Heel erg herkenbaar. Ik heb mijn ex een paar keer gezien en dat was elke keer weer anders. 8 Oktober was het wel heel anders, omdat we toen echt een afspraak hadden. Er was zeg maar geen excuus waarom ik hem zag. Dat was wel even raar, vooral omdat ons contact heel raar daarvoor is geweest. Ik was ook heel erg zenuwachtig. Ik ben gewoon daar heen gegaan en toen ik hem zag wou ik hem gewoon drie zoenen geven (hij gaf me gewoon een kus op mijn mond, maar dat zal niet iedere ex doen neem ik aan

) en toen zijn we samen ergens wat gaan eten en drinken. Ik voelde echt een spanning. De stiltes vond ik heel moeilijk. Normaal vond ik de stiltes helemaal niet erg. Dat was vaak dat we dan bij elkaar waren en allebei lekker stil waren, want nee, er hoeft niet elke minuut of seconde gepraat te worden. Maar nu was dat anders. Ik stond gewoon stijf van de zenuwen en daardoor werden de stiltes ook wat geforceerder. Gewoon omdat ik me niet kon ontspannen. Me toch niet helemaal op mn gemak voelde.. Ook een beetje het idee had mezelf te moeten bewijzen.
Ik denk dat dat ook wel normaal is en er ook aan ligt hoe hij zich gedraagd tegenover jou. Mijn ex deed heel afstandelijk voor mijn gevoel en ik wist niet hoe ik daar mee om moest gaan. 10 december is hij bij mij geweest en toen was het al een stuk beter. Ik was op eigen terrein zeg maar, ik had hier de controle, en de afstand tussen ons werd een stuk kleiner.
Maar gewoon gaan en zoveel mogelijk een houding proberen te hebben van 'just go with the flow', hoe moeilijk dat ook is, door je verwachtingen, hoop, etc.
Succes! Laat je weten hoe het ging?