Ik krijg vaak het idee dat ik de enige ben die wat aan vriendschappen doet

[Curtis Jackson]

en dat terwijl ik ook wel weet dat het van 2 kanten moet komen
en dan denk ik
waarschijnlijk mogen ze me niet
vinden ze me lastig, vervelend en/of lelijk
of vinden ze me niet belangrijk genoeg
en dan krijg ik toch wel last van een soort van minderwaardigheid
want ik bel of sms dan wel en dan smsen zij niet terug
niet bij iedereen natuurlijk
het zijn er een klein aantal
maar toch
dat brengt je toch in onzekerheid
misschien heb ik wel de behoefte te veel om contact met (zoveel mogelijk) mensen te hebben en te houden

hebben jullie dat ook wel, dat jullie veel moeite in bepaalde contacten stopt en dat je in jouw ogen eigenlijk te weinig terug krijgt? hoe voel dat?

Alvast iedereen bedankt voor een reactie.

[Xonzo]

ja heb dat soms ook wel. ik vind dat erg vervelend eigenlijk, voel me onzeker, uitgesloten. Is meestal bij mijn beste vrienden eigenlijk, en bij een vriendin waar ik alles tegen zeg. Maar ik krijg dat gevoel eigenlijk ook wel heel vaak, als ze niet meer terugsturen, het blijkbaar druk blijken te hebben, niet antwoorden op een mail. Maar ik weet wel dat ze er als het er op aan komt, er altijd voor mij zijn, en das wel een gevoel waar ik me aan vast houd.

[cyntha]

Toen ik nog naar school ging probeerde ik met iedereen vrienden te blijven. Nu ik thuis zit ben ik erachter gekomen dat dat helemaal niet nodig is. Ik weet wie mijn echte vrienden zijn. En ook al zijn er dat niet heel veel ik vind het er genoeg. Bij die mensen kan ik altijd terecht en ook al laat ik een tijdje niks van mezelf horen of laten hun een tijdje niks horen dan weet ik toch dat ze me nog steeds aardig vinden en dat we vrienden zijn.

[Curtis Jackson]

Xonzo schreef op 18-12-2004 @ 13:47 :
ja heb dat soms ook wel. ik vind dat erg vervelend eigenlijk, voel me onzeker, uitgesloten. Is meestal bij mijn beste vrienden eigenlijk, en bij een vriendin waar ik alles tegen zeg. Maar ik krijg dat gevoel eigenlijk ook wel heel vaak, als ze niet meer terugsturen, het blijkbaar druk blijken te hebben, niet antwoorden op een mail. Maar ik weet wel dat ze er als het er op aan komt, er altijd voor mij zijn, en das wel een gevoel waar ik me aan vast houd.

idd.. mailen heb ik ook. En dan zeggen ze.. sprreek je later he!! En dan maak ik contact en doen ze niets terug. Ook op msn soms. Irritant is dat, want soms weet je gewoon zeker dat ze er zijn. Maar nogmaals.. het gaat maar om een stuk of 4 a 5, maar ja.. wel genoeg om hier een topic over te plaatsen.

[Mark Almighty]

Dat gevoel heb ik af en toe. Zo had ik een goede vriendin, bij wie ík altijd wat van me moest laten horen. Ik was altijd degene die belde, die langskwam etc. Toen heb ik besloten om een tijdlang niets van me te laten horen. Ik dacht: kijken wat ze doet. Ze deed een hele tijd niks. En net toen ik dacht dat het niet meer goedkwam, kreeg ik sms van haar: 'hoi, hoe gaat het? kusjes' en snel daarna kwam ze weer eens langs.

Ook met andere vrienden heb ik dat wel gehad. Als ze een tijdje niks laten horen, word ik onzeker, terwijl dat nergens voor nodig is, zo verzekerde een vriendin me. En net op het moment dat ik denk dat ik niks meer van hen hoor, krijg ik weer een telefoontje, een uitnodiging. Ik vergeet soms wel eens dat ze ook nog een eigen leven hebben en ook allemaal verkering- dat maakt hun leven drukker dan het mijne.

[Quiana]

--> l&r.

