aannemen van geschenken

Ik zit met het volgende dilemma. Allereerst zal ik de situatie uitleggen:

Sinds januari woon ik bij een vrouw in huis die 1 kamer te huur aanbood voor een studente. Het is er lekker rustig en ik ben enorm blij met mijn kamer. Nu ging het de afgelopen tijd niet zo lekker met haar, ze zit nogal in een dip mede omdat haar man net een paar jaar geleden overleden is. Ik heb haar daarom een aantal malen aangeboden voor haar te koken, wat boodschappen mee te nemen, het huis te stofzuigen, de hond uit te laten, haar zeggen dat alles weer goedkomt enz... Ze wil me voor die klusjes altijd geld geven. Voor het eten koken en de boodschappen doen wil ik dit wel aannemen, aangezien het eten voor het koken en de boodschappen geld kosten. Dat geld voor het stofzuigen vind ik moeilijk om aan te nemen, maar aangezien ze er echt op staat en het me anders gewoon toestopt neem ik het uiteindelijk toch aan.

Nu gisteravond toen ik thuis kwam wilde ze me een cadeautje geven, een nieuw dekbedovertrek van meer dan 30 euro... Ik voelde me onprettig bij die situatie, vond het wel heel erg lief van haar, maar zoiets aan nemen is te veel voor mij. Ik heb haar heel hartelijk ervoor bedankt en gezegd dat ik het lief van haar vind, maar dat het gewoon echt veel te veel is. En dat wat ik voor haar doe gewoon vanzelfsprekend is. Uiteindelijk kon ze het wel een beetje begrijpen, maar ze wilde me dan een andere keer en ander cadeautje geven zei ze...

Hoe zouden jullie op zowel dat nieuwe bedbedovertrek als op de opmerking dat ze dan een andere keer een cadeautje wil geven, reageren?

groetjes,
hanne

[Mark Almighty]

Ik lees hier ontluikende lesbische liefde in, maar ik ben 19, een man en aan het bier, dus... iemand nog een andere mening?

Nou, het gaat hier absoluut niet om een zoals jij het noemt "ontluikende lesbische liefde". Het gaat hierbij om een studente die bij een weduwe van ruim 65 een kamer huurt. Ten eerste liggen mijn intereses bij mensen van hooguit 30, en ten tweede bij mannen. Dus dat gaat absoluut niet op. Graag serieuze reacties. Het gaat om het wel of niet aannemen van dure geschenken terwijl er eigenlijk niet echt een reden voor is.

[Freestyler*]

ik vind dat niet zoveel
maar misschien kun je dan beter een vaste afspraak maken
dat je minder huur betaalt ofzo in ruil voor de klusjes
geen uurloon ofzo hoor

[Mirage2000]

Mark Almighty schreef op 19-03-2005 @ 00:00 :
Ik lees hier ontluikende lesbische liefde in, maar ik ben 19, een man en aan het bier, dus... iemand nog een andere mening?

Ja hierzo. Alleenstaand zijn is zo hip en cool.. Tot je 33 bent en denkt dat relaties iets zijn wat je krijgt als je neuspoeder uitdeelt of rondjes geeft. Kroegen vol met die gekken gezien.

Zonder dollen. Lijkt me niet iets om voor je te schamen als je een cadeau aanneemt, zeker nu het een oude, eenzame vrouw betreft. Die zoeken gewoon een beetje genegenheid.

Ik ben er ook gewoon voor haar wanneer ze het weer even niet ziet zitten. Maar iets van boven de 30 euro aannemen vind ik persoonlijk moeilijk, omdat ik zelf keihard moet werken om rond te komen van mn stufi en mn bijbaantje. Ik weet daardoor de waarde van het geld en wat ik ervoor moet doen. 30 euro is omgerekend toch ruim 60 gulden... Iemand genegenheid geven doe je niet in ruil voor geld of geschenken, die genegenheid kan ik haar ook geven zonder cadeaus.

[Mark Almighty]

miewbeessie schreef op 19-03-2005 @ 00:05 :
Nou, het gaat hier absoluut niet om een zoals jij het noemt "ontluikende lesbische liefde". Het gaat hierbij om een studente die bij een weduwe van ruim 65 een kamer huurt. Ten eerste liggen mijn intereses bij mensen van hooguit 30, en ten tweede bij mannen. Dus dat gaat absoluut niet op. Graag serieuze reacties. Het gaat om het wel of niet aannemen van dure geschenken terwijl er eigenlijk niet echt een reden voor is.

