Ik heb er echt met hart en ziel aan gewerkt, want het is voor de begrafenis van m'n opa

Normaal ben ik niet zo goed in zulke dingen, maar ik denk dat ik hier toch wel een mooi gedicht als afscheid heb gemaakt
Paka liep over straat,
hij zocht naar zijn arbeidskameraad,
die was bij de migrantenraad,
hij was de uitvinder van het ademhalingsapparaat.
Dat had hij uitgevonden in zijn stacaravan,
toen hij vluchtte voor de Ku-Klux-Klan,
en kocht hij een grote vouwcaravan,
dat is wel wat anders dan een schabloonpen.
Daarna ging Paka op zoek naar Eskimo-cultuur,
dit was tijdens het avondspitsuur,
door de file wou ik aan de beademingsapparatuur
naast mij reed een feestfiguur.
Hij ging naar 'n inhuldigingsfeest,
daar zag hij zijn beschermgeest,
die was heel erg lang weggeweest,
ondertussen overreed Paka een hondebeest.
Die snaakte naar levensbalsem,
uit paniek at Paka een alsem,
het leek een beetje opperubalsem,
dus niet op spijkerbalsem.
Spijkersbalsem is jammergenoeg Centraalaziatisch,
Toen ging Paka op zoek naar ambtenarenorganisaties,
want hij had nogal last van bepaalde achterstandssituaties,
dit kwam door de Eerste-Kamerfrakties,
met hun ingewikkelde afhankelijkheidsrelaties.
Onderweg zag hij een meeneemfiets,
hoe dan ook vond Paka het maar niets,
want hij ging liever op een damesfiets,
die leek zoveel op een bestelfiets.
Even later zag hij een boerenechtpaar,
de man was vroeger een belastingambtenaar,
dus hij wees mij de weg naar een ambtenarenorganisatie,
want hij had nogal last van een bepaalde achterstandssituatie.
Dus liep ik weer verder,
en zag ik een verdwaalde schaapherder,
p zijn schouder had hij een anker,
het was een heel groot werpanker.
Toch liep ik met een grote boog om hem langs,
want hij was een beetje tweederangs,
Toen zag ik 2 mustangs
en stopte het gedicht.