Stelling: snel toegeven werkt in de liefde alleen maar tegen je.

Zou dat nou echt zo zijn? Ik begin ondertussen te denken van wel. Beide kanten van de stelling zijn te verdedigen: laat ik eens beginnen met het verdedigen vóór de stelling.

Een van de meest gehoorde uitspraken in de liefde is 'krijgen is leuker dan hebben'. Dat lijkt voort te komen uit de spanning die aanwezig is wanneer iemand verliefd is op de ander, die 'voorfase' van zenuwachtig naar de ander kijken, stiekem vragen 'vindt hij mij wel leuk' en adrenaline door je lijf als je één blik toegeworpen krijgt. Die spanning is nauwelijks te evenaren bínnen een relatie. Toegeven, verliefdheid kan lang duren, maar meestal gaat die állerergste verliefdheid vrij snel weg. Eigenlijk vervluchtigt die al op het moment dat je elkaar in de ogen kijkt, vlak voor de eerste zoen, en wéét dat het eindelijk 'gelukt' is.

Wat ik eigenlijk bedoel met 'aardig zijn' in deze context, is de mate waarin je toegeeft aan iemand. Stel dat een meisje een jongen wel leuk vindt en dat is ook wederzijds. Het meisje en de jongen zoeken allebei enigszins schuchter wat toenadering. Enfin, ze zoenen, alles loopt perfect...maar de jongen maakt het het meisje 'te makkelijk'. Hij geeft vrij (lees: in de ogen van het meisje té) snel toe dat hij heel erg verliefd op het meisje is, dat hij veel voor haar wil doen, etcetera. Dan is meteen de spanning weg...terwijl als de jongen iets meer in het 'mysterieuze' zou zijn gebleven, hun verkering of affaire waarschijnlijk veel langer door zou zijn gegaan en spannender zou zijn geweest.

Éigenlijk is dat ontzettend oneerlijk. Ik heb een tijdje zitten denken over een passende titel voor dit topic: eerst had ik 'aardig zijn werkt alleen maar tegen je'. Op aanraden heb ik toen 'aardig zijn' vervangen door 'snel toegeven', maar het hangt zonder twijfel samen. Iemand die (zacht)aardig is, zal snel toegeven dat hij tot over z'n/haar oren verliefd is en gewoon wil dat het goed werkt. Terwijl in de praktijk éigenlijk de meest voorkomende situatie is, dat de wat 'mysterieuzere' jongens veel succesvoller zijn in het beginnen van een relatie. Die zijn spannender, spelen het wat meer 'hard-to-get' en dat is eigenlijk ontzettend oneerlijk. Want waar heb je op de lange duur het meest aan? Juist, iemand die gewoon eerlijk is over z'n/haar gevoelens, bereid is veel voor de ander te doen en dat ook toegeeft. Een opvallende discrepantie dus tussen wat men spannend vindt, en wat men eigenlijk zou moeten willen. Want vanuit het oogpunt van een gezonde relatie gezien, zou iedereen eigenlijk op zoek moeten zijn naar een eerlijke, aardige, betrouwbare partner, en niet iemand die misschien wel de spanning erin houdt, maar veel meer onberekenbaar is en misschien wel uitdagender is om 'uit te proberen' maar op de lange duur geen goede keus zou zijn.

[edit: typo]

[Esmée]

