gevangen in jezelf

[heavyukkie]

ik denk dat weinige zich hier voor 100% in kennen maar daarom schrijf ik het ook op.

Je rot voelen maar het alleen maar uit kan zitten, want je kan er niks aan doen. Je zelf anders voor doen naar iedereen, dat zit er zo ingebakken dat is mijn manier van overleven. als er iets traumatisch gebeurd zo snel mogelijk wegstoppen, bang voor het onbekenden. niet met andere mensen weten om te gaan, ze kunnen het wel 100 keer zeggen, maar ik leer het niet. ik kan geen mening geven want die heb ik niet, ook bang zijn van andere mensen wat zullen ze wel niet van me denken.
Ik zit 24 uur per dag in de knoop met me zelf, maar ik verberg het voor andere en hou me zelf onbewust voor de gek. ik draai dan op de automatisch piloot. Ik weet niet als ik een beetje bij kennis ben wat ik moet doen en hoop snel dat het gauw voorbij is......Het gaat nooit meer over ik moet er mee leven, wat een ongeluk allemaal niet kan doen, Ik heb een hersenbeschadeging, en die veroorzaakt dit.

[rare kwast]

wat voor reacties wil je hier op zien??

[Merg]

Weet je zeker dat het alleen door je hersenbeschadiging komt, en dat je het niet zelf nog erger maakt? Want ik merk aan je post dat je er wel heel erg mee zit nog. Of kun je daar dan zegmaar ook weer neits aan doen?

Het helpt niets, maar ik wil toch zeggen dat ik het enorm klote vind voor je. sterkte.

Misschien kun je een vraag aan je post koppelen, anders past je post beter in het Lucht-je-hart-topic namelijk.

[heavyukkie]

ja wie herkent dit?

nee het ligt alleen aan de ongeluk en hersen beschadeging, en ja ik zit er heel erg mee. daarom schrijf ik het ook op.

[tictactoe]

Krijg je al hulp?

[heavyukkie]

lang verhaal of ik al hulp krijg maar op dit moment niet.

[yavanna]

ik heb geen ongeluk ofzoow gehad, maar ik voel me ook wel een beetje opgesloten in mezelf de laatste tijd. Ik wil echt een hele hoop dingen doen en zeggen, maar op momenten dat ik het moet doen of zeggen, komt het er niet uit. Ik ben echt de hele tijd bezig met het bedenken van de gevolgen van wat ik doe, waardoor ik meestal besluit om het niet te doen omdat ik niet zeker weet wat er gaat gebeuren.
Ik weet niet of je het eigenlijk zo bedoelde, maar zo ervaar ik het tenminste het is niet precies hetzelfde, maar het lijkt er wel op.

[heavyukkie]

ja zoiets bedoel ik wel maar dan toch weer wat anders.

het is je kan je lichamelijk als een kastplantje leven, maar ook psygisch kan je al een kasplantje leven. en zo bedoel ik dat eingelijk en dan wetende dat je er nooit meer van af kan komen omdat dat komt door een beschadeging van je hersenen.

Je word ook door niemand begrepen, want of je kan medicijnen gebruiken of in behandeling gaan maar dat werkt bij mij niet van daar worden mijn hersenen niet beter van.

ik heb wel therapie gehad en ik heb ook medicatie gehad maar dat hielp niet. ze konden me alleen maar kalmerings middel geven en dan veel maar dat dan meer als een pijnstiller.

al die andere troep helpen bij mij niet, en therapie bv sova(sociale vaardigheden) e.d die slaan niet aan omdat ik niet goed kan onthouden. ook door de hersenbeschadeging.

Ik kan niet naar school ik ag niet werken en zit thuis--> door mijn psygische gesteld heid---> door mijn hersenbeschadeging.
Het thuis zitten is wel leuk als je naar school gaat of werk maar ik ben nu 21 en ik zit al vanaf mn 17 de thuis. Nee dan is het niet meer leuk. Ik heb wel 2 honden en 1 pony(nog wel meer dieren)

Ik geef honden cursussen, en probeer geheel vrijwillig 2 ochtende in de week bij een manege te komen "werken" en dat is dan van 8 tot 10 s'ochtens. kan ik niet werken hoef ik niet te werken.


