Angstig.

Ik heb de laatste tijd gemerkt dat ik steeds banger ben geworden voor mijn ouders.
Vroeger ben ik wel vaker geslagen door hun, maar meestal was dat mijn schuld, altijd ging het bij mij fout en kreeg ik klappen maar mn zusje en zus hadden bijna nooit onenigheid met mn ouders. Altijd alleen ik.
Maar na mn 13e is het slaan een beetje gestopt. Het ging weer wat beter tussen mij en mn ouders alleen ik bemoeide me niet veel met hun en hun niet met mij.
Nu de laatste tijd gaat het echt niet meer. Afgelopen donderdag was ik aan het computeren. Toen kwam mn zusje binnen om te vragen of zei mocht. Ik zei van niet en toen ging ze mn moeder halen.
En mn moeder gelijk boos dat mn zusje NU meteen mocht. Mn moeder begon te schreeuwen en ik trugschreeuwen.
Uiteindelijk mocht ik dan binnen 2 minuten doei zeggen en op voorwaarde dat hun niet zouden meelezen.
Maar mn zusje probeerde wel mee te lezen dus ik gaf haar hoofd een duw weg.
En toen kwam mn moeder binnenstormen en schreeuwen en aan mn haar trekken en me van de stoel af slaan.
Ik helemaal overstuur proberen msn af te sluiten en zij nog meer slaan en schreeuwen.
Uiteindelijk heeft mn moeder wel toegegeven dat ze beetje te ver was gegaan..
Maar moet ik mn moeder dan vergeven of niet?

Maarja vandaag weer mn vader tegen mij schreeuwen. Ik ben echt bang aan het worden voor mn vader, en dan gaat hij voor me staan te schreeuwen dat hij mij gaat vermoorden enzo..
En als ik dan zeg dat ik de kindertelefoon ga bellen omdat hij zn kind niet mag slaan zegt hij dat ik niet moet zeuren en dat ik zielig ben en niet tegen een tik kan.

En ik weet ook niet of het normaal is wat er gebeurt met mij. Ik ben gewoon niet echt anders gewend.
Ik heb wel een keer half aan vriendin vertelt maar die zij dat het bij haar ook soms (in minder erge vorm dan mij) wel gebeurde.
Dus ik vraag me af of het dan gewoon normaal is..

En mn ouders willen dat ik met psygoloog moet praten ofzo omdat ik veelste veel moeite heb met keuzes maken.
Maar ik wil dat niet
Ik heb al paar keer met maatschappelijk werk gepraat maar ik heb gewoon geen zin om die mensen alles te vertellen..
Maar zo kan het ook niet verder..

Mjah alvast bedankt voor het lezen enzo..

forever schreef op 28-11-2004 @ 14:22 :
Maar moet ik mn moeder dan vergeven of niet?

Wat vind jezelf? Wat wil je?

En als ik dan zeg dat ik de kindertelefoon ga bellen omdat hij zn kind niet mag slaan zegt hij dat ik niet moet zeuren en dat ik zielig ben en niet tegen een tik kan.

Je hoeft ook niet tegen een tik te kunnen. Zeker niet als er ook dingen bij komen als dat hij zegt je te gaan vermoorden ed.

Misschien kun je eens op school met iemand gaan praten? Je mentor of de vertrouwenspersoon ofzo? Niet alleen mbt dat moeilijk keuzes maken, maar misschien ook over je thuissituatie?

[Nijn*]

forever schreef op 28-11-2004 @ 14:22 :
En ik weet ook niet of het normaal is wat er gebeurt met mij. Ik ben gewoon niet echt anders gewend.
Ik heb wel een keer half aan vriendin vertelt maar die zij dat het bij haar ook soms (in minder erge vorm dan mij) wel gebeurde.
Dus ik vraag me af of het dan gewoon normaal is..

Lieve meid,

Je vraagt je af of het wel of niet normaal is? Waarom denk je dat ze er nu alles aan doen om een wet te maken tegen kindermishandeling? Omdat het normaal is? Tuurlijk is het niet normaal als je mishandelt wordt, je ouders zijn gewoon strafbaar bezig.

