(niet af) Gangen van gedachten

Elke dag in het jaar merk ik bepaalde dingen op om mij heen. Mensen, onbekenden en bekenden, doen of hebben dingen die mij opvallen. Heel af en toe heb ik een moment dat ik er bij stil ga staan maar vaak ook, denk ik er verder niet over na. De momenten dat ik wél nadenk over deze bepaalde dingen, komen soms een aantal jaar later plotseling weer terug. Door een vaak totaal andere handeling van mensen kan ik precies datzelfde gaan denken als ik dacht op het moment van een aantal jaren terug. Dan besef ik dat het wel degelijk iets is wat ik verwonderlijk vindt, waarom zou ik er anders wederom aandacht aan schenken in mijn gangen van gedachten. Ik zal een voorbeeld noemen: bejaarden. Mijn beeld over bejaarden is door de jaren heen dankzij verschillende dingen die mij opvielen tot een irritatie uitgegroeid. Als klein kind vond ik ze stinken, dit vind ik overigens nog steeds. Bejaarde mensen hebben echt een bejaardenlucht. Maar dan een aantal jaren later, vallen mij de bussen op. Als bedorven sardines opgepropt in een blik op wielen zitten ze een paar dagen bij elkaar, je ziet ze vaak op de snelwegen. En dan een stop. Ze glibberen en schuifelen het blik op wielen uit en vormen een lijn waarin je rimpelige handen een fototoestel ziet pakken. Een klik en een flits, en weer glibberen en schuifelen ze terug het blik in. Naast het stinken en de blikken vol sardines heb je ook nog het stemmen. Hoe vaak komt het niet voor dat wij naar een bejaardenhuis in de buurt moeten om onze politieke stem uit te brengen. Je loopt door de deur naar binnen en de vieze warmte omsluit je meteen met zijn walmen. Even moet je acclimatiseren en dan bereiken de stemmen van de bejaarden je gehoorszintuig. Een kwelling vind ik dat. Altijd heb ik een verschrikkelijk gevoel van medelijden met hen wanneer ik de gesprekken hoor. Vallen ze dan echt terug naar het kind zijn, het vermijden van de puinzooi in de wereld waarin we leven.

[Boate Bob]

Ik vind dit erg onoverzichtelijk. Ik moest steeds moeite doen om verder te lezen.. Het eerste deel was best wel saai, maar het 2e deel ( over de bejaarden) viel wel weer mee. Mischien kun je alinea's gebruiken?

En ohja iedereen heeft recht op een eigen mening, maar je gaat wel erg ver over die bejaarden. Het zijn ook maar mensen! Ze kiezen er niet voor om oud te worden. Op een dag word je net zo..

[EggeD]

Ja beetje loos, jij glibbert net zo goed elke dag op je fiets (of erger nog, in de trein) om er af te glibberen en uren lang te studeren of werken.

[Verleden Tijd]

De momenten dat ik wél nadenk over deze bepaalde dingen, komen soms een aantal jaar later plotseling weer terug.

Volgens mij betekent deze zin iets anders dan je bedoelt. Het gaat er niet om dat de momenten terugkomen. Het gaat erom dat dezelfde gedachten terugkomen.

Ik vind dit eerlijk gezegd niet zo'n boeiend stukje. Het is niet echt prettig om te lezen, hoewel ik er wel doorheen kwam. Het begin geeft je nog het idee dat het best interessant zou kunnen worden... en dan wordt er de rest van het stukje alleen maar geklaagd over bejaarden. Ik denk dat je beter eerst een echt onderwerp kunt bedenken, voor je een stukje schrijft. Zou jij dit interessant vinden om te lezen, als je het bijvoorbeeld in een tijdschrift aantrof?

Vreemd

Grim

[duivelaartje]

Niet echt een boeiend stukje, maar ik vond het wel overzichterlijk. Leuk geschreven, alleen... ben je zo tegen bejaarden?
Geen foutjes gevonden verder.
Misschien is het gebruik van alinea's wel handig, maar het is nog niet af (lees ik in de topictitel...). Komt er nog een vervolg op? Ik ben benieuwd.

