijk heb ik toen meteen geprobeerd of het sandwich spread-dekseltje ook op het marmite-potje paste En jawel hoor: het paste eveneens Van Cees Buddingh' En eventueel een variant op iets zeer bekends: 'Hier Maar dat is dan weer zeer flauw. Volgens mij niet de meest geweldige ideeën, maar ik heb dan ook geen verstand van tafelpoot poëzie. (Hooguit van droldichters, zoals ik dat ooit in 'n wc zag staan. ) En misschien heb je nog 'n aantal poëtisch aangelegde vrienden (en jezelf, natuurlijk) die iets leuk weten te verzinnen? Dingaantouwtjes idee is natuurlijk ook 'n leuke. Doet me eraan denken dat ik nog 'n gedichtje over een tafel héb! Nou ja, het is vast niet wat je zoekt, maar ach. Misschien raak je erdoor geïnspireerd -kuch- Tafelblad in pril ochtendlicht de nerven van het hout verschieten van kleur - geleidelijk aan tekenen ze zich scherper af ik volg mijn vingers en besef dat ik het niet meer wist (zomaar vergeten dat het ochtend zou worden) de oude koffievlekken lijken irreëel als mijn handen erlangs glijden en zwarte inktdruppels hebben de tafel bevlekt (de woorden die zij moesten vormen zijn er nooit geweest) maar met mijn rusteloze bewegingen vloeien ze bedaard weg en stilletjes vormen zich de hartjes die er betamen te staan - soms is er geen andere manier om iets uit te drukken (en ik verzuim ze weg te poetsen - wellicht slijten ze ooit -) |
23-07-2010, 23:48 | |
Tafelpootpoezie of tafelpootpoeze?
Wel leuk, die letters zo! Maar als ik dat zo zie moet ik er niet aan denken om daar hele gedichten op te kalken. /juffertje ongeduld Succes met je tafelpoot in ieder geval - of zou je het op papiertjes kunnen schrijven en die opplakken? Nu ja, ik weet het niet. Het idee is in ieder geval heel leuk, mm. |
|
|