Hopleijk heb ik nu al wat meer duidelijker uitgelegt

heavyukkie schreef op 18-02-2005 @ 15:27 :
een beschadeging van je hersenen.

Hmm.........kan je specifieker zyn wat voor hersenbeschadiging en waar? of hoe het genoemd wordt?

[Merg]

Is het niet mogelijk in een soort woongroep te gaan wonen, of in ieder geval ergens waar mensen zijn die weten hoe het voelt?

[heavyukkie]

gewoon een beschadeging aan mn hersenen ik heb een grote hersen prop in mn hoofd gehad links voor ik zal maar zeggen het kwart stuk oor midden van hoofd midden voor hoofd ( probeert uit te leggen)

[Merg]

heavyukkie, is er helemaal niemand die je begrijpt en je het vertrouwen geeft dat je nodig hebt?

heb je helemaal geen contacten met mensen?

je moet blijven geloven dat er mensen zijn die begrip voor je zullen hebben en van je zullen blijven houden zoals je bent. want die zijn er echt.

[heavyukkie]

Merg schreef op 18-02-2005 @ 16:53 :
Is het niet mogelijk in een soort woongroep te gaan wonen, of in ieder geval ergens waar mensen zijn die weten hoe het voelt?

ik woon al samen in een flat, alleen ik kan over deze dingen niet met mn vriend praten. hij weet het wel mar begrijpt het niet. Ik heb niet echt vrienden maar wel een jongen die ik via internet ken. daar praat ik wel eens mee maar niet heel vaak.
ik vertrouw mensen heel erg moeilijk, en ben gauw achterdochtig...

[Merg]

heavyukkie schreef op 18-02-2005 @ 17:10 :
ik woon al samen in een flat, alleen ik kan over deze dingen niet met mn vriend praten. hij weet het wel mar begrijpt het niet. Ik heb niet echt vrienden maar wel een jongen die ik via internet ken. daar praat ik wel eens mee maar niet heel vaak.
ik vertrouw mensen heel erg moeilijk, en ben gauw achterdochtig...

misschien is dat laatste iets waaraan je kunt werken? ik denk dat die dingen best wel stuurbaar of controlbeerbaar zijn, je moet je alleen wel met de juiste mensen omringen denk ik.

hoe zit het met de manege waar je werkt, zijn daar geen mensen met wie je misschien bevriend wil worden, of die je een beetje begrijpen? kun je misschien zorgen dat je in een soort praatgroep komt voor mensen die hetzelfde ervaren of ervaren hebben?

maar het is ook wel fijn dat je altijd nog je dieren hebt. dieren zijn heel goed gezelschap, dat is best belangrijk.

[heavyukkie]

Merg schreef op 18-02-2005 @ 19:10 :
misschien is dat laatste iets waaraan je kunt werken? ik denk dat die dingen best wel stuurbaar of controlbeerbaar zijn, je moet je alleen wel met de juiste mensen omringen denk ik.

hoe zit het met de manege waar je werkt, zijn daar geen mensen met wie je misschien bevriend wil worden, of die je een beetje begrijpen? kun je misschien zorgen dat je in een soort praatgroep komt voor mensen die hetzelfde ervaren of ervaren hebben?

maar het is ook wel fijn dat je altijd nog je dieren hebt. dieren zijn heel goed gezelschap, dat is best belangrijk.

over jou eerste aliniea is mischien wel maar ik zie niet in wie ik wel kan vertrouwen en wie niet daarom vertrouw ik meestal de mensen die ik niet ken wel en die ik goed ken niet. dit komt wel wat ik hierdoor allemaal heb meegemaakt.


op de manege kan ik niet echt goed contact met de mensen leggen want ik trek ze eerst 10 keer aan zal ik maar zeggen en dan als ik ze dan bv als vriend heb weet ik niet wat ik met ze moet doen en stoot ze weer net zo hard af.


er zijn geen praat groepen over heb ik al navraag naar gedaan.