[Hamkaastostie]

ik was er zomaar doorheen volgens mij heb je de zelfde hersenkronkels als ik heb, alleen heb ik nix tegen bejaarden, ik had vandaag een gesprek met een 80 jarige man, vertelde hij aan het eind dat hij al vanaf zijn geboorte doof is. hij las lip en sprak gewoon! echt vaag maar wel erg mooi vond ik.

hm ik was dit helemaal vergeten, super die kritiek ik ga er zo even op in.

kijk nog een klein stukje nu ik het weer terug heb gevonden ben ik doorgegaan.

Vallen ze dan echt terug naar het kind zijn, het vermijden van de puinzooi in de wereld waarin we leven?
Ik kan nu wel voortgaan met mijn afkeer ten opzichte van bejaarden, maar dan ontbreekt er eigenlijk wel een aanzienlijk groot deel van mijn mening over deze mensen groep.
Intens genieten. Dat is iets wat zij bij mij kunnen veroorzaken. Als ik naar sommige van deze mensen kijk, zien ze er zo onbezorgd en gelukkig uit. Zo ongelofelijk gelukkig dat ik me afvraag hoe het mogelijk is. Velen hebben ten slot van rekening een oorlog meegemaakt en ongetwijfeld kwetsende, pijnlijke, emotionele ervaringen gehad in hun, al zoveel jaren tellende, leven. Zij zijn inmiddels ervaren mensen, ten opzichte van mij en de andere bestaande generaties, die geestelijk leiden overwonnen schijnen te hebben. Misschien is het slechts, zoals zo velen op deze Aarde trachten te doen, een verdoezeling van hun ware gevoelens. Wanneer het dit laatste is, zijn ze daar zeker met de jaren goed in geworden want ze weten mij te overtuigen, iets wat de andere generaties zeker nog niet lukt.
Om terug te komen op de begingedachte, niet alleen handelingen van mensen zorgen voor terugkomende gedachtes. Geuren. Een enorm belangrijk aspect in mijn leven wat me vaak doet nadenken tot ik letterlijk gek wordt van mijn eigen denken. Toch is het een aspect dat ik heerlijk vind, ondanks het gevoel van machteloosheid dat het teweeg brengt. Elk mens snapt ongetwijfeld wat ik bedoel, je staat bij de kassa en ineens die geur van iemand, die je vaker hebt geroken in je leven en waarvan je zeker weet dat een bekent persoon exact diezelfde geur draagt. Iedere keer, op de vreemdste plaatsen in de wereld waar je komt en het totaal niet verwacht, lijkt die geur je te achtervolgen. En toch, ook al is die ene geur je zo bekend, weet je niet waarvan. Wederom piekeren, op het punt staan te vragen naar de naam van deze geur, want weet je dát, dan kun je de geur aanschaffen en zo lang gaan ruiken tot je jezelf misschien herinnert waar die geur nou toch van was. Mijn oude oma, misschien was zij degene met deze geur, de geur die iedere keer opduikt? Ik ben er nog niet achter, ik voel ook dat ik er waarschijnlijk nooit achter zal komen. En daarnaast, zou het wel een bevredigend gevoel geven als ik eenmaal weet waar die geur nou toch van was? Ik denk niet dat ik er ooit achter ga komen.
Toch vervelend, sommige geuren waarvoor je een geurengeheugen schijnt te hebben kun je niet plaatsen, en andere geuren zoals die van de bejaardentehuizen kun je wel dromen en niet uit je leven bannen. Maar de meest onappetijtelijke geuren zijn op dit moment toch wel die van geiten en shoarmatenten, voor mij persoonlijk dan. Zó vreselijk dat zij kokhalzen veroorzaken.
Naast al deze onzinnige dingen, waar iedereen ongetwijfeld iets van herkenning in zal zien, heb ik nog iets vreemds, iets waarvan uitleggen mij op geen enkele manier goed vergaat. Spreken, of uitbeelden op wat voor manier dan ook, ik denk niet dat het ooit overkomt zoals ik het ervaar. Laatst dacht ik het te kunnen plaatsen, maar dat idee heb ik later, jammerlijk genoeg, weer moeten laten varen, het klopte niet met dat vreemde dat ik af en toe meemaak.
Toch zal ik het proberen uit te leggen, nu ik er toch over begonnen ben maakt dat niet veel uit.
Tijdens het proces van uitkleden voordat je onder de douche gaat staan kan het opduiken, maar ook tijdens het schoonmaken van een glazen tafel om maar twee dingen te noemen. Een soort van uitvallen van de hersenen wat een zwarte, lege, stille ruimte veroorzaakt. Ik vermoed dat het nog korter duurt dan een fractie van een seconde. Even totaal weg vallen en toch rechtop blijven staan. Het is absoluut niet te vergelijken met sterretjes zien of flauw zijn van te weinig eten. Iets anders. Voor mij nog onverklaarbaar maar toch bewust aanwezig op sommige momenten, niet vaak maar heel af en toe.