[Antinoniem]

Ik had jarenlang een beste vriend. Op t moment gaat t nogal niet zo goed, want hij heeft blijkbaar geen enkele tijd voor mij nu ie eindelijk n vriendin heeft.. Ja heel fijn voor hem natuurlijk, maar ik dacht dat we goede vrienden waren? Achjah, waarschijnlijk stel ik me aan, is het straks toch weer uit en komt ie bij mij klagen hoe oneerlijk dat is

Zijn vriendin heeft trouwens wel nog steeds tijd voor mij. Af en toe wel wat minder tijd natuurlijk maar kan ik begrijpen. Ze is er nog steeds voor me als ik dat echt ff nodig heb Dus dit is duidelijk een kwestie van prioriteiten stellen denk ik

[Vaj]

Ja dat heb ik ook wel eens. Ik ben een lange tijd ziek geweest en toen heeft echt iedereen me laten vallen, dat was erg fraai. Uiteindelijk is het nooit meer helemaal goed gekomen.

Maar ik voel me er niet minderwaardig door, want ze mogen me, ze gaan immers vrijwillig met me om. Maar ze zijn blijkbaar te egoïstisch om aan iemand anders te denken dan zichzelf, nou ja je kunt kiezen of dat te accepteren of niet.
Het heeft mij trouwens wel geleerd alles wat makkelijker te zien, ik verwacht ook minder nu.

[kleindraakie]

Vaj schreef op 18-12-2004 @ 23:04 :
Ja dat heb ik ook wel eens. Ik ben een lange tijd ziek geweest en toen heeft echt iedereen me laten vallen, dat was erg fraai. Uiteindelijk is het nooit meer helemaal goed gekomen.

Maar ik voel me er niet minderwaardig door, want ze mogen me, ze gaan immers vrijwillig met me om. Maar ze zijn blijkbaar te egoïstisch om aan iemand anders te denken dan zichzelf, nou ja je kunt kiezen of dat te accepteren of niet.
Het heeft mij trouwens wel geleerd alles wat makkelijker te zien, ik verwacht ook minder nu.

Nou dat vind ik niet normaal hoor, dan weet je ook wie je echte vrienden zijn...

maar ik heb dat ook wat Curtis.. zei. Herken er wel dingen in.
We zijn eigenlijk 'n groepje van 6 vriendinnen. Maar nu doet iedereen wat anders. natuurlijk niet erg, maar eentje heeft een vriend en gaat met hem uit en niet meer waar we eerst altijd gingen, een ander heeft ook een vriend en gaat dan weer met een andere vriendin uit.
Vaak stuur ik een mail met dat ik graag iets leuks met ze wil doen, en dan krijg ik wel terug van, ja goed idee en alles, maar dan laten ze het wel wachten, zo van; ja het komt toch wel goed. Dat is ook zo want ik zorg er meestal wel voor dat er iets geregeld wordt. gewoon omdat ik dat zelf ook graag wil.
Ik vind het altijd erg gezellig als we weer iets met z'n allen doen, maar vind het erg jammer dat het meestal van mijn kant moet komen.
Of ikstuur een e-mail naar een van hen toe, en verwacht dan wel antwoord..maar dan zegt ze dat ze t erg druk heeft gehad, als ik er later naar vraag. Erg vervelend.
Als ik dan een tijd niets laat horen, dan komt er wel iets van die anderen, maar dat zijn dan ookweer diezelfde, en dus ook dezelfde personen die nooit iets uit zichzelf bedenken of laten weten.....

Ach. écht goeie vrienden heeft ieder mens maar weinig. Ik weet wie dat zijn dus daar steek ik wel energie en tijd enz in. Voor de rest blijven mijn vriendschappen maar oppervlakkig.

hmm......vanwege je onzekerheid regel je van alles, ik had het meer om gezellige dingen te doen en toen een keer had ik zoiets van regel jullie maar wat. Maar dat is er niet echt van gekomen en waar ik nu zit, zijn aardige mensen en goede vrienden.