[Merg]

heavyukkie schreef op 20-02-2005 @ 15:57 :
over jou eerste aliniea is mischien wel maar ik zie niet in wie ik wel kan vertrouwen en wie niet daarom vertrouw ik meestal de mensen die ik niet ken wel en die ik goed ken niet. dit komt wel wat ik hierdoor allemaal heb meegemaakt.


op de manege kan ik niet echt goed contact met de mensen leggen want ik trek ze eerst 10 keer aan zal ik maar zeggen en dan als ik ze dan bv als vriend heb weet ik niet wat ik met ze moet doen en stoot ze weer net zo hard af.


er zijn geen praat groepen over heb ik al navraag naar gedaan.

ik kan me goed voorstellen dat je het heel erg moeilijk vindt om mensen te vertrouwen. dat kan heel goed komen door nare ervaringen en wat je allemaal hebt meegemaakt.

het is ook heel begrijpelijk dat je daardoor best wel in een isolement zit en dat je niet meer goed weet wat te doen.

maar het is denk ik wel belangrijk te beseffen dat best veel mensen te vertrouwen zijn. ik moet eerlijk zeggen dat ik onbekenden heel snel vertrouw, maar bekenden vertel ik ook minder snel iets, bijvoorbeeld.

dus het is denk ik goed met iemand te gaan praten, een psycholoog bijvoorbeeld, over hoe je beter om kunt gaan met wat je ondervindt en meemaakt en hoe je ervoor kunt zorgen dat je mensen niet weer afstoot als je vrienden hebt gemaakt.

[heavyukkie]

Merg schreef op 20-02-2005 @ 21:50 :
ik kan me goed voorstellen dat je het heel erg moeilijk vindt om mensen te vertrouwen. dat kan heel goed komen door nare ervaringen en wat je allemaal hebt meegemaakt.

het is ook heel begrijpelijk dat je daardoor best wel in een isolement zit en dat je niet meer goed weet wat te doen.

maar het is denk ik wel belangrijk te beseffen dat best veel mensen te vertrouwen zijn. ik moet eerlijk zeggen dat ik onbekenden heel snel vertrouw, maar bekenden vertel ik ook minder snel iets, bijvoorbeeld.

dus het is denk ik goed met iemand te gaan praten, een psycholoog bijvoorbeeld, over hoe je beter om kunt gaan met wat je ondervindt en meemaakt en hoe je ervoor kunt zorgen dat je mensen niet weer afstoot als je vrienden hebt gemaakt.

ik ben al jarenlang eenzaam, ondanks ik een vriend heb.

ik ben al sinds september afgelopen jaar bezig om bij een psygoloog of zo te komen, dus daar kan het niet meer aan liggen. maar dan vraag ik me af of ze iets voor me kunnen betekenen. ik loop al bijna 10 jaar bij het ggz en ben er nog niet veel mee opgeschoten. Ik heb morgen een afspraak bij de dokter mischien dat die wat kan betekenen voor mij. Maar ik denk dat ik weinig kans heb......

[Merg]

sinds september, gaat niet al te snel dan zeg. ik dacht dat het bij mij langzaam ging; het is nu vier maanden geleden dat ik naar de huisarts ging voor depressieve klachten. 2 maanden geleden had ik mijn eerste afspraak ongeveer.

maar je moet vertrouwen houden; een psycholoog is een soort hulpmiddel om te veranderen, hij gaat jou niet veranderen, dat moet je zelf doen. en ik denk dat ook jij de mogelijkheid hebt om goed en prettig met mensen om te gaan zonder eenzaam te zijn, en ik denk dat je zelf de mogelijkheden hebt een situatie te maken waarin je dat kunt, maar een psycholoog kan je best helpen.

[heavyukkie]

Merg schreef op 21-02-2005 @ 21:37 :
sinds september, gaat niet al te snel dan zeg. ik dacht dat het bij mij langzaam ging; het is nu vier maanden geleden dat ik naar de huisarts ging voor depressieve klachten. 2 maanden geleden had ik mijn eerste afspraak ongeveer.

maar je moet vertrouwen houden; een psycholoog is een soort hulpmiddel om te veranderen, hij gaat jou niet veranderen, dat moet je zelf doen. en ik denk dat ook jij de mogelijkheid hebt om goed en prettig met mensen om te gaan zonder eenzaam te zijn, en ik denk dat je zelf de mogelijkheden hebt een situatie te maken waarin je dat kunt, maar een psycholoog kan je best helpen.