Ik was heel serieus hoor. Ik wist alleen niet dat dat mens 65 is. He bah, nee, dan doe maar niet. Gatverdamme. 30 is ook wel erg oud, ook al is het een man.

[Sithan]

Nou ja op zich is het denk ik voor haar moeilijk om genegenheid terug te geven die jij aan haar geeft, dus doet ze dat door middel van het geven van kadootjes aan jou...ik zou ze op zich best aannemen, tis voor haar ook een soort van ruil, anders krijgt ze misschien alleen maar schuldgevoel dat ze niks teruggeeft voor je goedheid...en daar zal ze ook niet veel vrolijker van worden, dus lijkt me er op zich niks mis mee...

[EvilSmiley]

Misschien had ze die bedovertrek nog wel ergens in de kast liggen, of in de uitverkoop. Jij bent aardig voor haar, ik denk niet dat ze je onevenredig beloond voor je werk.
Als dat wel zo was, en je zeker weet dat ze je te veel geld geeft omdat ze anders niemand heeft die om haar geeft, dan zou ik me meer zorgen gaan maken. Ik bedoel, dan gaat ze echt te veel aan je hechten en dat kan later rotzooi opleveren.

[WolterB]

Wat jij doet is precies dat wat ik in die situatie zou doen. Mensen die opeens ermee te maken krijgen dat iemand in hun ogen ontzettend veel voor ze over heeft, willen je belonen ervoor. Waarschijnlijk weet ze niet precies de verhouding waarin ze dat moet doen.
Ik zou denk ik wel dat dekbedovertrek aangenomen hebben, maar dan ook erbij gezegd dat ik dan voorlopig niets zou hoeven te hebben omdat dat wat je doet eigenlijk vanzelfsprekend is en je dat ook doet zonder dat je er een materiële beloning voor krijgt. Probeer dat ook aan haar uit te leggen, dat je het fijn vindt dat je wat voor dr kunt doen, ook zonder dat je weet dat er een 'beloning' tegenover staat.
Dat af en toe een kleinigheidje leuk is, maar dat je wanneer je voor elke keer dat je wat doet iets krijgt, je geen goed gevoel erbij hebt, een gvoel dat je te veel krijgt.

Allereerst bedankt voor alle reakties:

@ Mark Almighty: 10 jaar leeftijdsverschil is goed te doen, dus tot 30 jaar, daar ligt persoonlijk mijn interesse, maar goed dat is persoonlijk en offtopic dus daar wijd ik niet verder over uit.

@ Sithan: Ik snap wel dat ze iets wil teruggeven, maar een nieuw dekbedovertrek van ruim 30 euro vind ik niet in verhouding staan. Ik zou het veel prettiger vinden als ze dan bijvoorbeeld een keertje voor mij zou koken, of me zou aanbieden dat ik een keer mee mag doen met de tekenlessen die ze geeft (Wat ze inmiddels ook al vaker heeft gedaan, heb ook al voor haar en haar leerlingen geposeerd, maar ook daarvoor kreeg ik weer geld toegestoken...) Ik Zeg haar ook altijd dat ze gewoon moet genieten van de mensen om haar heen, en de goedheid moet accepteren. Het zou niet meer dan logisch moeten zijn in mijn ogen dat mensen er voor je zijn als het niet helemaal lekker gaat. Dat je dan iets terug wil doen, moet dan wel in verhouding staan. Ik heb haar heel erg duidelijk laten merken dat ik het enorm lief van haar vond dat ze dat gekocht had voor me, maar ook echt duidelijk gezegd dat het voor mij vanzelfsprekend is dat je soms gewoon kleine dingen voor haar doet. Misschien moet ik er nog bij vermelden dat wanneer ze visite heeft dat ze tegen iedereen zegt van kijk, daar heb je mijn engel!

@ EvilSmiley: Die dekbedovertrek had ze echt nieuw gekocht... En dat ze zich enorm gaat hechten, dat merk ik wel ja... Ze hoopt dat ik mn hele studententijd daar zal wonen. Op zich heel lief en niets mis mee, maar wie weet vind ik in de stad waar ik studeer, dichter bij de campus wel iets wat me nog beter ligt. Dus ja, ik vind het heel erg lief leuk en aardig dat ze me geld of iets anders wil geven, maar het staat gewoon niet in verhouding. En wanneer ik savonds wat later van de universiteit terug kom dan wil ze me duur trakteren op bijvoorbeeld chinees oid... Moet dan lang onderhandelen voordat het een klein beetje in verhouding staat...

