gedichtje

[tmR-]

Zoals de hemel in mij geloofde van leven,
Verdiep ik mijn ogen tot onder aardgrond,
Om mezelf aan de duivels over te geven.

Want mijn werelds gemaakte fout,
Blijft gekrast in mijn hart staan,
Zelfs wanneer de hel het behoud.

Maar ooit zal ik mezelf gooien in het vuur,
Want hoe de leefcirkel ook voorleeft,
Ik kan niet op tegen mijn eigen muur.




Zelf vind ik hem slecht, maar ik moest van mezelf even een rijmende proberen. Aangezien ik dat nooit doe, komt het raar over. En het is dringende rijm. Nouwja, ik ben er in ieder geval niet tevreden over, helemaal niet zelfs.

Nou nou, niet zo negatief hoor Ik struikel meer over het ritme dan over de rijm.
En ik vind je woordkeus op zich best leuk, ik begrijp wel wat je wilt zeggen, maar het komt niet helemaal over naar mijn gevoel. Er mist wat samenhang, denk ik. Jammer, want ik vind het verder wel een leuk idee

[*K*_no_*W*_mi_]

Ik vind het een erg mooi gedicht, de laatste strofe vind ik erg mooi als afsluiting van het gedicht. De opbouw vind ik ook goed.

tjah, ik heb geen negatief commentaar..

[tmR-]

Dankje voor het commentaar enzo!

[CSN]

Ik struikel juist niet over het ritme, al zou in de tweede regel 'de aardgrond' beter lopen. Ik vind dat wel een beetje een rare uitdrukking; ogen tot onder de aardgrond verdiepen. Maar ook ik vind het geen slecht gedicht.

[Sketch]

Ik vind je rijm eigenlijk wel heel fijn. Ik had eerst ook helemaal niet door dat het rijmde (dat is goed).

"Want hoe de leefcirkel ook voorleeft,"
bedoel je hier 'voort leeft'? Anders snap ik niet wat je bedoelt.

Wat ik wel grappig vind aan de eerste strofe, is dat je drie spaties precies onder elkaar hebt staan (na geloofde, onder, en over). Hierdoor lijkt het als je een beetje wazig kijkt alsof de woorden die erna komen een aparte strofe zijn, die naast de eerste strofe staat.
Ik neem aan dat je dat niet expres zo hebt gedaan?

Zoals de hemel in mij geloofde van leven,
Verdiep ik mijn ogen tot onder aardgrond,
Om mezelf aan de duivels over te geven.