Je hebt helemaal gelijk maar dat is dus maar net waar je voor kiest... ligt er ook aan hoe graag je diegene 'wil'. Als je iemand gewoon leuk vind, is dat spelletje spelen leuk (wat je beschreef, de voor-fase zeg maar), maar aan dat soort types heb je op den duur vaak niets inderdaad, dat heb ik gemerkt met mijn ex, allemaal heel spannend en leuk maar op den duur schiet je er niks mee op. Terwijl mijn huidige vriendje meer een type is dat, als je elkaar eenmaal 'gevonden' hebt, zich ook meteen helemaal kan overgeven en je het gevoel geeft dat hij voor eeuwig bij je blijft. Dit type zou ik een tijd geleden niet kunnen hebben verdragen, ik zou het te verstikkend hebben gevonden. Maar omdat ik nu het gevoel heb dat hij echt 'de persoon' voor mij is geniet ik er alleen maar van dat ie, zoals jij het noemt, 'aardig' is.
Het heeft er maar net mee te maken hoe je tegenover diegene staat (dus of je echt verliefd bent of diegene alleen interessant vindt) en naar wat voor relatie je op zoek bent...denk ik... Als je echt gek op iemand bent, zul je het alleen maar waarderen als hij zich snel aan je 'overgeeft'.

Up

[luckyleo]

Klopt ja, zelf denk ik dat je soms moet geven om vervolgens weer een tijdje niks te doen zodat ze naar je gaat verlangen.
Geef je haar eerst veel aandacht een week lang en je maakt haar helemaal verliefd, daarna een week een beetje meer afstand. Zo kun je het ook met de sex doen. Houd het leuker. Eerst haar alles geven en de volgende keer een beetje afstandelijker doen net als ze verwacht dat het net zo heftig als de vorige keer werd. Daardoor gaat ze zelf ook meer haar best doen. Zo kun je het dus ook doen met interesse tonon, opbelle, zeggen ik hou van je enz.

Ja, ik denk dat je gelijk hebt met die stelling

Ik begon erover na te denken tijdens de relatie met de jongen die nu m'n ex is.
Zo van: "damn....hij heeft mij eigenlijk veel te makkelijk gekregen, hij heeft nooit moeite voor me hoeven doen."
Ik weet niet of ik nu weer een andere kant opga, maargoe.
Maar zodra die jongen dan eens moeite kon doen, deed hij het niet. Wanneer je iemand een tijdje voor je laat vechten zal je zien dat hij echt van je houdt.
Maar damnz......ik gaf idd veel te snel toe.
Nu ben ik het niet met je eens dat na die eerste kus de verliefdheid minder is.
Maar bij mij werkt het als volgt (heel ziek hoor, I know ):
Hoe méér zekerheid ik heb dat iemand het echt meent tijdens een relatie, dus dat ik wéét dat ie van me houdt, hoe minder vlinders ik voel zeg maar.
En eigenlijk is dat belachelijk, want je moet toch juist heel gelukkig worden als je iemand kunt geloven.
En ik ga dan ook wel méér om diegene geven, ik ga dan zelfs denken dat hij misschien te goed voor mij is, omdat ik door zijn liefheid aan m'n eigen gevoelens ga twijfelen.

Kom ik daarentegen in een relatie met gigantisch veel spanning..."zal hij na deze ruzie nog bellen?" dan gaan die vlinders echt gigantisch te keer.
Zolang die twijfel er is ben ik verliefder, ookal heb ik een relatie, dan heb ik nog niet het gevoel dat ik hem echt "heb".

Dus op zich ben ik het met die stelling eens.
Maar zodra diegene, waarvan ik d8 dat ik hem "had", ineens raar gaat doen, zodra ik hem dreig kwijt te raken, komen die vlinders weer. En dan begin ik te vechten voor die relatie, zoals hij er eigenlijk nooit voor gevochten had, dan besef ik pas wat ik kwijt ga raken.

hmmz vaag verhaal he maarjah
xxx

Alicia

[bubbeltjes]