@ WolterB: Ik heb dat dekbedovertrek dus niet aangenomen omdat ze zoals in de reaktie die ik hierboven op EvilSmiley gaf, ook al vaker duur eten voor me wil gaan halen enz. Ik vind het ontzettend lief van haar. En zeg haar gewoon altijd dat ik er niets voor wil en dat het vanzelfsprekend is en dat ik dat graag voor haar doe. Ook is het zo dat wanneer ik de boodschappen voor haar heb gedaan dat ze me dat zegt dat ik het geld zelf moet pakken. Ik ben gevleid met het vertrouwen, maar toch, dat doen mijn ouders niet eens. Wanneer ik iets van hen krijg dan geven ze het toch echt zelf persoonlijk. (Niet dat daar geen vertrouwen is.) Maar dat ze nadat ik haar heb uitgelegd dat ik dat overtrek niet kon aannemen, dat ze gelijk zei dat ze me dan een andere keer iets anders wil geven, ik weet me dan geen raad met dat soort opmerkingen...

[WolterB]

miewbeessie schreef op 19-03-2005 @ 08:59 :
@ WolterB: Ik heb dat dekbedovertrek dus niet aangenomen omdat ze zoals in de reaktie die ik hierboven op EvilSmiley gaf, ook al vaker duur eten voor me wil gaan halen enz. Ik vind het ontzettend lief van haar. En zeg haar gewoon altijd dat ik er niets voor wil en dat het vanzelfsprekend is en dat ik dat graag voor haar doe. Ook is het zo dat wanneer ik de boodschappen voor haar heb gedaan dat ze me dat zegt dat ik het geld zelf moet pakken. Ik ben gevleid met het vertrouwen, maar toch, dat doen mijn ouders niet eens. Wanneer ik iets van hen krijg dan geven ze het toch echt zelf persoonlijk. (Niet dat daar geen vertrouwen is.) Maar dat ze nadat ik haar heb uitgelegd dat ik dat overtrek niet kon aannemen, dat ze gelijk zei dat ze me dan een andere keer iets anders wil geven, ik weet me dan geen raad met dat soort opmerkingen...

Ze bedoelt het iig hardstikke goed, dat kan ik wel opmaken uit je verhaal.
Ik zou de volgende keer als ze je wat wil geven, erbij vertellen dat je het moeilijk vindt om steeds wat te krijgen voor dingen die jij doet. Dat af en toe iets leuks krijgen leuk is, maar elke keer iets krijgen, dat je je daar ongemakkelijk bij voelt.

Nogmaals bedankt voor je reaktie:

Ik zal dat inderdaad de volgende keer wat explicieter zeggen dat ik het echt moeilijk vind om die dingen aan te nemen. Ik hoop dat ze er begrip voor zal hebben. Ze leek toen ik het overtrek niet aan wilde nemen een beetje teleurgesteld en vroeg gelijk of ik het niet mooi vond... Ik begon me er gewoon echt schuldig over te voelen nadien. En dat terwijl het mij logisch lijkt dat je niet zomaar ineens een cadeau van zoveel waarde aanneemt (voor mn verjaardag krijg ik niet eens zulke dure cadeaus).

Maar goed. Ik zal komende week wel zien hoe het verloopt en desnoods probeer ik er met haar een gesprek over te beginnen waarin ik echt goed kan uitleggen dat ik dat soort dingen moeilijk kan aannemen en dat het voor mij vanzelfsprekend is.

Het is een lastige situatie; ik snap precies hoe rot je je er over voelt. Die mevrouw bedoelt het waarschijnlijk heel erg goed.

Ik denk dat je toch goed eraan gedaan hebt om het niet aan te nemen. Ookal is het een teleurstelling voor haar, zelf was je er denk ik nooit echt blij mee geworden.

Ik zou er een keer, op een hele normale manier iets van zeggen tegen haar. Dat je graag dingen voor haar doet, maar dat je er echt niks voor wilt ontvangen ofzo.

[Roos]

Ik zou het wel aannemen. Je moet het zo zien: deze mevrouw heeft het moeilijk en is ontzettend blij met de hulp die ze van jou krijgt. Deze waardering wil ze laten zien door je een cadeautje te geven.
Ik zou zeggen dat het echt niet nodig was geweest etc., maar als zij erop staat, zou ik het wel aan nemen.

