[Verhaal] (of toch een poging tot)

[*nerwen elensar]

Ik ben niet zo goed in verhalen schrijven, maar het is eerder voor mezelf dat ik dit opschrijf omdat ik het zelf heb meegemaakt (op enkele dingen na) Reacties zijn welkom, alhoewel ik niet veel pos. verwacht, grtjes en bedankt om het te lezen

Het regende. Grote dikke druppels spatten op en de donkere straten glimden. De laatste mensen verdwenen gehaast, diep ingeduffeld in sjaals en proberend hun paraplu's in bedwang te houden. Wat verder staat een meisje, haar lange bruine haren dansen in de wind.

"Verdorie, ook dat nog" vloekte Leila zachtjes. Ze haalde de helm van haar brommer en voelde dat hij nat was. De regen was er doorgesijpeld. Twijfelend zette ze hem op haar hoofd en voelde hoe enkele druppels in haar nek vielen. Ze huiverde. Met haar verkleumde vingers morrelde ze het slot open en stak het weg. Ze startte haar brommer en vertrok. Regendruppels spatten steeds harder in haar gezicht naarmate ze sneller ging rijden. "Nog 5 minuutjes en ik ben thuis" dacht Leila opgelucht. Ze keek naar haar broek die doorweekt was en toen ze haar aandacht terug op de straat richtte begon ze uit alle macht te remmen voor een auto die van rechts opdook. Haar achterwiel begon te slippen en het laaste wat ze zag waren de koplampen van de auto, gevaarlijk dicht bij haar. Ze hoorde glas breken en voelde plots een felle pijn.
Toen ze haar ogen opendeed zat ze op de moterkap van de auto. Het oranje licht van de straatlantaarn weerspiegelde in de straat. De regen viel nog steeds. Leila voelde hoe ze naar beneden gleed. Ze viel neer op de straat en begon te gillen. Opeens ging alles snel. De deur van de auto ging open en een bezorgde vrouw hurkte naast haar neer. "Gaat het meisje?" vroeg ze panikerig. "We zouden beter de ambulance bellen" hoorde Leila een andere stem zeggen "De wonde aan haar been ziet er niet goed uit" Leila's ogen gleden over haar benen en ze zag hoe haar broek gescheurd was aan haar linkerbeen en hoe de repen stof langzaam rood kleurden. Ze keek naar de man die de woorden had gezegd. "Waar komt hij vandaan??" dacht ze verward. "Meisje, zeg iets" hoorde ze de vrouw weer zeggen. "Ja, euhm, het gaat." stamelde Leila "Je hoeft geen ambulance te bellen." Langzaam wou ze rechtstaan, de vrouw ondersteunde haar. Wankel stond ze op haar benen en ze wou enkele stappen zetten maar de pijn schoot door haar been. Ze zag zwart voor haar ogen en greep de vrouw steviger vast. "Neen, ik moet naar huis" en ze trachtte haar brommer te nemen die onder de auto lag. "Niets daarvan" zei de man en met zachte dwang leidden ze haar naar de auto van de vrouw. Ze ging zitten aan de passagierskant, met haar benen buiten en de deur van de auto open. Leila keek verdwaasd voor haar uit. Nog steeds viel de regen en ze had het zo koud..Heel koud. De vrouw friemelde aan haar been en Leila trok het terug. "Laat me gerust" siste ze. "Maar, ik ben verpleegster van opleiding" zei de vrouw verontwaardigd. Leila hoorde de man bellen. "Ja, naar St-Amandsberg" zei hij "Ja, daar aan het buurtwinkeltje." "Een meisje die aangereden is door een auto." Het was even stil. "Ze is nog bij bewustzijn maar in shock denk ik." Leila zag hoe de man ophing en zei "De ambulance komt zo snel mogelijk." De vrouw keek bezorgd naar Leila. De man vervolgde "Kan je iemand bellen?" Leila zuchtte "Laat hem zwijgen en laat die pijn stoppen, alsjeblieft". Ze zag hoe de vrouw in haar tas rommelde en haar gsm in haar handen stopte. Automatisch drukte ze het nummer van haar moeder. "Mam, ik heb een ongeluk gehad." Leila hoorde de ongeruste stem van haar moeder zeggen "Ik kom, is het erg? Hou vol!" De vrouw nam Leila's gsm over en begon het verhaal te vertellen aan haar moeder. In de verte hoorde ze het loeien van een sirene. Die steeds dichter kwam. De man en de vrouw overlegden. Het blauwe licht van de ambulance doemde op aan het begin van de straat. "Ok" zei de man "we zeggen het zo." Ondertussen was de ambulance gestopt en 2 ambulanciers sprongen uit de ambulance. "Leila?!" "Mams??!" riep Leila "mam, waar ben je??" Haar moeder kwam voor haar zitten en streelde door haar haren. "Mam, ik wil niet meer met de ambulance." smeekte Leila. "Meisje, het is misschien beter. Kijk, de ambulancebroeders zijn er al." Leila zag 2 witte figuren opdoemen. "Maak je geen zorgen meid, we zullen goed voor je zorgen." zei een van de mannen. Ze hesen haar op een brancard en zeiden nog iets tegen Leila's moeder. Een van de mannen schoof haar in de ambulance en ging bij haar zitten. Met een klap gingen de deuren dicht en zette de ambulance zich in beweging. Leila voelde haar oogleden zwaar worden en het laatste wat ze hoorde was een stem die zei "Meisje, bij ons blijven, niet wegzakken!"

[Vogelvrij]

Ja, best een leuk verhaaltje, goed geschreven ook wel

Aantal kleine foutjes..
paraplus -> paraplu's
En ergens stond geloof ik iets van "toen ze haar ogen opdeed", dat moet opendeed zijn, neem ik aan?

"Ok" zei de man "we zeggen het zo." Die zin snap ik even niet

En komt er nog een vervolg?

[niam]

Je eigen vermoedens zijn wat mij betreft geen vermoedens, maar de waarheid.

Het verhaal boeit niet en je schrijfstijl staat me erg tegen.


Leuk voor in je dagboek, maar niet leuk voor anderen. ( Voor mij niet in ieder geval )

niam ]

[abu]

ach ik vond het wel een mooi verhaal. niet super maar ook niet erg slecht. Tenminste niet zo cliché.

[*nerwen elensar]

Bedankt voor de reacties , dat was snel

@niam: okay je vindt het dus niet goed, maar kan je me enkele tips geven om m'n schrijfstijl te verbeteren?

@Vogelvrij: Bedankt om er de foutjes uit te halen, zal ze veranderen. Die ene zin die je niet begrijpt gaat in de loop van het verhaal nog duidelijk worden.

grtjs

[niam]

Dat kan ik.

De tekst ziet er niet aantrekkelijk uit. Maak gebruik van witregels, en begin vaker op een nieuwe regel.

Haal de overbodige zinnen er uit.

Met haar verkleumde vingers morrelde ze het slot open en stak het weg.

Dit is bijvoorbeeld helemaal niet relevant.

niam ]

[Ndimension]

Een sterke(re) openingszin is ook wel zo leuk.

[Vogelvrij]

Ndimension schreef op 10-01-2005 @ 16:15 :
Een sterke(re) openingszin is ook wel zo leuk.

Ik vind de beginzin eigenlijk wel oké, beetje situatiebeschrijving en zo, ik zou hem zo houden...

Ben het wel met Niam eens dat dat over dat slot bijvoorbeeld weg kan worden gelaten