Ik weet niet zeker of het wel hier hoort, daarbij zal het waarschijnlijk een lang verhaal worden en misschien niet erg boeiend zijn voor jullie onbekenden, maar ik zou graag willen weten wat jullie er nou van vinden, want ik voel me er erg kut over.
ongeveer 4 en een halve week geleden ben ik aangerand door een jongen bij mij op school. Mijn beste vriend stodn erbij, hij was de enige die precies zag wat die jongen had gedaan. andere mensen die erbij stonden dachten alleen dat hij me sloeg.
Eerst zei ik tegen niemand wat er precies was gebeurd, maar die avond belde mijn beste vriend en hij zei dat hij wist dat die jongen me had aangerand want dat had hij gezien. Hij vertelde het mijn ouders en die belde mn school.Maar het was vakantie dus kon er nog ff niks gedaan worden.
In die vakantie ben ik met mn beste vriend naar de stad gedaan en deed hij best leuke dingen met me, omdat we dat altijd deden, maar ook omdat hij wilde dat ik ergens anders aan zou denken.
Toen werd ik ziek, en toen school weer begon zat ik thuis, en mn ouders gingen op school praten. Die jongen is van school gestuurd, maar omdat de leraren wisten dat mn beste vriend het had gezien moesten ze ook met hem praten.
Door de vakantie en het ziek zijn was ik het gelukkig een btje vergeten maar nu haddn mn ouders het er steeds over en kwam het dus weer terug, en ik voelde me echt kut. Toen was ik met mn beste vriend aan t praten op msn, en hij zei dat hij he zo moeiljk had want hij moest getuigen voor mij, en hij was zo boos dus hij dwong me zo ongeveer om aangifte te doen, wat ik niet wilde. Maar dat kwam heel hard aan!
Toen belde de vader van mijn "aanrander" naar mn B vriend, en toen zei hij iets raars tegen me dat hij twijfelde of hij het wel echt had gezien, en of ik dan wel zeker wist dat het zo was gebeurt. En dat kwam ook hard aan.
nouja, ik was toen dus nog steeds ziek, en mn BV (k noem em maar ff zo) wilde langskomen. Alleen hij had huisarrest dus hij kwam in de tussenuren, is goed, alleen hij kwam niet, en ik bleef maar w88, en een paar uur later hoorde ik dat de uren waren verwisseld dus hij kon niet komen. Later kwam ik erachter dat hij loog, want hij had geen huisarrest.
goed, een zo'n twee weken geleden moestik naar t ziekenhuis, lag ik twee dagen, en mn BV wilde weer komen, alleen dan ging hij toch zelf de tijden bepalen, om half 10 's avonds ofzo, als ik net geopereerd ben. Dat kon ik dus echt niet aan.
Toen ik weer wat beter was kwam hij langs, en toen ging hij raar lullen over een andere goede vriend van me. waardoor ik heel boos werd, en toen ik zei dat het een goede vriend was werd hij boos op me want ik zag die jongen bijna nooit (ik spreek hem bijna dagelijks). Hij claimde me zowat. En hij zei ook iets raars wat erop neer kwam dat ik aan hem toestemming moest vragen om iets tegen die andere vriend te zeggen.
Heel vaag, en ik boos.
Laatst kwam hij weer langs en heb ik drie cd's gehad omdat ik ziek was, ik blij, en ik zei zo: ja bedankt ofzo, k zei t volgens mij een btje bescheiden.
Maar afgelopen maandag ging ik weer voor t eerst naar school, ik heb heel veel mensen daar 4 weken niet gezien. Dus in de pauze wilde ik wel wat mensen langs die ik wel weer wilde zien.
Die avond op msn begon hij raar te lullen want hij was boos dat ik niet bij hem ging staan. Echt lullig! Alsof ik verplicht ben om bij hem te staan. Hij claimt me echt! niet alleen op deze manier, maar ook als ik iemand leuk vind keurt hij die jongen bijna altijd af.
Later vroeg ik em wat zn probleem nou eigenlijk was, en hij kon maar een reden bedenken en dat was dat ik hem niet eens had bedankt voor zij steun toen ik was aangerand en toen ik ziek was. Hier werd ik erg boos om, en dit is dan ook gelijk het einde van mijn verhaal over de afgelopen 4-5 weken.
Bedankt voor het lezen als je dit helemaal hebt gelezen, misschien zeik ik een beetje met allemaal van de kutdingen, maar daardoor voel ik me ok weer kut.
Maargoed, wat vinden jullie nou hiervan?? Want ik ben dit echt zat!! t gaat namelijk al langer zo. Comments?
|