Maar vanuit haar gekeken: misschien voelt zij zich wel onzettend ongemakkelijk. Jij doet allemaal klusjes voor haar en dan wil ze je wat geven, weiger je. Ik kan me voostellen dat zij zich opgelaten voelt omdat jij vanalles voor jou doet en had ze het idee dat ze op deze manier in het gelijke met jou kon komen...

Zodra het boven de 30 euro uitkomt en het te veel wordt en niet meer gelijk staat aan wat jij doet, kun je hier en daar hints laten valen. Maar verder gewoon heel hartelijk haar cadeau aannemen (wat overigens heel beleefd is) en dan duidelijk maken dat je het graag voor haar doet...

Zou ik doen denk ik

[waves]

ik zou me daar ok ongemakkelijk bij voelen. ik zou haar dan ook zeggen dat dat echt niet nodig is en dat ik alleen voor de boodschappen en t koken n kleine vergoeding zou accepteren.

Heel simpel: aannemen. Het is een bekende fatsoensregel dat je een beloning of een presentje eerst beleefdheidshalve hoort te weigeren ('och, dat kan ik niet aannemen, dat had u niet moeten doen hoor!') en het dan vervolgens wel moet aannemen. Waarom? Omdat degene die het presentje geeft, dat niet voor niets doet: die persoon heeft het gevoel dat jij iets nuttigs hebt gedaan, die persoon is daar blij mee en wil haar gevoelens van dankbaarheid laten blijken. Het is nogal grof om dat dan te weigeren. Dat komt bij de gulle gever heel lullig over.

Roos schreef op 19-03-2005 @ 15:08 :
Ik zou het wel aannemen. Je moet het zo zien: deze mevrouw heeft het moeilijk en is ontzettend blij met de hulp die ze van jou krijgt. Deze waardering wil ze laten zien door je een cadeautje te geven.
Ik zou zeggen dat het echt niet nodig was geweest etc., maar als zij erop staat, zou ik het wel aan nemen.

die oude vrouw is nu eenzaam en is erg blij met haar als inwoonster en wilt haar bedanken. Maar het aannemen er van vind ik iets anders....... misschien omdat ik zo ben en het gewoonweg niet vind kunnen. Maar goed....als die mevrouw per se kado's wilt geven, dan moet je aangeven dat je het liever niet hebt......

Dus wat moet je dan doen? Moet je, als beoogd ontvanger van een presentje, gaan treden in een beoordeling van de intenties en de geestestoestand van de gever?

Nee, het is hier duidelijk: je moet een presentje gewoon aannemen. Blijf je het halsstarrig weigeren, dan weet je duidelijk niet hoe het hoort.

nare man schreef op 20-03-2005 @ 19:24 :
Dus wat moet je dan doen? Moet je, als beoogd ontvanger van een presentje, gaan treden in een beoordeling van de intenties en de geestestoestand van de gever?

Nee, het is hier duidelijk: je moet een presentje gewoon aannemen. Blijf je het halsstarrig weigeren, dan weet je duidelijk niet hoe het hoort.

waarom zou je niet weten hoe het hoort? ALs het niet meer dan normaal is om even te helpen.... sorry hoor maar dit is een belachelijk antwoord

devilious schreef op 20-03-2005 @ 19:26 :
waarom zou je niet weten hoe het hoort?

Omdat er regels zijn voor hoe het eigenlijk hoort. Dat heet etiquette.

[Unexplained]

Gewoon aannemen. Zoals Nare man al zegt is dit een manier waarop ze haar dankbaarheid wil uiten. Als jij die mogelijkheid voor haar blokkeert, gaat ze zichzelf waarschijnlijk ongemakkelijk vinden.
Als jij een beter idee hebt voor haar hoe ze haar dankbaarheid kan uiten, kun je dat natuurlijk communiceren met haar.

[*sunrise1986*]

Ik heb niet alles gelezen (ik ben lui ) maar wat voor mij ook veel zou uitmaken is hoe de financiele situati van die vrouw is. Als zij makkelik 30 euro kan missen, dan zou ik er minder moeite mee hebben dan wanneer ik zou weten dat van haar aow'tje afgaat.

Ik heb ook moeite met cadeau's of andere dingen aannemen, maar als je echt aardig wat tijd erin hebt gestoken is het niet zo gek (Als in stel dat je 6 uur tijd eraan kwijt bent geweest, kom je op 5 euro per uur, dat is toch wel redelijk, je betaal immers ook gewoon huur).

