18 jaar en al bijna 2 jaar een vriendje. Het gaat hardstikke goed eigelijk.. maar toch..
Toen we een hele lange tijd geleden iets met elkaar begonnen heeft dat in de eerste instantie maar 3 maanden stand gehouden, het was allemaal een beetje te snel gegaan na mijn vorige vriendje.
Anyway, de echte reden dat ik het na 3 maanden uit maakte met .. Ik noem mijn vriendje hier even Y, is dat ik verliefd was geworden op een andere jongen, deze noem ik hier even X.
Ik heb een tijdje met X aangekloot, allemaal hardstikke leuk, hij stelde op een gegeven moment voor om samen echt iets te gaan beginnen.. Maar dat heb ik toen afgewezen. Waarom? Ik weet het nog steeds niet.
Ik zag Y ook nog regelmatig, elke dag eigelijk, dat zal er ook wel een beetje mee te maken hebben. Ik heb echt een moeilijke, ook erg vreemde tijd gehad toen. Y ook natuurlijk.
Nou, na een maand was het tussen mij en X eigelijk wel over. Op een of andere manier sprak ik hem op een gegeven moment gewoon niet meer. Het werd weer iets tussen mij en Y. X zag ik gewoon niet meer..
Tot afgelopen vrijdag. Ik was uit met een vriendinnetje en ineens stond hij voor mijn neus. Na anderhalf jaar. Ik schrok me een ongeluk, wist even niet veel te zeggen en was ook heel snel weer weg. Ergens hoopte ik dat ik hem nog eens tegen zou komen. Ik wilde weten hoe het met hem ging. Maar natuurlijk kwam ik hem die avond niet meer tegen..
Zaterdagavond wilde ik weer op stap. Stiekem omdat ik X wilde zien, denk ik. Ik had met X gemaild.. Hij ging ook op stap. Hij stelde in de eerste instantie voor dat ik samen met hem op stap zou gaan maar dat heb ik afgewezen. Ik ben uiteindelijk samen met mijn broertje en een paar vrienden van hem gaan stappen. Hardstikke gezellig. Ben op een gegeven moment wel een paar andere kroegen binnen gelopen, op zoek naar X. Ik kon hem niet vinden.
Nou, op een gegeven moment was het in de stamkroeg van mijn broertje erg rustig, dus we gingen naar een andere kroeg waar het wel gezellig druk was. Daar kwam ik X tegen toen ik naar de WC liep. Wederom stond ik te shaken op mijn benen. Dit sloeg nergens op! Heb een tijdje met X staan praten, hardstikke leuk. Hij vertelde me wat hij al die tijd had uitgespookt en stond me intussen ook een beetje te knuffelen. En ja hoor, even later stonden we te zoenen. Zo ontzettend stom eigelijk.. Ik voelde me zwak toen ik weer weg liep.
Even later sprak ik hem weer even, hij vroeg me hoe ik hier was. Ik was op de brommer. Hij; Wil je mij dan straks naar huis brengen? Anders moet ik achterop de fiets. Nou, dat wilde ik wel doen. Hij woont in de buurt.