Waarom lukt het je niet om met maatschappelijk werk te praten? Waarom wil je het niet vertellen, zou het je niet alleen maar kunnen opluchten? Wil je niet eens proberen om met je mentor te praten, of decaan of vertrouwenspersoon op school? En dan idd wat Leonoor zegt, niet alleen over het moeilijke keuzes maken, maar ook om je thuissituatie. Het zou zelfs kunnen dat je thuissituatie er toe leid dat je zo moeilijk keuzes kunt maken.

Probeer er in ieder geval met iemand over praten, want het lijkt mij heel moeilijk om alleen met deze problemen te kampen.

Nijn*

[Bloedpropje]

Het is niet normaal en het is ook niet toegestaan.
Dat je vroeger meer werd geslagen is ook niet jouw schuld, zij slaan toch.
Vertel de maatschappelijk werkers toch maar gewoon alles.
En kan je misschien wat meer uitleggen over je probleem met keuzes maken? Een voorbeeld ofzo.

[Nona]

Dat je ouders je als kind weleens een klein tikje geven is niet zo heel vreemd, ongeacht of dit goed of fout is. Dat ze dat nog steeds doen als je zestien bent is al op zijn minst ongebruikelijk. Normaal gesproken lossen ouders problemen met tieners al veel meer op door er gewoon over te praten. Met iemand van zestien valt ook veel beter te praten dan met een klein kind. Maar dat het zo ver gaat dat je vader zegt dat hij je wil vermoorden en dat je moeder probeert je van je stoel af te slaan is gewoon fout. Ouders horen niet hard te slaan, hooguit een corrigerend tikje en dreigen met vermoorden is echt heel erg. Dus nee, ik vind dit niet normaal.

Je kunt eens met je ouders om de tafel gaan zitten en praten over wat er gebeurt. Vragen waarom zij jou slaan, waarom ze het niet op een andere manier op kunnen lossen (door te praten of desnoods je naar je kamer te sturen ofzo) en vraag of ze dit niet eens anders willen doen. Vertel hoe jij je erbij voelt als je geslagen wordt en dat je liever op een andere manier gestraft zou worden. Val hen daarbij niet te veel aan, maar neem een open, begrijpende houding aan. Dat maakt het voor hen makkelijker om ook begrijpend te reageren.

Wil het niet helpen is het echt geen slecht plan om er eens hulp bij te zoeken. Je kunt inderdaad naar de kindertelefoon bellen, een psycholoog in de arm nemen of eens met je schooldecaan gaan praten of iets dergelijks. Ik neem aan dat het niet zo erg is dat je meteen uit huis wilt of echt drastische maatregelen wilt nemen? Mocht dat wel het geval zijn kun je eens informatie opzoeken over begeleid wonen en dergelijke.

Heel veel succes en sterkte hiermee.

[Cookie]

jou ouders zijn fout NIET JIJ!!!!!!

ze mogen jou nooit slaan hoe kwaad ze ook zijn....je kan het je moeder vergeven maar kzou toch een keer stappen ondernemen....maakt niet uit hoe maar jullie relatie moet beter worden.

[I love stars]

Afgelopen donderdag was ik aan het computeren. Toen kwam mn zusje binnen om te vragen of zei mocht. Ik zei van niet en toen ging ze mn moeder halen.
En mn moeder gelijk boos dat mn zusje NU meteen mocht. Mn moeder begon te schreeuwen en ik trugschreeuwen.
Uiteindelijk mocht ik dan binnen 2 minuten doei zeggen en op voorwaarde dat hun niet zouden meelezen.
Maar mn zusje probeerde wel mee te lezen dus ik gaf haar hoofd een duw weg.

Herkenbare situatie , alleen gaan mijn ouders gelukig niet zo ver. Afentoe een ruzie met m'n broertje geef ik hem zachtjes een duw gelijk heb ik hem volgens hem een vuistslag gegeven. Maar ik word dan gewoon naar bovengestuurd en een uur later is alles weer goed.
Probeer niet tegen je moeder te schreeuwen hoe moeilijk het ook is. Daar word het alleen erger van.