Je ziet die drang naar het onbereikbare overal terug. Als je kinderen verbiedt te roken gaan ze het stiekem doen op een pleintje. Als ouders meteen toegeven en zeggen dat het ook wel in de huiskamer mag is natuurlijk heel de spanning eraf. Beetje een gaar voorbeeld, maar goed.
Verliefd zijn en iemand willen is ook een soort illusie. In je gedachten creeer je een beeld van iemand. Als diegene dan al heel snel ook maar gewoon een mens blijkt te zijn, is dat eigenlijk maar saai. Als iemand zich helemaal aan je geeft is er niks meer te veroveren, niks meer om naar te verlangen. Niks is natuurlijk overdreven want anders zouden er niet zoveel relaties op de wereld zijn, maar je begrijpt wel wat ik bedoel.
Het is ook gewoon een spelletje. Misschien niet altijd leuk om te spelen maar toch. Een beetje afstand bewaren en hard to get spelen is op de een of andere manier veel aantrekkelijker.
Dat merk ik zelf ook als ik jongens leuk vind.
Wat je zegt is dus helemaal waar. En het is idd oneerlijk, maar wie heeft gezegd dat de liefde eerlijk zou zijn?

Dat is heeeelemaal waar wat mij betreft!! Ik vond een jongen leuk, hij mij ook, wij zoenden, en toen was hij verliefd op mij. Nou jaaaa, wat moest ik daar nou weer mee... Als hij eerst een beetje onverschillig had gedaan, had ik hem veeeel leuker gevonden (want zo werk ik nou eenmaal, ik val altijd op lui die ik niet kan krijgen -_-). En nu deed ik onverschillig, waardoor hij juist verliefder werd...

Morgan schreef:
En nu deed ik onverschillig, waardoor hij juist verliefder werd...

jah, ik heb dan dus altijd dat jongens die ik NIET leuk vind altijd achter me aan blijven lopen, waarschijnlijk dus idd omdat ik dan onverschillig ben.....die jongens doen dan juist wél hun best, echt vaag

[stout!]

Hmm ... misschien moet ik leren wat berekenender te zijn...
Raar dat het in je nadeel werkt als je geen spelletjes speelt.
Raar maar waar.

[D'tje]

ik kan door m'n huidige situatie zeggen dat je helemaal gelijk hebt, maar het komt dus van beiden kanten, dat je een beetje "play hard to get" moet zijn, niet dat alleen meisjes dat van jongens willen.
Ik heb namelijk een onwijs leuke jongen gevonden en ging er stom genoeg gelijk voor. Na 2 keer zoenen laat ie me in de kou staan, ging allemaal te snel en dacht dat ik teveel van hem verwachte.
Zijn vast wel uitzonderingen weer op de regel, zoals bij iedere stelling, maar ik ben het toch met je eens. Over het algemeen pakt "hard to get" beter. Van beiden kanten uit.

[Shadow[GPW]]

nounounou
wat verrotter is is 3 jaar gek opelkaar zijn en dan zegt ze opeens, "tja, ben te goed voor je" <- wtf hoezo arrogantie?!

[Piccola]

Ik herken mezelf eigenlijk wel een beetje in het verhaal van Alicia!

ehm... Juist (meestal)

[clevergirl]

Ja, je hebt idd helemaal gelijk, sad but true... En morgan.. JEZUS je verteld gewoon precies wat ik ook elke keer meemaak....

Alicia Silverstone schreef:


jah, ik heb dan dus altijd dat jongens die ik NIET leuk vind altijd achter me aan blijven lopen, waarschijnlijk dus idd omdat ik dan onverschillig ben.....die jongens doen dan juist wél hun best, echt vaag

Jah, kut is dat, he?

