Verwerken problemen rondom examens

[Daantje_0705]

Vorig jaar rondom de examens heb ik me vreselijk depressief gevoeld, had ontzettend last van stress, huilbuien, angstaanvallen, onzekerheid enz. Ik was echt misselijk, duizelig en ziek van de stress. Dat was vooral rondom mijn toetsweken. Met de eindexamens was het allemaal al wat minder heftig maar nog is dat voor mij een hele zware periode geweest. Nadat de examens gelukkig toch goed verlopen waren en ik buiten mijn verwachting om misschien toch nog geslaagd was ben ik eigenlijk gewoon weggelopen op school, alles achter me laten liggen en letterlijk en figuurlijk voor alle problemen weggelopen.

Die hele zomer ging het goed en buiten wat kleine instortingen ging het goed. Ik heb een heel instabiel karakter en die maanden had ik eindelijk het idee dat ik wat stabieler was, iets wat ik al lang niet meer meegemaakt had. Tot na de kerst ging het goed, totdat ik voor het eerst weer examens had, dit keer op de uni. Dezelfde gevoelens overspoelden me: angst, huilbuien, eenzaamheid, nachten lang huilen, niet meer naar bed durven gaan zonder mijn mobieltje en het nummer van mijn vriend naast me in bed. Die examens ben ik ook weer doorgekomen maar het was wel een zware tijd.

Vlak na die examens brak de tijd aan waarin het vorig jaar allemaal begonnen was, waarin ik het zo vreselijk moeilijk had gekregen. De data staan in mijn geheugen gegrift dus er was niet omheen te komen. Die tijd kwam ik vrij goed door. Alleen nu de echte eindexamens voor de deur staan krijg ik het weer vreselijk moeilijk. Mijn vriend en mijn broertje doen dit jaar examen en ik kan niet normaal naar hun examendata in mijn agenda kijken zonder overspoeld te worden door gevoelens van angst, jaloezie (ik zou het graag een keer overdoen in een betere psyschische toestand en misschien ben ik er nu pas aan toe). Als ik het eindexamenforum hier bovenaan zie staan krijg ik het ook vreselijk moeilijk.

Al met al blijkt dus dat ik het allemaal totaal nog niet verwerkt heb maar ik ben nu wel een jaar verder. Ik vind het vreselijk oneerlijk tegenover mijn vriend dat ik nu zo met mezelf bezig ben met die examens terwijl hij ook de aandacht voor zijn examens verdiend die hij mij vorig jaar gaf. Ook ben ik bang dat ik begin juni tijdens mijn eigen examens weer zo instort en ik wil dit nu een jaar na datum wel eens verwerkt hebben. Ik heb toentertijd gewoon alles achter me laten liggen in de hoop dat het dan vanzelf wel zo verdwijnen. Sommige problemen hebben zich weliswaar opgelost maar nog lang niet alles.

Ik ben nu op zoek naar een manier om dit te verwerken want het blijkt dus dat ik dat nog niet gedaan heb. Ik wil het graag alleen op lossen, samen met mijn vriend. Het lijkt me nu een mooie tijd omdat het nu zo confronterend is omdat hij zelf met zijn examens bezig is en dan kan ik gelijk testen of ik het echt verwerkt had.

Ik ben nu dus op zoek naar tips, ervaringen of mensen die hier iets in herkennen.

[Roos]

Heb je enig idee waarom je deze gevoelens hebt? Is het misschien een vorm van faalangst? Voel je je onder druk gezet?
Ik denk dat het makkelijker wprdt om het probleem op te lossen, als je weet waarom je je zo voelt.
Misschien dat faalangst therapie helpt, maar dat weet ik niet, ik heb zelf geen ervaringen hiermee.

[Daantje_0705]

Deze gevoelens zijn ontstaan vorig jaar in mijn tweede toetsweek toen ik voor het eerst een vak echt onvoldoende afsloot en er echt niets meer aan te doen was. Al had ik die gevoelens ook al in die toetsweek maar toen is het echt gekomen. Ik denk dat het toen voelde als een soort falen ofzo maar waarom dat dan nu nog steeds de kop opsteekt terwijl ik vorig jaar geslaagd ben en nu opnieuw begonnen ben aan een studie, geen idee.