ik heb in januari een gesprek gehad, wacht nu nog totdat ik gebeld word. Ik weet niet of ik nog echt in "de mens' kan gaan vertrouwen daarin ben ik te veel genaaid. Ik ben bijna al heel mn leven eenzaam, en het lukt nu niet om mensen te houden. Mits is vertel wat er aan de hand is, maar ik wil niet aan de boom hangen wat er allemaal aan de hand is en geweest.....En dus ook de vertrouwen in een psygoloog/ psygiater gaat moeilijk worden, ik hoop dat ze de tijd gunnen.....

Ik laat wel horen wat er morgen bij de dokter is gezegt over ggz mischien kan zij mij verder helpen...ik hoop het want het begint nu echt ondragelijk te worden

[huuh]

ej ik heb ook zoiets maar ik ben wel erg onzeker en ik denk dat het daar door komt drom ken ik me zelf niet zijn

maja ik heb al genoeg redenen bedacht maar van geen 1 weet ik of diej klopt

[xx-lisje-xx]

voel me zelf ook wel zo! Tja, ik weet niet, ik ben altijd bang wat andere mensen gaan zeggen. Ik geloof in God, pas een weekend met andere christenen gehad, dat was wel iets positiefs, maar kben er zeker niet door veranderd. Ik heb hier al heel erg lang last van. je kunt niet zeggen wat je wil, omdat anderen miss niet goed vinden. Tja ik weet niet, het is idd denk wel een groot deel hetzelfde!
Andere mensen vinden niet dat ik zo overkom. Ik was heel depri, maar nooit heeft iemand dat gemerkt, mensen weten het nu wel, maar een jaar heb ik het "volgehouden" Tis niet leuk!

[heavyukkie]

xx-lisje-xx schreef op 22-02-2005 @ 16:55 :
voel me zelf ook wel zo! Tja, ik weet niet, ik ben altijd bang wat andere mensen gaan zeggen. Ik geloof in God, pas een weekend met andere christenen gehad, dat was wel iets positiefs, maar kben er zeker niet door veranderd. Ik heb hier al heel erg lang last van. je kunt niet zeggen wat je wil, omdat anderen miss niet goed vinden. Tja ik weet niet, het is idd denk wel een groot deel hetzelfde!
Andere mensen vinden niet dat ik zo overkom. Ik was heel depri, maar nooit heeft iemand dat gemerkt, mensen weten het nu wel, maar een jaar heb ik het "volgehouden" Tis niet leuk!

Ik geloof niet in god dus daar kan ik niet op steunen.je schreef van je kunt niet zeggen wat je wil, omdat andere miss niet goed vinden dat is bij mij precies goed verwoord, maar dat is bij mij nog lange niet alles. Ik heb nu last van een heel onrustig gevoel van binnen daar heb ik vandaag oxazepam voor gekregen, en heb orap voor de stemmen en dingen die ik zie gekregen (vandaag) Maar ik ben jaren lang psygisch mishandeld geweest thuis en nu kunnen ze nog steeds niet helemaal ophouden ermee al woon ik op me zelf(samen), Ik heb een ernstig ongeluk gehad, en er zijn nog wel veel meer dingen met me gebeurd waar ik een trauma van heb opgelopen. Ik heb nu zo'n automatische muur om me heen gebouwd, een masker dat mensen niet meer aan me kunnen zien hoe ik me voel. Die masker zit ik alleen maar onbewust op en onbewust af. Daar heb ik bijna geen grip meer op. Alles wat ik mee heb gemaakt zit nog opgekropt in me zelf, en dan zou je zeggen vertel het dan aan iemand die je goed kent, en als je niemand hebt....?

[Merg]

heavyukkie, ik wil je in ieder geval veel sterkte wensen, ik hoop dat je nog vaak hier laat weten hoe het nu gaat.

een psycholoog is er echt om jou te helpen en heti s belangrijk dat je vertrouwen houdt. er zijn mensen die echt te vertrouwen zijn. ik ben ervan overtuigd dat jij iemand zult tegen komen die je in de ogen zult kijken en van wie je dan zult weten dat het goed zit.