Dat je vader zegt dat je gaat vermoorden en dat je serieus bang voor hem bent is zeker niet goed. Dat je vader een keer z'n woede verliest en je naar je kamer schopt kan ik me nog voorstellen. Dat kan een keer (hooguit 5 keer in je leven)gebeuren maar het moet geen gewoonte worden. En wat je zo schrijft kreeg je vroeger regelmatig klappen dat is niet goed!
De moordreiging ik weet niet hoe serieus is , ik heb ook vaak geschreeuwd dat ik m'n ouders haat hoewel dat helemaal niet zo is.
maar het ergste vind ik dat je bang voor je vader bent. dat hoort niet zo!!!

Ik raad je aan om met bijv. een maatschappelijke werkster te praten. Zij/hij kan je helpen en wees niet bang dat die zegt dat het normaal is. Het is niet normaal!! En ook al was dat zo , dan zit je er erg mee en moet er daarvoor een oplossing worden gevonden!

[Harmony]

Wat vinden je Zussen er eigenlijk van?Misschien moet je eens naar hen toe om hun mening te vragen en kunnen julllie dan een keer met zn alleen rond de tafel gaan zitten, zodat het niet jij tegen je ouders is. En nee, dit is absoluut niet normaal. Ik heb nooit een tik van mn moeder gekregen en het is ook nooit nodig geweest. Mocht het echt heel erg uit de hand lopen wees dan alsjeblieft niet bang om hulp te zoeken.

[yavanna]

Dit is absoluut niet normaal hoor! Dat je als kleine kleuter een tikje krijgt kan ik me nog wel voorstellen, maar als je zo oud bent als jij is dat echt niet normaal meer. En de manier waarop slaat ook helemaal nergens op!

Ik zou echt met anderen proberen te praten over de situatie, dat je het een beetje aan je vriendin hebt verteld is al heel goed.
Maar je moet er echt iets aan doen hoor zo kan het niet!

[Anaïs]

Vroeger ben ik wel vaker geslagen door hun, maar meestal was dat mijn schuld,

Als je door je ouders geslagen wordt, is dat nooit of te nimmer jouw schuld!
(even peuters op hun handen tikken buiten beschouwin gelaten )

Maar wat jij daar zo allemaal neertypt
Jij bent zeker niet de schuldige, en je mag dit zeker niet normaal vinden, want dat is het absoluut niet.

Kan je nergens terecht met je verhaal bij iemand die kan helpen? Misschien de maatschappelijk werkster toch vertrouwen.

Geen andere familie?

Mja, moeilijk, maar 't is geen situatie om in te blijven!

Sterkte

Leonoor schreef op 28-11-2004 @ 14:26 :
Wat vind jezelf? Wat wil je?


Je hoeft ook niet tegen een tik te kunnen. Zeker niet als er ook dingen bij komen als dat hij zegt je te gaan vermoorden ed.

Misschien kun je eens op school met iemand gaan praten? Je mentor of de vertrouwenspersoon ofzo? Niet alleen mbt dat moeilijk keuzes maken, maar misschien ook over je thuissituatie?

aan de ene kant wil ik mn moeder wel vergeven nu gaat het weer een tijdje goed enzo, en dan ga ik me ook telkens afvragen of ik me niet aanstel of iets.
mjah binnenkort ga ik ook samen met mn moeder naar een musical en aan de ene kant is dat supergaaf!! maar aan andere kant vraag ik me af of dit betekend dat ik het er gewoon bij laat zitten...

ja op school hebben we wel vertrouwingspersoon, maar ik voel er niet veel voor om met haar te praten.
ik moet van mn moeder nu ook kiezen tussen naar een psygoloog gaan of assertiviteitstraining gaan volgen. Opzich is assertiviteitstraining wel handig voor mn opleiding (spw) maar het is t/m 17 jaar en ik ben dan 17 en weet niet, vind het zo raar om met mensen daar te gaan zitten enzo..
en ik heb al keer met maatschappelijk werkster gepraat en dat hiep niet voor mij, dus ik weet niet of psygoloog wel helpt..
en wat is eigenlijk het verschil tussen die 2?