Maar die vrouw voelt zich waarschijnlijk ook schuldig doordat jij zoveel voor haar gedaan hebt. Dit is haar manier om iets terug te geven, ik snap dat je het niet hebt aangenomen maar eigenlijk was het toch iets netter geweest als je het wel had aangenomen, zo voelt die vrouw tenminste dat ze ook iets voor jou kan doen.

IK heb van de zomer voor de thuiszorg gewerkt, schoonmaakwerk, en daar kreeg ik regelmatig wat aangeboden (als in: geld van de mensen, buiten mijn loon wat ik van het uitzendbureau kreeg). Ik heb dat ook nooit aangenomen. Het was ook niet toegestaan maar niemand die het te weten komt (aldus de mensen zelf). Maar moreel vond ik het ook niet in orde, en de sfeer rond het schoonmaken wordt ook anders. Nee, daar voelde ik me ook heel ongemakkelijk bij.

Ik denk dat die mevrouw zich gewoon eenzaam voelt en heel erg blij is met jou Daar is op zich niets mis mee, en ik denk dat je best wel wat kan accepteren. Ik zou het gewoon zo hebben gedaan: uitleggen waarom je het er moeilijk mee hebt (dat is toch nergens voor nodig blabla), het accepteren en dan gewoon zeggen dat jij een keer luxe voor haar wil koken. (en ja ik weet dat je al 'gewoon' voor haar kookt). Een cadeautje afslaan is zo raar, wat moet zij er dan mee?

Bedankt voor alle reakties weer!

@ MevrouwM : Ik ben het zeker van plan om het daar nog met haar over te hebben. Het probleem van geschenken aannemen is ook dat je daardoor verwachtingen kweekt bij mensen. Zo gauw je iets aanneemt dan wordt de verwachting groter dat je dat wat je hebt gedaan altijd zult blijven doen, ook wanneer je op dat moment zelf er geen kracht of fut voor hebt. Wanneer ik het cadeau had aangenomen had ik het zo ongeveer verplicht gelijk ook moeten gebruiken, en ik wil gewoon mijn eigen keuzes maken en me niet binden aan mensen doordat ik dingen aanneem.

@ Roos : Zou je het dan ook blijven aannemen wanneer ze steeds vaker met dingen komt die ze aan je wil geven? Ze wil steeds meer geven en ik voel me er heel erg ongemakkelijk door. De dingen die ze wil geven die zijn voor mij gewoon veel te veel. Ik moet zelf enorm hard werken om rond te komen met alles en ik kan dan ook niet zomaar grote cadeaus aannemen, die ik voor mn verjaardag vaak niet eens krijg. Ik wil best wel een kleinigheidje aannemen. Maar zoals ik al schreef in de reaktie op MevrouwM, dat het aannemen van die geschenken ene bepaalde verwachting van haar kant creeert.

@ lady-kebiss : Zo gauw je een cadeau aanneemt dan verwacht ze behalve dat je die klusjes allemaal zal blijven doen, ook dat ej altijd geschenken aan zal blijven nemen. Dat kan ik gewoon niet. Ik zou het vel leuker vinden als ze een keertje voor mij zou koken bijvoorbeeld. Ik houd er wel redeking mee dat zij zich opgelaten voelt wanneer ik het niet aanneem, maar ik voel me al helemaal opgelaten wanneer ik zo een duur cadeau aanneem. Zoals ik al eerder schreef, 30 euro is voor mij erg veel geld.

@ waves : Ik neem die kleine vergoedingen ook aan, maar zoals jij dus ook niet de cadeaus.

@ nare man : In dit geval staat het gewoon niet in verhouding. Het is gewoonweg veel en veel te veel om voor die paar kleine dingen zo iets groots aan te nemen. Ik heb haar ook heel erg netjes uitgelegd dat het voor mij echt te veel is, wat voor mij de waarde van zo een cadeau is en ook dat ik zulke grote geschenken vaak niet eens voor mijn verjaardag krijg. Moet ik mij dan rot voelen omdat ik zoiets uiteindelijk toch heb aangenomen? Zo gauw je een groter cadeau aanneemt creeert dat verwachtingen van haar kant. Ten eerste dat je altijd die klusjes zal blijven doen, ook wanneer je zelf niet kan, geen zin hebt of gewoon andere dingen aan je hoofd hebt. Ten tweede lijd het ertoe dat ze verwacht dat je altijd die geschenken zal aannemen. En daar zou ik mij al helemaal niet meer door op mijn gemak voelen. Er bestaan inderdaad etiquette hierover, maar er bestaat ook een etiquette voor bescheidenheid en ik denk dat in dit geval daar ook aan gedacht moet worden. Geschenken aannemen moet kunnen tot en zekere hoogte, maar zo gauw het te gek wordt, vind ik dat je het moet kunnen weigeren.