Ik heb zelf het idee dat het geen faalangst is maar meer dat ik totaal niet om kan gaan met stress. Het is ook niet echt vakinhoudelijk ofzo dat ik problemen heb maar meer echt dat ik totaal met mezelf overhoop lig. Gevoel versus verstand en maar ruzieen en mijn hoofd: 'je kan het wel, je kan het niet' en al die twijfel, het onbekende. Faalangsttraining helpt denk ik niet echt omdat ik dus zelf niet denk dat het faalangst is en ook mijn moeder dacht niet echt dat het dat is.

Die gevoelens van angst worden zeker heel erg versterkt als ik onder druk sta. Vorig jaar met mijn eindexamen interesseerde het me niet of ik slaagde of niet want ik wilde eigenlijk nog helemaal niet van school en mijn vriendin zat ook nog in 5VWO dus ik had het niet erg gevonden als ik gezakt zou zijn en toen ging het een stuk soepeler dan in de toetsweken toen ik er echt nog voor wilde gaan en met mijn examens in januari was ik wanhopig al een nieuwe vervolgstudie aan het bedenken als dit me niet zou lukken en dat komt het zeker niet ten goede. Vooral niet als je erachter komt dat dit eigenlijk echt is wat je wilt.

Probeer je emoties niet weg te bannen of te lachen, laat alles toe, en ga aan de slag. Als je het wegstopt, komt het in spannendere periodes naar boven, als je kwetsbaarder bent dan anders.

Je hebt een behoorlijke stapel papier die je door moet werken. Begin bij het bovenste blaadje en ga door tot het klaar is (maar waarschijnlijk krijg je dan weer nieuwe dingen).

Enne: samen met je vriend dingen verwerken...het is prima dat je vriend je daarin steunt, maar verwerken moet je echt zélf doen...die problemen zijn ook van jou toch?

[Daantje_0705]

bugge schreef op 03-04-2005 @ 21:10 :
Probeer je emoties niet weg te bannen of te lachen, laat alles toe, en ga aan de slag. Als je het wegstopt, komt het in spannendere periodes naar boven, als je kwetsbaarder bent dan anders.

Je hebt een behoorlijke stapel papier die je door moet werken. Begin bij het bovenste blaadje en ga door tot het klaar is (maar waarschijnlijk krijg je dan weer nieuwe dingen).

Enne: samen met je vriend dingen verwerken...het is prima dat je vriend je daarin steunt, maar verwerken moet je echt zélf doen...die problemen zijn ook van jou toch?

Ik probeer het zeker niet weg te stoppen. Ik weet van mezelf dat ik zo ben dus ook dat ik regelmatig dan dagenlang loop je huilen en dat laat ik allemaal toe.

Als ik me zo rot voel tijdens mijn examentijd dan ga ik ook heus wel gewoon verder met leren en probeer ik toch de moed erin te blijven zien. Als ik niet verder zou gaan zou het helemaal niets meer worden en zou het alleen maar erger worden omdat ik dan nog meer moet doen in kortere tijd en dus nog meer stress creeer.

Ik weet dat ik het zelf moet verwerken omdat het mijn problemen zijn maar ik denk dat hij me er wel bij kan helpen. Als ik in zo'n bui ben dan kan ik echt niet meer realistisch nadenken en dan lijken alle tegenslagen gelijk gigantische bergen en dan kan hij me wel helpen om te relativeren. Ik weet dat ik het verwerken zelf moet doen maar ik denk dat hij me er wel bij kan helpen. Als je verwerken echt helemaal alleen moet doen dan hebben heel veel therapie-vormen ook geen zin denk ik omdat je het toch zelf moet doen. Als ik zelf gemotiveerd ben om het op te lossen dan lijkt mij dat je samen sterker staat dan alleen want ik ben er nu denk ik wel achter dat ik er alleen niet uit kom.

ja, dat bedoel ik.

Je vriend kan duwtjes in de goede richting geven maar uiteindelijk doe je het zelf

(kan heel fijn zijn als iemand dat doet, vooral als je zelf het ff niet meer weet)

Goh wat lijk ik extreem veel op jou zeg

[FreeZzze]

Dit heb ik al bij een simpele proefwerkweek

[Daantje_0705]

Niemand die ook echt adviezen kan geven over hoe ik dit moet gaan verwerken?