Morgan schreef:


Jah, kut is dat, he?

jah das irritant


sorry ik moest ff deze smiley posten ergens, hijs echt té melig

Okee, de stelling wordt dus door de meeste mensen wel in redelijke mate onderschreven

Liefde is dus inderdaad niet eerlijk, althans niet efficiënt

Maar wat ik eigenlijk wel grappig vind, is wáár het omslagpunt nou zou liggen tussen 'play hard-to-get' en het beginnen van een serieuze relatie. Want zoals ik al zei, op de lange duur, wanneer je echt een beetje aan een 'levenspartner' begint te denken, is het natuurlijk een pré, wanneer die persoon gewoon eerlijk, aardig, vriendelijk enz. is. Je kunt niet je hele leven een spelletje blijven spelen, daar word je op een gegeven moment gewoon te oud voor

Maar wanneer zou dat nou zijn? Wanneer zou je besluiten dat je niet meer gaat voor de spanning maar voor de liefde? Wel benieuwd naar eigenlijk

[Gothic]

nare man schreef:
Maar wanneer zou dat nou zijn? Wanneer zou je besluiten dat je niet meer gaat voor de spanning maar voor de liefde? Wel benieuwd naar eigenlijk

Ik denk dat voor meisjes, dat het moment is waarop ze zeker zijn dat de jongen voor haar gevallen is, en zeker is dat hij haar ook wil... ik denk dat het zekerheid is, hard to get is toch beetje onzekerheid overspelen (aandacht verleggen... kon ff niet goed woord vinden)

nare man schreef:
Maar wanneer zou dat nou zijn? Wanneer zou je besluiten dat je niet meer gaat voor de spanning maar voor de liefde? Wel benieuwd naar eigenlijk

wanneer hij alle "testen" doorstaan heeft en hij heeft het echt een gigantische tijd met mij uitgehouden en accepteert al mijn eigenaardigheden zeg maar dan weet ik dat ie écht van me houdt en zou ik denk ik kappen met van die ruzie-spelletjes (als ik dat kan maarjah).
Maar jongens schijnen het niet langer dan een half jaar met mij vol te houden

[bracelance]

ten eerste: spanning is niet alleen te verkrijgen door mysterieus te zijn. Spanning kan ook komen omdat de ene partner de ander verrast met een cadeautje ofzo, tuurlijk is dat een ander soort spanning maar je hoeft spanning niet alleen te vormen door mysterieus.

Ten tweede, als een jongen (we nemen even de jongen) niet knap is of niets heeft voor de dames waar ze op kunnen vallen en toch hard-to-get speelt zullen de dames snel opgeven met proberen hem te veroveren omdat ze toch geen moeite willen doen voor iets wat ze wel willen hebben maar het niet zo desperate nodig hebben. Die jongen zou misschien veel meer te bieden hebben als ie een vrouw wat langer kent en dan pas eigenlijk 'aantrekkelijk' wordt.

Ten derde, een lange relatie wordt niet alleen gebouwd op steeds spannend te zijn. Ook al zou iemand constant spannend zou er geen relatie mee gebouwd kunnen worden als diegene geen overeenkomende en/of aantrekkelijke eigenschappen bezit. Voor een langere relatie heb je niet alleen die eerste klik nodig, maar ook een groot vertrouwengevoel, vooral voor vrouwen is dit heel belangrijk. Ik zeg vooral omdat het ook voor mannen geldt. Iedereen wil een relatie waarbij hij/zij niet bang is dat de ander het uitmaakt omdat diegene zich misschien irriteert aan de ander.

Mijn relatie is bijvoorbeeld niet alleen gebouwd omdat wij zo spannend zijn, maar vooral omdat wij als personen veel met elkaar kunnen delen en over veel dingen hetzelfde denken. Vertrouwen is aanwezig in grote mate en ook onzekerheid. Zelfs na een dik jaar ( feessie whieee ) is de onzekerheid niet helemaal weg maar dat zorgt ook voor de zoals genoemd wordt de spanning. Je zal nooit van de ander aan willen nemen dat je degene bent die zo perfect is voor de hem/haar, terwijl dat gewoon vaak het geval is. Liefde maakt blind, je neemt iemand met de goede eigenschappen en de slechte, de slechte eigenschappen worden vaak overlapt door de goede. Dus mijn mening is dat een lange relatie niet alleen is gebouwd op spanning maar vooral op de aspecten die je met de ander 'echt' verbind zoals vertrouwen, humor, IQ, intresses.