@ devilious : Ze is in zoverre eenzaam dat haar man overleden is... Verder heeft ze dagelijks mensen over de vloer. Geeft ze tekenles, gaat ze veel wandelen met vrienden enzovoorts. Het is dus niet zo dat ze niet aan anderen cadeaus kan geven Het aannemen van het cadeau is voor mij te veel in dit geval.

@ nare man: Ik denk dat je hier het punt "niet weten hoe het hoort" nogal zwart wit ziet. Het aannemen van cadeaus moet kunnen tot zekere hoogte, maar zo een groot cadeau is gewoon niet in verhouding tot wat je gedaan hebt. Zoals ik al eerder schreef, het schept bepaalde verwachtingen die nog vervelender kunnen uitpakken uiteindelijk. Wanneer je de persoon wel heel erg hartelijk ervoor bedankt en echt gezegd dat ik het enorm lief van haar vind, maar dat het gewoon weg echt te veel voor me is.

@ Unexplained : Moet ik in dit geval mijzelf een onprettig gevoel geven door het aan te nemen zodat zij zichzelf beter voelt? Ik heb haar al zo vaak gezegd dat ik het graag voor haar doe en dat het een kleine moeite is. Wanneer ze mij op die amnier bedankt doet zij mij absoluut geen plezier... Zo gauw ze weer met iets komt aanzetten, dan zal ik er weer vriendelijk voor bedanken, en dan inderdaad aangeven dat ik het veel leuker zou vinden wanneer ze een keer voor mij zou kokon oid.

@ *sunrise1986* : Ik ken haar financiele situatie niet, dus daar kan ik niet op oordelen of ik wel of niet het cadeau kan aannemen. En zowiso, ook al zou ze het met gemak kunnen missen, dan staat het nog niet in verhouding met wat ik voor haar heb gedaan, het gat hier om het principe. Wanneer ik het cadeau had aangenomen had ik me nog rotter gevoeld, is dat dan de bedoeling vanhet krijgen van een cadeau? Dat is juist het tegendeel van wat ze ermee wil berijken toch?

@ Alex: Zoals ik al geschreven heb, zou ik mezelf dan nog rotter voelen wanneer ik het cadeau zou hebben aangenomen. Dat is toch juist het tegenovergestelde van wat ze er mee zou willen bereiken?

miewbeessie schreef op 20-03-2005 @ 21:54 :
@ nare man : In dit geval staat het gewoon niet in verhouding. Het is gewoonweg veel en veel te veel om voor die paar kleine dingen zo iets groots aan te nemen.

(...)

Geschenken aannemen moet kunnen tot en zekere hoogte, maar zo gauw het te gek wordt, vind ik dat je het moet kunnen weigeren.

Nou, het is niet aan jou om te beoordelen of een cadeautje wel of niet in verhouding staat tot de arbeid die je hebt verricht. Het gaat er namelijk om hoeveel dat voor haar heeft betekend, en dat is afhankelijk van haar waardering. Dat kun jij niet voor haar bepalen.

Dus, nog los van het feit dat je niet kunt beoordelen hoeveel je voor iemand hebt betekend en hoeveel moeite het voor zo iemand is om dertig euro op te hoesten, schoffeer je iemand op die manier. Iemand zoekt een cadeautje uit voor jou en wil dat geven, dan is het lomp om het te weigeren.

[Methuselah]

Voor haar is je hulp haar zoveel waard, aanvaard het dan gewoon. Je maakt haar er ook blij mee, hoor, door het te aanvaarden.

Gezien je antwoorden heb je allang bedacht dat je ze toch niet aanneemt... Vanwaar dan nog die vraag?

@ nare man: Zij wil dat cadeautje geven om mij een plezier ermee te doen. Ik voel er er totaal niet prettig bij en zou dus echt niet gelukkig worden van het krijgen van het cadeautje, dan heeft ze toch het tegendeel berijkt van wat ze wilde berijken? Of zie ik dat nou verkeerd? Of moet ik maar doen alsof ik er erg blij mee ben, het onderin de kast leggen omdat ik me er niet prettig bij voel wanneer ik van het cadeau gebruik maak? Dan zal zij dat naderhand ook wel merken aangezien ze vaak zat zomaar mn kamer op komt lopen (wat ik overigens ook niet prettig vind, al met haar over gehad... maar goed).

