Akke en de zon

[Boate Bob]

Akke stond op. Vandaag was het tijd om zijn bloemetjesgordijnen in de was te stoppen, ze hingen er al precies een jaar. Langzaam sjokte Akke naar zijn gordijnen, waarachter een raam verscholen zat. In plaats van zijn gordijnen open te doen, haalde Akke ze haakje voor haakje voor het raam weg. Het duister maakte streepje voor streepje plaats voor de komende dag. De zon scheen naar binnen en maakte de kamer licht, terwijl kleine stofjes die om Akke heen dwarrelden zichtbaar werden.
Akke keek naar buiten en plotseling overviel hem een intens gevoel van blijheid dat hij nog nooit had gevoeld. De zon verlichtte de aarde op zo’n bijzonder mooie manier, dat alle huizen aan de andere kant van het grasveldje leken te glimmen van trotsheid. De mensen die voorbij kwamen leken net een millimeter boven de grond te zweven. Akke voelde een intense liefde voor ze. Langzaam gleden de bloemetjesgordijnen uit zijn handen, op de grond. Met open mond en in volledige extase staarde Akke voor een lange tijd uit zijn raam. Zonlicht vond hij maar een wonderlijk iets, zo prachtig en soms ook zo gevaarlijk. Hij had wel eens gehoord van UV stralen, maar hij kon zich niet voorstellen hoe zoiets uitzonderlijk zachts schade kon aanrichten.

De stofjes werden steeds minder zichtbaar, en ook de huizen werden weer dof. De mensen kwamen weer keurig op de grond terecht en een hond hurkte op het grasveld om daar een ochtenddrol te gaan draaien. Zijn baas kwam er boos achteraan gerend met een poepschepje en probeerde de hond naar de zijkant van het veldje te duwen, maar de hond was al klaar. Even keek hij met zijn grote ogen naar Akke. Toen schoof er een wolk voor de zon en besloot Akke dat het tijd was om zijn bloemetjesgordijnen te gaan wassen.

[Larsman]

Een klein moment van intense emotie uitvergroot....en nog erg goed ook. Ik was het hele stukje geboeid. mooi

[SiemdeCyper]

Ahaa. Hm.

- no comment -