Boate Bob schreef op 25-07-2004 @ 12:01 :
Ik vind dit erg onoverzichtelijk. Ik moest steeds moeite doen om verder te lezen.. Het eerste deel was best wel saai, maar het 2e deel ( over de bejaarden) viel wel weer mee. Mischien kun je alinea's gebruiken?

En ohja iedereen heeft recht op een eigen mening, maar je gaat wel erg ver over die bejaarden. Het zijn ook maar mensen! Ze kiezen er niet voor om oud te worden. Op een dag word je net zo..

ik deed inderdaad niets aan alinea's en mijn interpunctie is niet al te best. Het creeeren van lange toch kloppende zinnen vind ik wel leuk... het vergaat me alleen niet altijd goed

ik weet dats ik zo wordt, vraag me ieder keer af hoe ik me (bijvoorbeeld) zal gaan kleden

EggeD schreef op 25-07-2004 @ 12:09 :
Ja beetje loos, jij glibbert net zo goed elke dag op je fiets (of erger nog, in de trein) om er af te glibberen en uren lang te studeren of werken.

het is hoe ik het omschrijf...
jij mag me best zo omschrijven hoor, ik vond dit de goede woorden voor hoe het op mij overkomt.

Kristoph schreef op 21-08-2004 @ 12:59 :
Volgens mij betekent deze zin iets anders dan je bedoelt. Het gaat er niet om dat de momenten terugkomen. Het gaat erom dat dezelfde gedachten terugkomen.

Ik vind dit eerlijk gezegd niet zo'n boeiend stukje. Het is niet echt prettig om te lezen, hoewel ik er wel doorheen kwam. Het begin geeft je nog het idee dat het best interessant zou kunnen worden... en dan wordt er de rest van het stukje alleen maar geklaagd over bejaarden. Ik denk dat je beter eerst een echt onderwerp kunt bedenken, voor je een stukje schrijft. Zou jij dit interessant vinden om te lezen, als je het bijvoorbeeld in een tijdschrift aantrof?

de momenten komen terug, en die doen me dan weer precies hetzelfde denken. dat is wat ik met die izn bedoelde...klopt ie ? of niet...

ik zou het inderdaad totaal niet interessant vinden in een blad ben ik bang ik weet niet waarom ik het schreef... kan me niet op 1 onderwerp gaan concentreren. Ben eigenlijk helemaal geen verhalen schrijver!

Hamkaastostie schreef op 21-08-2004 @ 22:38 :
ik was er zomaar doorheen volgens mij heb je de zelfde hersenkronkels als ik heb, alleen heb ik nix tegen bejaarden, ik had vandaag een gesprek met een 80 jarige man, vertelde hij aan het eind dat hij al vanaf zijn geboorte doof is. hij las lip en sprak gewoon! echt vaag maar wel erg mooi vond ik.

klinkt geweldig ontroerend....

Grim

Vreemd

MetalliCat schreef op 18-11-2004 @ 18:35 :
Grim

Vreemd

moetdatnou?

Grim