BTW: Highlight I Love You

bracelance schreef:
ten eerste: spanning is niet alleen te verkrijgen door mysterieus te zijn. Spanning kan ook komen omdat de ene partner de ander verrast met een cadeautje ofzo, tuurlijk is dat een ander soort spanning maar je hoeft spanning niet alleen te vormen door mysterieus.

Dat is zeer zeker waar, maar ik had het even over de 'voorfase'. En over het algemeen wordt het als niet echt heel gangbaar beschouwd wanneer een wildvreemde ineens met een cadeautje voor je komt aanzetten.

Ten tweede, als een jongen (we nemen even de jongen) niet knap is of niets heeft voor de dames waar ze op kunnen vallen en toch hard-to-get speelt zullen de dames snel opgeven met proberen hem te veroveren omdat ze toch geen moeite willen doen voor iets wat ze wel willen hebben maar het niet zo desperate nodig hebben. Die jongen zou misschien veel meer te bieden hebben als ie een vrouw wat langer kent en dan pas eigenlijk 'aantrekkelijk' wordt.

Mm, dan zitten we met een moeilijke situatie. Er zijn genoeg mensen die niet bijzonder veel 'aantrekkelijke' punten hebben, die gewoon hartstikke 'doorsnee' zijn. Die hebben misschien als positieve punten dat ze eerlijk of aardig zijn. Maar dat zijn geen eigenschappen waarmee je makkelijk 'hard-to-get' speelt, want het kenmerk daarvan is nou juist dat je níet heel aardig of toegevend bent. Onwerkbare situatie dus, en ook vrij oneerlijk.

[Roos]

Ik ben het over het algemeen eens met je 1e pleidooi (), nareman, maar niet met de titel van deze topic.
Het werkt inderdaad over het algemeen zo om in het begin je wat mysterieus op te stellen. Maar als je eenmaal een relatie hebt, verwacht ik wel dat mijn partner zich niet beter voelt dan ik, en hard-to-get blijft spelen. Ik wil dan gewoon dat hij zich open opstelt. Stel, je hebt ruzie of onenigheid. Ik wil dan dat mijn partner ook kan toegeven. Ik praat nu misshcien wel over een ander soort toegeven dan het toegeven aan het begin van de relatie ( dat "ik je leuk vind en wel iets met je wilt"). Argh wat een rare formuleringen.

"Aardig zijn" werkt in de liefde IMO ook niet alleen maar tegen je. Aardig zijn lijkt me een vereiste om uberhaupt ook maar een liefdesleven te hebben.

Alicia Silverstone schreef:


jah, ik heb dan dus altijd dat jongens die ik NIET leuk vind altijd achter me aan blijven lopen, waarschijnlijk dus idd omdat ik dan onverschillig ben.....die jongens doen dan juist wél hun best, echt vaag

En nu wil ik, en hij niet meer...

[Roozie]

De liefde en de beginfase van een 'relatie' is een heel moeilijk spelletje! Ik heb het gespeeld en verloren!

Na 2 weken onbewust hard to get te hebben gespeeld gaf ik toe... en te snel! Nu is het dus ineens over en wordt het niets!

De grootste truc is hard to get spelen maar hoe doe je zoiets?

De meisjes die niet snel toegeven zijn het meest interessant voor jongens.

Daarom ben ik het helemaal eens met de stelling alleen vraag ik me af waar de grens ligt.

Ik dacht dat ik die grens had gevonden maar ik ben hem té vroeg gepasseerd.

Morgan schreef:


En nu wil ik, en hij niet meer...

aaaaaaach...
waarom kwam je er dan zow laat achter dat je hem wou

[Roozie]

Morgan schreef:


En nu wil ik, en hij niet meer...

Haha gefeliciteerd dit is mij ook deze week overkomen! Laat maar lekker gaan die kerels pffff