Nijn* schreef op 28-11-2004 @ 19:16 :
Lieve meid,

Je vraagt je af of het wel of niet normaal is? Waarom denk je dat ze er nu alles aan doen om een wet te maken tegen kindermishandeling? Omdat het normaal is? Tuurlijk is het niet normaal als je mishandelt wordt, je ouders zijn gewoon strafbaar bezig.

Waarom lukt het je niet om met maatschappelijk werk te praten? Waarom wil je het niet vertellen, zou het je niet alleen maar kunnen opluchten? Wil je niet eens proberen om met je mentor te praten, of decaan of vertrouwenspersoon op school? En dan idd wat Leonoor zegt, niet alleen over het moeilijke keuzes maken, maar ook om je thuissituatie. Het zou zelfs kunnen dat je thuissituatie er toe leid dat je zo moeilijk keuzes kunt maken.

Probeer er in ieder geval met iemand over praten, want het lijkt mij heel moeilijk om alleen met deze problemen te kampen.

Nijn*

ja dat weet ik ook wel. Maar omdat het nu ineens niet meer gebeurt vraag ik me af of ik me dan niet gewoon hebt aangesteld..
Misschien was ik wel zo overstuur dat ik een probleem van niks heb gemaakt?
en ik durf niet met kindertelefoon te bellen want weet niet wat ik dan moet zeggen..
maar misschien helpt het wel

die maatschappelijk werker bleef maar doorgaan over vroeger enzo.. ik had gewoon het gevoel dat het praten met haar niks hielp. ik voelde me er niet beter of anders door..
zoals bij vorige post al staat.. met school praten word hem niet.
Ik ben gewoon veel aan het twijfelen nu.
Ik weet het niet meer.
& op een of andere manier ben ik gewend dingen zelf op te lossen.

Gespleten Geest schreef op 28-11-2004 @ 19:38 :
Het is niet normaal en het is ook niet toegestaan.
Dat je vroeger meer werd geslagen is ook niet jouw schuld, zij slaan toch.
Vertel de maatschappelijk werkers toch maar gewoon alles.
En kan je misschien wat meer uitleggen over je probleem met keuzes maken? Een voorbeeld ofzo.

ja maar ik bedoel met mij schuld dat ik ook niet altijd het liefste en kind dat luisterde ben geweest
& mn ouders hadden tuin enzo.. en dat brengt wel veel stress kan ik je vertellen.
ja maar het probleem is dus dat ik niet terug wil naar die maatschappelijk werkster.

Kruimel schreef op 28-11-2004 @ 19:58 :
Dat je ouders je als kind weleens een klein tikje geven is niet zo heel vreemd, ongeacht of dit goed of fout is. Dat ze dat nog steeds doen als je zestien bent is al op zijn minst ongebruikelijk. Normaal gesproken lossen ouders problemen met tieners al veel meer op door er gewoon over te praten. Met iemand van zestien valt ook veel beter te praten dan met een klein kind. Maar dat het zo ver gaat dat je vader zegt dat hij je wil vermoorden en dat je moeder probeert je van je stoel af te slaan is gewoon fout. Ouders horen niet hard te slaan, hooguit een corrigerend tikje en dreigen met vermoorden is echt heel erg. Dus nee, ik vind dit niet normaal.

Je kunt eens met je ouders om de tafel gaan zitten en praten over wat er gebeurt. Vragen waarom zij jou slaan, waarom ze het niet op een andere manier op kunnen lossen (door te praten of desnoods je naar je kamer te sturen ofzo) en vraag of ze dit niet eens anders willen doen. Vertel hoe jij je erbij voelt als je geslagen wordt en dat je liever op een andere manier gestraft zou worden. Val hen daarbij niet te veel aan, maar neem een open, begrijpende houding aan. Dat maakt het voor hen makkelijker om ook begrijpend te reageren.

Wil het niet helpen is het echt geen slecht plan om er eens hulp bij te zoeken. Je kunt inderdaad naar de kindertelefoon bellen, een psycholoog in de arm nemen of eens met je schooldecaan gaan praten of iets dergelijks. Ik neem aan dat het niet zo erg is dat je meteen uit huis wilt of echt drastische maatregelen wilt nemen? Mocht dat wel het geval zijn kun je eens informatie opzoeken over begeleid wonen en dergelijke.