@ Methuselah: Dan maak ik er haar blij mee, maar mezelf dan?

@ lady-kebiss: Ik vroeg me af hoe anderen er op zouden reageren, daarom heb ik dit topic geopend en om eventueel mijn eigen idee er over bij te stellen.

miewbeessie schreef op 21-03-2005 @ 11:38 :
@ nare man: Zij wil dat cadeautje geven om mij een plezier ermee te doen. Ik voel er er totaal niet prettig bij en zou dus echt niet gelukkig worden van het krijgen van het cadeautje, dan heeft ze toch het tegendeel berijkt van wat ze wilde berijken? Of zie ik dat nou verkeerd? Of moet ik maar doen alsof ik er erg blij mee ben, het onderin de kast leggen omdat ik me er niet prettig bij voel wanneer ik van het cadeau gebruik maak? Dan zal zij dat naderhand ook wel merken aangezien ze vaak zat zomaar mn kamer op komt lopen (wat ik overigens ook niet prettig vind, al met haar over gehad... maar goed).

Tsja, dat is moeilijk. Als jij je echt ongelukkig voelt door het ontvangen van zo'n cadeau dan kun je erover denken om het niet aan te nemen, maar bedenkt je dan dat zowel jijzelf je lullig voelt omdat je iemands generositeit hebt afgeslagen, en dat óók zij zich lullig voelt omdat iemand haar dankbaarheid niet wilde aanvaarden. Dan zijn er twee mensen ongelukkig.

Dus, het klinkt misschien cliché, maar het beste is om het gewoon te aanvaarden en het dan vervolgens maar niet te gebruiken als je het niet mooi vindt. Dat maakt verder niet uit, het gaat om het ritueel van geven en aanvaarden.

[Methuselah]

miewbeessie schreef op 21-03-2005 @ 11:38 :

@ Methuselah: Dan maak ik er haar blij mee, maar mezelf dan?

Jij bent blij omdat je haar hebt blijgemaakt? Niet alleen door 't cadeautje aan te nemen, maar vooral door haar te helpen.

@ nare man: Maar het probleem is dus, wanneer ik het aanneem, en het nooit zou gebruiken, dat ik daar zowiso opmerkingen over zal krijgen omdat ze vaker op mijn kamer komt. Dan zal ze gaan navragen waarom ik het niet gebruik, en ja ,dan staan we alweer helemaal voor het punt dat ik iets moet gaan gebruiken om haar te plezieren terwijl ik daar eigenlijk niets voor voel op dat punt. Dan ga ik mij weer naar haar wensen instellen en ga ik mijn leven naar dat van haar aanpassen, terwijl het eigenlijk alleen zo is dat ik een kamer bij haar huur en af en toe een klusje voor haar doe die zij op die momenten even niet aankan. Het aannemen van eht cadeau wordt daardoor enorm gecompliceerd. Je zegt dat het gaat om het geven en aanvaarden, maar wanneer ik mij op die manier er ongemakkelijk over voel, heeft het egschenk van haar dan nog wel waarde? En moet ik een volgende keer dan weer iets aannemen wat ik niet wil (want dat ga je dan krijgen zo gauw je iets hebt aangenomen).

@ Methuselah: IK word er blij van wanneer ik iets voor iemand heb kunnen betekenen. Ik wordt niet blij van cadeautjes. IK wordt blij van een bedankje in woorden of iets kleins. Ik voel me ongemakkelijk bij grote cadeaus omdat ik die bijna nooit krijg.

[Methuselah]

miewbeessie schreef op 21-03-2005 @ 13:51 :
@ Methuselah: IK wordt er blij van wanneer ik iets voor iemand heb kunnen betekenen. Ik wordt niet blij van cadeautjes. IK wordt blij van een bedankje in woorden of iets kleins. Ik voel me ongemakkelijk bij grote cadeaus omdat ik die bijna nooit krijg.

Offtopic: Ik word, zonder t.

Get used to it, je zal nog wel vaker iets "groots" als cadeau krijgen hoor. Vriendin van me kreeg van haar tante 'n ring van €1300 voor haar verjaardag, dás iets groots. Een dekbedovertrek is gewoon leuk.

