Zondaar

Duizend droeve dagen verder
lig ik in de goot, bijna-dood,
mijn tranen vergieten bloed
en de stenen kleuren rood,

evenals mijn gezegelde lippen
die zwijgen als jouw graf,
en met een rode zoen als afscheid
sluit ik ons hoofdstuk af.

De woorden ietwat wazig,
dankzij wat de hemel schonk,
niets dan nat, een zondvloed
doof voor de laatste vonk.

En nu, duizend droeve dagen verder,
lig ik in de goot, bijna-dood,
tussen bloedrode stenen,
door de tranen die ik vergoot.

Mooi wel Leuk, die herhaling van de eerste strofe in de laatste strofe, dat sluit het écht af.
Dt vind ik heel mooi:
De woorden ietwat wazig,
dankzij wat de hemel mij schonk,
niets dan nat, een zondvloed
doof voor de laatste vonk.
Ik struikelde wel over mij, maakt dat die regel niet net iets te lang?
Verder, ja, ik vind het wel mooi. Wat eenvoudiger in woordgebruik en zinsopbouw dan wat je normaal schrijft. Maar het heeft wel wat

Wat heb jij toch met rood?

Sja, tis mn lievelingskleur en ik associeer zo veel met rood: bloed, liefde, haat..

Over die mij heb je gelijk, haal m weg.

[Reem]

Leuk dat je in de eerste strofe zegt dat je in de goot ligt en dat je in de laatste strofe je tranen vergoot .
Verder vind ik je gedicht ook wel mooi, weer erg beeldend, wat ik van je gewend ben - hoewel de zinnen verrassend kort zijn voor jouw doen!
Wel vind ik dat het metrum soms een beetje hapert. De eerste twee strofes lopen goed maar daarna wordt het minder, dat is wel jammer.

[bracelance]

[Sketch]

Heerlijk die alltiteraties. 'mijn gezegelde lippen die zwijgen als jouw graf' vind ik heel leuk gevonden. Het metrum loopt wat minder naar mate het gedicht vordert, maar om een of andere reden stoort dat me niet.
Tja, gewoon alweer een mooi gedicht (ook al is mijn lievelingskleur blauw)

bracelance schreef op 09-01-2005 @ 10:06 :

En dat staat voor?