Heel veel succes en sterkte hiermee.

mjah idd mn ouders zijn wel van de tikken enzo. altijd al geweest volgens mij.
maar blijkbaar valt er niet zo goed met mij te praten..
en over dat vermoorden: mjah daarna begon hij te lachen enzo.. van je schrok wel. maar mn moeder was toen ook wel boos op mn vader dat hij dat had gezegd volgens mij.

mn ouders vinden juist dat ik teveel boven zit dus naar boven sturen zullen ze niet doen.
ja ik weet dat ik moet gaan praten maar ik durf eigenlijk niet zo goed

nee ik wil niet het huis uit. ik hou van mn huis en van mn zus en zusje. en van mn ouders denk ik ook wel.. soms..

en misschien moet ik idd maar eens kindertelefoon bellen.

bedankt

cookie16 schreef op 28-11-2004 @ 20:35 :
jou ouders zijn fout NIET JIJ!!!!!!

ze mogen jou nooit slaan hoe kwaad ze ook zijn....je kan het je moeder vergeven maar kzou toch een keer stappen ondernemen....maakt niet uit hoe maar jullie relatie moet beter worden.

ja dat is zeker.
maar ik weet niet.. misschien overdrijf ik het in mn eigen gedachten?

Harmony schreef op 29-11-2004 @ 17:36 :
Wat vinden je Zussen er eigenlijk van?Misschien moet je eens naar hen toe om hun mening te vragen en kunnen julllie dan een keer met zn alleen rond de tafel gaan zitten, zodat het niet jij tegen je ouders is. En nee, dit is absoluut niet normaal. Ik heb nooit een tik van mn moeder gekregen en het is ook nooit nodig geweest. Mocht het echt heel erg uit de hand lopen wees dan alsjeblieft niet bang om hulp te zoeken.

mn oudere zus zegt altijd dat ik mn vader zoveel mogelijk moet negeren en dat het vanzelf wel overgaat.
en mn jongere zusje doet net of het gewoon is
ja maar ik zou niet zo snel weten wat voor hulp mij zou kunnen 'helpen' ...

yavanna schreef op 29-11-2004 @ 18:32 :
Dit is absoluut niet normaal hoor! Dat je als kleine kleuter een tikje krijgt kan ik me nog wel voorstellen, maar als je zo oud bent als jij is dat echt niet normaal meer. En de manier waarop slaat ook helemaal nergens op!

Ik zou echt met anderen proberen te praten over de situatie, dat je het een beetje aan je vriendin hebt verteld is al heel goed.
Maar je moet er echt iets aan doen hoor zo kan het niet!

mjah

ja maar vriendinnen vind ik het ook moeilijk om aan te vertellen enzo..
ik wil mn ouders niet als gestoorde/gevaarlijke mensen neerzetten

Anaïs schreef op 29-11-2004 @ 23:02 :
Als je door je ouders geslagen wordt, is dat nooit of te nimmer jouw schuld!
(even peuters op hun handen tikken buiten beschouwin gelaten )

Maar wat jij daar zo allemaal neertypt
Jij bent zeker niet de schuldige, en je mag dit zeker niet normaal vinden, want dat is het absoluut niet.

Kan je nergens terecht met je verhaal bij iemand die kan helpen? Misschien de maatschappelijk werkster toch vertrouwen.

Geen andere familie?

Mja, moeilijk, maar 't is geen situatie om in te blijven!

Sterkte

ja maar zo voelt het soms wel

mjah want mn ouders zeggen ook dat ze alleen willen praten als ik redelijk ben en dus toegeef dat het ook mijn schuld is..

mjah ik moet nu naar psyogoloog of assertiviteitstraining volgen

en familie wil ik liever niet bij betrekken.

dankje

I love stars schreef op 29-11-2004 @ 17:11 :
Herkenbare situatie , alleen gaan mijn ouders gelukig niet zo ver. Afentoe een ruzie met m'n broertje geef ik hem zachtjes een duw gelijk heb ik hem volgens hem een vuistslag gegeven. Maar ik word dan gewoon naar bovengestuurd en een uur later is alles weer goed.
Probeer niet tegen je moeder te schreeuwen hoe moeilijk het ook is. Daar word het alleen erger van.