@ Methuselah: Als ik er nou niet aan wil wennen? Omdat het voor mij gewoonweg echt te veel is. (ik lijk wel een zeurkous, valt wel mee in het echies De context tussen tante/nichtje is totaal anders dan huurster/verhuurster. 1300 euro is inderdaad meer dan een gigantisch groot cadeau. Maar ik blijf het niet in verhouding vinden staan voor wat ik voor die vrouw heb gedaan en wat ze er voor wil terug geven. Ze gaf me vandaag alweer veel te veel geld voor het doen van een paar boodschapjes....

offtopic: bedankt voor het er op wijzen, mn spelling is niet bepaald universiteitswaardig... *schaam*

[Methuselah]

miewbeessie schreef op 21-03-2005 @ 17:30 :
@ Methuselah: Als ik er nou niet aan wil wennen? Omdat het voor mij gewoonweg echt te veel is. (ik lijk wel een zeurkous, valt wel mee in het echies De context tussen tante/nichtje is totaal anders dan huurster/verhuurster. 1300 euro is inderdaad meer dan een gigantisch groot cadeau. Maar ik blijf het niet in verhouding vinden staan voor wat ik voor die vrouw heb gedaan en wat ze er voor wil terug geven. Ze gaf me vandaag alweer veel te veel geld voor het doen van een paar boodschapjes....

offtopic: bedankt voor het er op wijzen, mn spelling is niet bepaald universiteitswaardig... *schaam*

Ik denk dat die verhouding tante-nicht/verhuurster-huurder ongeveer evenveel klopt als de verhouding van 't geld. Maar dat komt misschien wel doordat ik misschien 'n beetje verwend ben. Máár, nog iets: misschien ziet zij je wel als iets meer dan 'n gewone huurster, maar meer als gezelschap?
En dat geld, tja... Gewoon eens tegen haar zeggen dat 't écht niet zoveel moeite is en dat ze er niet zoveel voor moet teruggeven...

Offtopic: No problem.

@ Methuselah: Ik hoop dat ze me niet te veel als echt gezelschap gaat zien, dan woon ik dus weg bij mn ouders en dan is er wel iemand anders die constant op me let... Ik moet nou al laten weten wanneer ik even de deur uit ga en dat irriteert lichtelijk... Heb ik ook wel gezegd. En dat van het geld, ik doe nu iedere keer stiekem wat geld terug in het blik waar ik normaal het geld uit moet pakken van haar wanneer ik een klusje heb gedaan, het helpt niet om tegen haar te zeggen dat het te veel is... Ze stopt het geld me anders gewoon in mn tas

[Methuselah]

miewbeessie schreef op 21-03-2005 @ 17:40 :
@ Methuselah: Ik hoop dat ze me niet te veel als echt gezelschap gaat zien, dan woon ik dus weg bij mn ouders en dan is er wel iemand anders die constant op me let... Ik moet nou al laten weten wanneer ik even de deur uit ga en dat irriteert lichtelijk... Heb ik ook wel gezegd. En dat van het geld, ik doe nu iedere keer stiekem wat geld terug in het blik waar ik normaal het geld uit moet pakken van haar wanneer ik een klusje heb gedaan, het helpt niet om tegen haar te zeggen dat het te veel is... Ze stopt het geld me anders gewoon in mn tas

Risico van 't vak. Kan gebeuren als je bij 'n alleenstaande oudere vrouw gaat inwonen, heb 't nog al wel gehoord van mensen die op kamers gaan... En dat wilde ik ook al zeggen, als je't echt niet wilt, gewoon ergens terugstoppen ofzo.

@ Methuselah: Ach ja, ik neem dat risoco maar voor lief Anders kom ik misschien weer in iets terecht wat niet uit te houden is (eerder in een studentenhuis gewoond waar het meer dan een puinzooi was en losgeslagen jongeren die de weg kwijt geraakt zijn (lees: op het criminele pad geraakt zijn) Daar pas ik absoluut niet tussen)

offtopic: voor vanavond reageer ik niet meer, ik ga nu maar eens fitnessen op de uni

[esprit-chick]

30 euro is niet voor iedereen zo veel hoor

en als t veel voor haar betekent, wat jij voor haar doet, kan ik me peroonlik wel voorstellen...........................

ik ben het eens met nare en methuus.


ik vind het eerlijk gezegd ietwat onfatsoenlijk dat je haar cadeautje niet hebt aangenomen. die dertig euro hééft ze trouwens al uitgegeven, en door dat cadeautje niet aan te nemen is krijgt ze dat heus niet terug. en nu ligt die mooie bedovertrek daar maar in de kast... ik zou er ook ongelukkig van worden als ik in de mevrouw haar plaats was...