Ik heb ook nog een gedichtje gevonden dat ik een paar jaar geleden heb geschreven.
Het is geschreven voor een andere vriendin die in die tijd een crush had op een jongen die ik trouwens voor de rest niet kende.
Cynthia en Luuk,
het perfecte paar,
ze houden echt van elkaar.
Je kunt het zien op de manier hoe ze lopen,
en cadautjes voor elkaar kopen.
Als je ze samen aan het kleffen ziet,
en ze duiken gezellig in het riet,
denk je terug aan die tijd,
dat je samen was met een leuke jongen of meid.
Maar soms zijn ze echt te erg.
Zoals laatst bij de schatberg.
Ze lagen lekker langs elkaar,
en bakten gaar.
Er lag ook een groep kleine kinderen langs ze,
tenminste, dat vertelde ze me.
De kinderen waren gezellig aan het spelen,
en koekjes aan 't delen.
Maar toen pakte Luuk Cynthia op de bek,
en alle kleintjes gingen over hun nek.
Gelukkig was ik er niet bij,
anders stond ik tot mijn knieën vast in de brei.
Maar dat is het waargebeurd verhaal van die twee.
en nu kap ik er lekker mee.
Het is trouwens nooit iets geworden.