Dat je vader zegt dat je gaat vermoorden en dat je serieus bang voor hem bent is zeker niet goed. Dat je vader een keer z'n woede verliest en je naar je kamer schopt kan ik me nog voorstellen. Dat kan een keer (hooguit 5 keer in je leven)gebeuren maar het moet geen gewoonte worden. En wat je zo schrijft kreeg je vroeger regelmatig klappen dat is niet goed!
De moordreiging ik weet niet hoe serieus is , ik heb ook vaak geschreeuwd dat ik m'n ouders haat hoewel dat helemaal niet zo is.
maar het ergste vind ik dat je bang voor je vader bent. dat hoort niet zo!!!

Ik raad je aan om met bijv. een maatschappelijke werkster te praten. Zij/hij kan je helpen en wees niet bang dat die zegt dat het normaal is. Het is niet normaal!! En ook al was dat zo , dan zit je er erg mee en moet er daarvoor een oplossing worden gevonden!

ja ik word juist nooit naar boven gestuurd, omdat mn moeder vind dat ik al vaak genoeg boven zit.

ja mn vader kan soms best een driftig mannetje zijn
mjah en dat vermoorden daar was mn moeder ook wel boos over geworden..

ja dat is waar
mjah ik zal kijken..

[mimima]

forever schreef op 28-11-2004 @ 14:22 :

Maar moet ik mn moeder dan vergeven of niet?

Tuurlijk moet je je moeder vergeven

Maar ik vind ook dat je het beste met je ouders erover kan praten.

[Bloedpropje]

forever schreef op 01-12-2004 @ 19:12 :
ja maar ik bedoel met mij schuld dat ik ook niet altijd het liefste en kind dat luisterde ben geweest
& mn ouders hadden tuin enzo.. en dat brengt wel veel stress kan ik je vertellen.

Niet jouw schuld, niet luisteren is normaal voor een kind. Jouw ouders zijn gewoon heel slecht in opvoeden en verantwoordelijkheid nemen. De enige reden dat jij het daar misschien niet mee eens bent is juist door hoe je ouders erover denken en wat ze jou vertellen. Maar zij zitten fout, jij niet.

Nu verder over wat je nog meer gezegd hebt:

Je begint te twijfelen over of jij je niet aangesteld hebt. Dat komt omdat je ouders slecht zijn in het toegeven van hun eigen fouten en graag de schuld op jou schuiven. Maar je moet echt niet gaan denken dat jij overdrijft, dat is gewoon niet zo. De voorbeelden (alleen de feiten) die je geeft zijn ruim voldoende om te zeggen dat ze zich abnormaal, agressief en onvolwassen gedragen.

Je overweegt assertiviteitstraining maar ik denk niet dat je daarmee het probleem bij de wortels aanpakt. Het gedrag van je ouders heeft er blijkbaar voor gezorgd dat je niet erg assertief bent, het gedrag van je ouders is dus wat aangepakt moet worden. Zonder dat geef ik die assertiviteitstraining weinig kans van slagen, zowiezo denk ik dat je meer hebt aan iemand die het hele plaatje in beeld heeft dan aan iemand die alleen werkt aan je assertiviteit zonder je achtergrond te kennen.

Kijk even naar je lijst met opties en zoek er een (of meerdere) uit, bedenk in ieder geval dat alles beter is dan niets doen.
- Maatschappelijk werkster
- Psycholoog
- Vertrouwenspersoon op school
- Kindertelefoon

Mijn advies: Zeg tegen je ouders dat je naar een psycholoog wilt. Zorg dat je bij een bekwame terechtkomt die je ook kan vertrouwen. Print dan dit hele topic uit en laat het je psycholoog lezen. Ik denk dat dat een heel goed beeld geeft van de situatie en dat een goede psycholoog jou dan heel goed kan vertellen hoe dit aangepakt moet worden.