[sjoerd88]

ja ik heb nu ook zo het idee dat mijn vriendschap minder word, vroeger kwam mijn beste vriend elke zondag bij me of ik ging naar hem, maar nu hij op zondag werkt en naar een andere stad naar school gaat zie ik hem nooit meer, alleen af en toe bij het uitgaan. op zondag voel ik me dan altijd best depri, want de rest van mijn vriendschappen zijn eigenlijk best oppervlakkig. ik ben dan vaak kwaad op hem, maar ik weet dat hij er niet veel aan kan doen, maar als ik hem zie is het vaak wel weer helemaal goed. ik begrijp alleen niet dat hij mij nooit meer belt, het moet altijd van mij komen lijkt het wel.

[Vaj]

kleindraakie schreef op 19-12-2004 @ 17:47 :
Nou dat vind ik niet normaal hoor, dan weet je ook wie je echte vrienden zijn...

Ik heb ook niet gezegd dat ik het normaal vond

[kleindraakie]

Vaj schreef op 19-12-2004 @ 19:35 :
Ik heb ook niet gezegd dat ik het normaal vond

Ik bedoelde het ook niet op die manier..

[Vaj]

kleindraakie schreef op 19-12-2004 @ 19:45 :
Ik bedoelde het ook niet op die manier..

Aha

Ik herken het wel, bij sommige mensen lijkt het net of je vriendschap totaal ongewenst is (tenzij ze je kunnen gebruiken voor het een of het ander). Het meest irritant is het al mensen niet reageren op een sms-je of msn bericht (van die mensen die altijd op away staan) en als zij jou dan een berichtje sturen (en jij bent wel echt away) en je reageert niet dat ze gelijk boos bellen

Ik sta altijd klaar voor mensen, jammer dat sommige mensen je alleen weten te vinden wanneer je iets voor ze kan betekenen (en nooit eens iets laten weten wanneer het minder gaat met jou)


Aan de andere kant, je leert je vrienden er door kennen. Ik heb vrienden die ik al 12 jaar ken en echt heel weinig zie, maar als we elkaar zien is het gewoon goed ... dat zijn mensen die gaan voor je door het vuur en ik heb vrienden die zie ik iedere week wel maar die zullen nooit wat voor je over hebben... dit zijn meer kenissen geworden...

[Fainne]

ohja, andere vrienden hebben zoveel leuks in hun leven (hun gezin, hun hobby, hun vriendje) dat ze nooit eens denken " ik ga 'mijn naam' eens bellen/mee afspreken"

ik werd er een beetje verbitterd door maar nu kan het me al geen barst meer schelen, stik maar allemaal in je karma!!!




ok ik ben dus wel verbitterd

Ik kan me er helemaal in vinden, ook ik voel dat altijd zo.
Inderdaad met smsje's, mailtjes o.i.d
nooit spontaan iets doen, en toen ik daarom een week wat rustiger was omdat ik steeds daaraan dacht en niet meer smste e.d kreeg ik gelijk het verwijt "wat is er metje, je doet zo anders"
word er echt gek van, maar ergens in mn hoofd doe ik het om ze niet kwijt te raken, al die moeite, want niets lijkt me erger dan alleen over te blijven.

Dat heb ik wel eens...vroeger veel vaker, maar op een gegeven moment had ik geen zin meer om er maar energie ed in te stoppen, dus ben ik er mee gestopt. Sommige mensen namen/nemen uit zichzelf wel eens contact met me op, met die mensen houd ik de vriendschap dus in stand, mensen waar ik al tijden niks meer van hoor neem ik zelf ook geen initiatief meer naar toe, jammer dan. Ik heb sowieso niet super veel behoefte aan contact (hoef niet elke week af te spreken of elke dag een uur te bellen ofzo), maar dat iemand zo nu en dan uit zichzelf contact met mij op neemt, dat vind ik toch wel zo prettig. En van sommige mensen kan ik het beter hebben als ze het niet/weinig doen dan van anderen.

Precies, het is fijn als mensen eens contact opnemen met jou... al is het alleen maar zodat jij weet dat ze aan je denken

Ik kan heel goed alleen zijn hoor, dat is het niet... maar ik wil wel dat mensen aan mijn denken. Heel raar.