Hoe snorremans de wereld van citroensap redde. (AANGEPASTE VERSIE)

[lestat080]

De vorige versie was iets te gewelddadig, daa heb ik nu dus iets aan willen veranderen. Ik hoop dat jullie een reactietje schrijven. Groetjes van Michel.

Hoe oude Snorremans de wereld van citroensap redde.

Heel lang geleden in een zeer ver land woonde een ongelofelijk brave vader. Oude Snorremans was zijn naam. Hij was een zeer brave man en maakte elke avond warme chocolademelk klaar voor zijn kinderen. En ‘s morgens bakte hij steeds een hele stapel pannenkoeken. Natuurlijk at hij dat niet helemaal alleen op met zijn vrouw en twee kinderen. Iedereen in het dorp mocht mee komen proeven. De meesten kwamen ook, behalve dan de boze mannen van de citroensapfabriek.

Zij hielden niet van chocola, oh neen en zeker niet van pannenkoeken. Zij hadden liever lekkere zure citroensap, en levertraan. Daarom keken ze ook altijd zo zuur. Vroeger dronk iedereen in het dorp citroensap, en keek iedereen zo zuur als een citroen. Maar toen ze chocomelk leerden kennen begonnen ze te lachen, te spelen. Dit hadden de boze mannen niet graag oh neen.

Op een avond zat oude Snorremans gezellig in zijn huisje. Hij had lekkere chocolademelk klaargemaakt, met de beste cacao uit Peru. Hij zat tezamen met zijn vrouw en kindjes rond het haardvuur, ze lachten en vertelden verhaaltjes. Niemand trok een zuur gezicht.

Plots werd er op de deur geklopt. Boem boem boem.
“Wie zou dat nu zijn?” vroeg de vrouw van Snorremans.
Maar voor de oude man een antwoord kon geven werd er weer op de deur geklopt, boem boem boem.
“Ja, ik kom al!” zei oude Snorremans. Hij deed de deur open, en daar stonden ze. De boze mannen van de citroenfabriek. Hun gezichten waren helemaal niet blij en vreugdevol.

“Wij willen dat je ophoud met je chocomelk, de mensen lachen teveel, maken veel te veel plezier en zijn veel te luidruchtig.” Zei een van hen.
Oude Snorremans keek hen lachend en blij aan, “kom binnen jongens” zei hij. “Laten we dit even bespreken, ik zie niet in wat het probleem is.”

Eens ze binnen waren begonnen ze alle glazen chocolademelk stuk te gooien, zonder enige reden. Al de blokjes cacao werden in het haardvuur gegooid, en smolten weg. Ze waren zo kwaad dat hun hoofden rood werden, als tomaten. Ze wilden geen chocomelk meer, maar citroensap. Maar oude Snorremans was een slimme man en had een plan bedacht. Hij gaf ze elk een glas met zure citroensap, ze vonden het zeer lekker. Wat ze natuurlijk niet wisten was dat oude Snorremans er een slaapmiddel in gegoten had, en ze vielen alledrie in slaap. Snel sprong oude Snorremans op zijn fiets en reed naar de agent. Deze kwam de boze mannen ophalen en sloot ze op in de gevangenis. Sindsdien trekt niemand geen zure gezichten meer, en drinkt iedereen lekkere warme chocola.

En er komt een varkentje met ne lange snuit, en dit verhaaltje is uit.

[SiemdeCyper]

En toch vind ik het nog steeds een niet echt leuk voorleesverhaaltje.

[Zut Alors!]

Dan vond ik die vorige toch leuker. Daar was niks mis mee, behalve dat doodschieten misschien. Nu heb je eigenlijk een totaal ander verhaal geschreven wat nergens meer aan voldoet.

[Changshan]

Zut Alors! schreef op 18-12-2004 @ 13:45 :
Dan vond ik die vorige toch leuker. Daar was niks mis mee, behalve dat doodschieten misschien. Nu heb je eigenlijk een totaal ander verhaal geschreven wat nergens meer aan voldoet.