De verboden stad.

[xineof]

En hemelden ons op.
'Vlieg, Icarus,' zei ik 'vlieg!'.

Elk van ons vloog zo hoog mogelijk,
totdat zij smolten in een diepe val.
Ik kwam als eerste weer boven,
want te pletter geslagen was 'k niet.

De generaties voor mij staan nu
zwaarder dan ooit en gedogen
in het krijt.

Zie het klappen van nieuwe wieken,
de vleugels los:
ik ga en zie, hoe zeer gij het ook verbiedt.

Ik nam een aanloop
- of moet ik dat nou nog doen? -

want had 'k nooit gevlogen,
kon ik het landen,
en neerdalen niet.

[Anneee]

Ik vind hem mooi, maar wel moeilijk. Knap dat je dat zo kunt schrijven! Eén minpuntje: ik vind het gedicht niet mooi beginnen. Door 'en' is het net alsof je middenin het verhaal valt en dat is wel jammer.

[Halogeen]

Het is inderdaad intelligent geschreven, maar ik beschouw dat niet als een minpunt, net zo min als dat ik strofen met 'en' beginnen niet als negatief beschouw. Ik vind het echter wel jammer dat je dat dan drie keer doet.

[TopDrop]

mooi gedicht alleen dat 3x met EN beginnen stoorde mij een btje.

[Halogeen]

Ik lees mijn post weer en bedenk me dat ik nu wel kan zeggen dat ik hem intelligent vind, maar dat is natuurlijk erg goedkoop. Laat ik vertellen hoe ik het gedicht interpreteer:

Icarus is een soort toestand, voor jong zijn en avontuurlijk. de dichtster was ook ooit eens een icarus, ook zij was ooit eens te hoog gevlogen (het gevaar, het avontuur opgezocht) en daarna in het diepe gevallen, maar gelukkig zonder al te ernstige gevolgen. Ze was de eerste die er weer bovenop kwam.
Sidenote: opmerkelijk vind ik altijd dat bij dit verhaal, wat wel een paradepaartje genoemd mag worden van de Romeinse deugd, dat voor de mensen die er nu over schrijven altijd het gevaar ligt in het te hoog vliegen, terwijl aan de andere kant, te laag vliegen minstens zo gevaarlijk was, door het nat worden van de vleugelen, maar ook symbolisch gezien.
Nu is die Icarus als het ware een daedalus geworden, alhoewel ze zich dat in de laatste strofes een beetje afvraagt, en kijkt naar de icarussen onder zich. Ze wil hen als het ware beschermen voor de gevaren, maar realiseert zich, dat zij zelf ook het gevaar heeft opgezocht en dat deze ontwikkeling nodig is om te vliegen. Vliegen staat dan symbool voor werkelijk vrij zijn oid.

Lijkt het er een beetje op?

[Reem]

Halogeen schreef op 20-11-2004 @ 08:29 :
Ik lees mijn post weer en bedenk me dat ik nu wel kan zeggen dat ik hem intelligent vind, maar dat is natuurlijk erg goedkoop. Laat ik vertellen hoe ik het gedicht interpreteer:

Icarus is een soort toestand, voor jong zijn en avontuurlijk. de dichtster was ook ooit eens een icarus, ook zij was ooit eens te hoog gevlogen (het gevaar, het avontuur opgezocht) en daarna in het diepe gevallen, maar gelukkig zonder al te ernstige gevolgen. Ze was de eerste die er weer bovenop kwam.
Sidenote: opmerkelijk vind ik altijd dat bij dit verhaal, wat wel een paradepaartje genoemd mag worden van de Romeinse deugd, dat voor de mensen die er nu over schrijven altijd het gevaar ligt in het te hoog vliegen, terwijl aan de andere kant, te laag vliegen minstens zo gevaarlijk was, door het nat worden van de vleugelen, maar ook symbolisch gezien.
Nu is die Icarus als het ware een daedalus geworden, alhoewel ze zich dat in de laatste strofes een beetje afvraagt, en kijkt naar de icarussen onder zich. Ze wil hen als het ware beschermen voor de gevaren, maar realiseert zich, dat zij zelf ook het gevaar heeft opgezocht en dat deze ontwikkeling nodig is om te vliegen. Vliegen staat dan symbool voor werkelijk vrij zijn oid.

Lijkt het er een beetje op?

Zoveel haal ik er nou net niet uit.
Of misschien toch wel een beetje, in ieder geval dat iedereen zelf moet ontdekken wat goed en slecht is en daarbij het gevaar wel móet opzoeken. Dat vind ik wel een mooie gedachte.
Een heel sterk gedicht. 'En hemelden ons op' vind ik een leuk begin.

[xineof]

Dank voor de reactie's, excuses voor het late reageren .

Halogeen, je zat er al dicht in de buurt, met de essentie van het vliegen/de val, maar je hebt de mythe niet helemaal goed onthouden . Icarus (een hij) valt wél dood. Maar dat is niet zo'n ramp, ík kom er in ieder geval wel bovenop en daar gaat het tenslotte om in dit gedicht .

Nu jullie het zeggen ja, er staat drie keer 'en' in. Ik zal het eens aanpassen.

En verder bedankt voor de reactie's!

[Halogeen]

ach so =). Ik heb het wel goed onthouden hoor , het is alleen dat ik zelf dacht aan een vrije interpretatie, waarbij je je identifiseert met icarus en zijn val.

[Dreamerfly]

Het spreekt mij inhoudelijk erg aan:

Vliegen-vallen-diepte-moeilijkheden-(niet)aarden op een wereld-opstaan-besef van vrijheid-vliegen.

Zoiets.

Ik ken de mythe niet, dus dat vind ik wel jammer.

"En hemelden ons op" vind ik erg mooi dubbelzinnig. Letterlijk als figuurlijk ophemelen, erg mooi gevonden!

De 3e strofe snap ik niet in het geheel.

Ik heb wel wat moeite met het goed ritmisch kunnen lezen van je gedicht.

Hartstikke orgineel en dat mag ik Erg graag zien

Het meervoud van Icarus, zou dat dan niet Icari moeten zijn ^^.

Ah, de heerlijkheid van Griekse mythes. Hoezeer mis ik ze.

En hemelden ons op. Beginnen met en, mijn favoriete bezigheid Heerlijk. Ook gewoon de zin.

De verboden stad als titel stoort me dan weer wel. De verboden stad klinkt als een Indiana Jones avontuur en dat past voor mij niet echt bij het waardige van deze mythe.

Ik hou van je woordgebruik en al ben ik in totaliteit niet voor alle stukken te vinden, ik vind het mooi verwoord, geschreven en gevormd.