Ik liet X even staan en ging weer even naar mijn broertje toe. Hij stond aan de andere kant van de bar. Ik bleef bij hem en zag dat X met een meisje stond te praten. Even later stond hij er mee te kussen. De alcohol had intussen zijn uitwerking niet gemist en ik moest er toch een beetje om lachen, maar ergens voelde ik me ook wel een beetje lullig. Terwijl ik juist degene was die lullig bezig was. Ik bestelde nog een drankje en liep toen naar X toe, die nog steeds stond te zoenen met zijn ogen stijf dicht geknepen. Zijn vrienden zagen mij aankomen en keken een beetje moeilijk. Ik pakte X bij zijn oorlel en trok hem naar me toe. "Jij kan vanavond mooi achterop de fiets naar huis" zei ik. Daarna liep ik weg, zonder zijn reactie af te wachten. Ik heb hem de rest van avond niet meer gesproken, maar de volgende dag sprak ik hem weer op MSN. Die jongen haalt het het slechtse in mij naar boven. Na wat zeuren had hij een afspraak met me gemaakt. Ik lijk wel gek, ik weet het. We zouden samen een stukje gaan rijden op de brommer. Ik haalde hem ergens in de buurt op. We zijn toen naar een park gereden waar we echt veel, heel veel, gepraat hebben. Eigelijk hardstikke gezellig. Ik was opgelucht dat hij mij niet probeerde te zoenen o.i.d. Hij had het veel te druk met praten. Maar op een gegeven moment viel er toch een stilte, dat was voor hem een teken om te zoenen. Ik had van alles kunnen doen, ik had hem weg kunnen duwen, ik had hem kunnen slaan, ik had kunnen bijten, ik had ook gewoon rustig kunnen zeggen; Goh, dit wil ik eigelijk helemaal niet. Maar ik deed geen van alles, zoende vrolijk mee. Raar, het maakte me op dat moment ook niet veel uit. Ik zit er eigelijk nu ook pas echt mee.
Nou, na heel wat gezoend te hebben, begon het wat frisjes te worden. X had een film gehuurd, vroeg of ik die mee ging kijken bij hem. Het was nog erg vroeg en we zouden gewoon beneden op de bank die film gaan zitten kijken.. Dus ik dacht; Ja, waarom niet? Hij zal niks proberen als zijn moeder en broer d'r bij zijn. Want die zouden dus thuis zijn. Dus wij rijden naar hem toe. Daar gekomen was broertjelief boven, moeders zat wel beneden. Maar moeders was erg moe en ging na een kwartiertje naar bed. Broertjelief moest om 5 uur uit bed dus ging ook naar bed. Dus we waren nog alleen beneden. X zette de film op, was een goeie film. Hij pakte een deken en trok die over ons heen, sloeg een arm om mij heen en pakte mijn andere hand vast, zo zaten we die film te kijken. Af en toe gaf X me een kus op mijn haren of mijn wang. Eigelijk was hij op dat moment hardstikke lief. Maar op een gegeven moment zoende hij mij weer, dit werd steefs heftiger en toen zijn er ook een aantal dingen gebeurd die nog erger zijn dan die paar zoenen.. Op dat moment kon ik niet meer normaal nadenken, ik liet het allemaal gewoon over mij heen gaan. Maar toen ik even later naar huis ging voelde ik me er toch erg rot bij.. Nu vraag ik me af hoe ik het zover heb kunnen laten komen. Toen ik naar huis ging zei X dat hij me graag nog eens wilde zien. Ik mompelde dat dat misschien niet zo verstandig was, maar diep in mijn hart zou ik hem ook nog wel eens willen zien. Maar dat kan gewoon niet, dat mag niet.
Thuisgekomen in bed gekropen en alles nog eens op een rijtje gezet. Hou ik van mijn vriend? Ja.. Heel veel eigelijk. Maar hoe kan dit dan? Ik kwam er niet uit.. De volgende dag erover gehad met een klasgenootje. Ik moest het even kwijt. Natuurlijk vond zij het ook stom van me – wat het absoluut ook is – maar ze zei het ergens ook wel te begrijpen. “Die X is zo’n jongen die jou, waar je ook bent en met wie je ook bent, helemaal gek kan maken schijnbaar..” Is dat zo, vraag ik me nu af?
Nog nooit heb ik aan vreemdgaan gedacht, ik heb altijd genoeg gehad aan mijn eigen vriendje.. Tot ik hem tegenkwam. Dus het zou kunnen kloppen wat ze zegt, maar ik vind het erg simpel geredeneerd.
Ach ja.. Moet ik het Y vertellen? Ik weet het niet.. Dan raak ik hem kwijt, vooral omdat het om X gaat. Maar als ik het niet vertel, dan staat er een gigantische vieze leugen tussen ons in..
Ik weet eigelijk ook niet wat ik met dit verhaal wil bereiken.. Misschien iemand ervaring hiermee? En ga niet te erg inwrijven dat ik stom bezig ben geweest, want dat weet ik echt dondersgoed..