Geen idee hoe je het moet verwerken. Ik heb er zelf ook totaal geen last van. Je bent bang dat het in de toekomst weer gebeurt? Misschien helpt het om te zorgen dat je ruim van te voren je stof beheerst waardoor je dus min of meer gerust gesteld bent?

[Daantje_0705]

Happyyy schreef op 05-04-2005 @ 21:24 :
Geen idee hoe je het moet verwerken. Ik heb er zelf ook totaal geen last van. Je bent bang dat het in de toekomst weer gebeurt? Misschien helpt het om te zorgen dat je ruim van te voren je stof beheerst waardoor je dus min of meer gerust gesteld bent?

Ik ben idd bang dat het binnenkort weer gebeurt want als ik nu alles lees rondom de eindexamens krijg ik al de bibbers en als ik in mijn agenda het woord examens zie heb ik het al niet meer. Ik ben nu al druk bezig met leren. Misschien helpt het wel als ik er op tijd klaar mee ben maar mezelf kennende zal dat wel niet lukken. Ik heb in zekere mate ook wel stress nodig om te zorgen dat ik ook echt wat ga doen.

Ik snap ook eerlijk gezegd niet helemaal wat er te verwerken is. Je hebt je examens toch gehaald? Of zie ik nu iets fout? Ik denk eerder dat je problemen hebt met de toekomst (angst voor volgende examens), dan voor het verleden. Of hoe moet ik me dat voorstellen?

[Daantje_0705]

Happyyy schreef op 05-04-2005 @ 21:40 :
Ik snap ook eerlijk gezegd niet helemaal wat er te verwerken is. Je hebt je examens toch gehaald? Of zie ik nu iets fout? Ik denk eerder dat je problemen hebt met de toekomst (angst voor volgende examens), dan voor het verleden. Of hoe moet ik me dat voorstellen?

Ik heb mijn examens gehaald, dat klopt. Het klopt denk ik wel wat je zegt dat ik nu vooral bang ben voor mijn examens in de toekomst om hoe het in verleden gegaan is. Ik ben vorig jaar in mijn toetsweken (de laatste twee) en rondom mijn examens echt bijna depressief geweest, heb me vreselijk rot gevoeld, alleen maar door de stress en als ik daar nu aan terug denk, de data op de kalender zie dan ben ik alweer bang dat het nu weer mis gaat. Vooral omdat ik er in januari met mijn eerste semester examens er achter gekomen ben dat het nog niet over is en dat het bij mijn volgende examens weer toe kan slaan. Het verleden ben ik ook nog steeds bang voor denk ik, anders zou ik het nu niet zo moeilijk hebben met het eindexamenforum en de examens van mijn vriend.

[Fantôme]

Als je terugdenkt aan je examentijd van vorig jaar, probeer dan niet alleen je angsten te herinneren maar ook de goede dingen (je doorzettingsvermogen, het feit dat je het hebt gehaald enz enz) misschien helpt dat je om ook positief naar je volgende examens ed toe te werken?

xxx fantome

[Daantje_0705]

~~Fantôme~~ schreef op 06-04-2005 @ 10:35 :
Als je terugdenkt aan je examentijd van vorig jaar, probeer dan niet alleen je angsten te herinneren maar ook de goede dingen (je doorzettingsvermogen, het feit dat je het hebt gehaald enz enz) misschien helpt dat je om ook positief naar je volgende examens ed toe te werken?

xxx fantome

Mja, ik ga ook proberen om me steeds ook te herinneren dat ik ondanks alle stress en angst tot nu toe nog maar een examen niet gehaald heb en dat is ook een vak waar ik mijn hele leven al mee overhoop ligt en wat me gewoon niet ligt (natuurkunde) bovendien had niemand van de Nederlanders dat gehaald dus dat ligt niet aan mij

Het is alleen tot nu toe nog altijd zo dat de negatieve gevoelens de positieve zo overheersen dat het effect daarvan eigenlijk verwaarloosbaar is. Ik hoop dat dat in de toekomst beter wordt, maar wie weet.

