de eerste strofe vind ik wat zwakker,
waar je voor altijd zult blijven, je tijd maar moet verdrijven vind ik niet echt super.
Totdat je bent weggerot,
je hersens uit je drijven,
Plato's dienaren je inlijven,
dit begint zeker heel goed! alleen dit
want jij dreef met hen de spot.
lijkt het weer wat af te moeten maken, wat onnatuurlijk.
Jij geloofde Plato niet,
alleen de wereld om je heen,
die hij voor je in een plaatje giet.
hier eigenlijk weer hetzelfde. je lijkt telkens overal zo goed te beginnen en het dan te 'moeten' afmaken. dat is erg jammer voor je verdere verloop.
"Jij bent het waarom ik ween!
omdat jij niet de wereld ziet
als een schijn om je heen."
hier is dat wat minder, alhoewel ik het idee hebt dat er iets tussen
schijn en
om moet. ik weet niet, mss mijn gevoel.
je idee is wel goed

.