Ik merk een duidelijke positieve verandering in je gedichten, je gaat er op vooruit

Je gebruikt misschien nog steeds te veel om weinig te zeggen, maar het is geen omschrijving meer.
slenterend door dat wat gang heet,
Dat wat gang heet vind ik wel leuk. Het is een soort afstandelijkheid, heel eigen voor de puber in dit verhaal. Wat interesseert mij het nu waar ik loop?
denk ik aan uren die nog komen gaan,
Schools
Laat me toch met rust,
Mijn toekomst komt wel.
Ja en nee. Mijn toekomst komt wel, ja. Laat me toch met rust, nee, Laat me met rust is zo simpel gezegd. Al is het wel weer het puberale.
in nu leef ik,
mijn later gebeurt wel,
Ik ben niet van toen,
Niet van morgen, nu.
Potentieel, maar je moet het eruit halen, je hebt het nogal simpel verwoord.
schrijven, praten, leren
en weer opstaan.
rennen vallen opstaan en weer doorgaan XD. Nee, leuk. Dit vind ik de mooiste zin in het gedicht, het vervat de essentie van een puber. Hoewel je niet neerstort en alles gewoon normaal lijkt te gaan, bestaat het toch vooral uit opstaan ook al ben je niet gevallen. Schrijven, praten en leren, dat doen we en daar moeten we doorheen..