[Fantôme]

Daantje_0705 schreef op 06-04-2005 @ 20:28 :
Mja, ik ga ook proberen om me steeds ook te herinneren dat ik ondanks alle stress en angst tot nu toe nog maar een examen niet gehaald heb en dat is ook een vak waar ik mijn hele leven al mee overhoop ligt en wat me gewoon niet ligt (natuurkunde) bovendien had niemand van de Nederlanders dat gehaald dus dat ligt niet aan mij

Het is alleen tot nu toe nog altijd zo dat de negatieve gevoelens de positieve zo overheersen dat het effect daarvan eigenlijk verwaarloosbaar is. Ik hoop dat dat in de toekomst beter wordt, maar wie weet.

blijf volhouden! en zie in alles wat je doet je goede/sterke kanten. wuif ze niet weg maar sta er even bij stil...

[Daantje_0705]

~~Fantôme~~ schreef op 06-04-2005 @ 23:46 :
blijf volhouden! en zie in alles wat je doet je goede/sterke kanten. wuif ze niet weg maar sta er even bij stil...

I'll try

[Lotte]

Misschien met een therapeut gaan praten want je lijkt er niet echt zelf uit te komen. Op dit moment lijkt het net alsof je er nog niet eens afstand van wilt nemen omdat het nog te vers is om het te verwerken, alsof je op het moment alleen maar wilt denken aan wat er fout is gegaan en hoe het in de toekomst gaat. Want wees realistisch: je hebt nog weinig tegenslag gehad behalve dat je dat vak slecht had afgesloten. Dan bedoel ik resultaten-tegenslag en niet psychologische tegenslag want het is gewoon kut en vervelend als je zo gestressd raakt. Ik heb het zelf ook namelijk (krijg hyperventilatie, paniekaanvallen e.d.). Wat ik zelf doe is me eroverheen proberen te zetten; ik sta toch al goed e.d.

Zoals ik het zie;
Je hebt een hele nare periode ervaren.
Oorzaak: vak slecht afgesloten.
Gevolg: angst voor de toekomstige examens.
Hoe heeft het je leven beinvloed: op psychologisch vlak hevig, maar je hebt nog niet echt examens uberslecht gemaakt omdat je zo zenuwachtig bent.

Hoe kan je het oplossen, volgens mij (de niet-professioneel);
Over je situatie nadenken, probeer behalve de gevoelens-kant van jouw verhaal ook de uiterlijke kant ervan te zien. Je hebt nog geen examens gemist en als je ze zou missen is dat helemaal niet erg. Er zijn mensen die nooit wat aan hun school doen en die komen ook goed terecht. Is je leven voorbij als je een examen niet haalt? Ben ik de enige met dit probleem? Valt het op te lossen? Volgens mij zijn de antwoorden wel duidelijk.
En er misschien verder over praten met een therapeut

Edit: Soms is het ook gewoon goed om je gewoon rottig te voelen. Misschien kan je zorgen dat je vertrouwde mensen om je heen heb tijdens examens die je kunnen steunen. Probeer expres te relaxen tijdens toetsen, bijvoorbeeld door een schoonheidsuur in te lassen of door naar rustige muziek te luisteren. Gewoon even express relaxen en afstand nemen van school.

[Daantje_0705]

Bedankt voor je uitgebreide antwoord

Ik heb dit jaar voor het eerst echt tegenslag gehad, al is het nog niet helemaal verpest. Met mijn eerste semesterexamens heb ik een examen dusdanig slecht gemaakt dat ik het over moet maken in augustus/september. Dat is idd tot nu toe wel mijn enige tegenslag en het is vervelend dat ik het dan over moet maken maar nog niet verloren. Ik heb momenten dat ik hier heel positief naar kan kijken maar zodra er stress om de hoek komt kijken kan ik nooit meer zo nuchter nadenken en vliegen de doemscenario's door mijn hoofd. Het klinkt makkelijker dan het is om te bedenken dat het eigenlijk tot nu toe allemaal vrij aardig gaat. Op dit moment weet ik dat ook wel maar ik weet ook dat als ik straks weer examens heb dat ik er dan niet meer zo nuchter over nadenk. Ik heb nu ook eindelijk een goed alternatief op het oog voor als deze studie niets wordt en dat geeft me ook wel een geruster gevoel.

Ik ga denk ik proberen om in het semester zelf al zoveel mogelijk te leren zodat ik voor de examenperiode begint alle stof al minstens een keer gezien heb en als er echt grote problemen zijn dat ik die dan al opgelost heb. Verder moet ik denk ik maar weer een zekere nonchalance zien te vinden want dat werkte vorig jaar ook wel goed. Als dit niet lukt ga ik wel weer iets anders doen ofzo, ik zie het wel