Twijfels als ik niet bij hem ben.

[Gisteren]

Als ik bij hem ben vind ik het helemaal geweldig. Knuffelen en kussen en lief doen. Ik zie hem ongeveer een keer in de week, of minder, omdat we niet zo dicht bij elkaar wonen. Maar als ik thuis ben, dan twijfel ik zo. Of het wel goed is. We spreken elkaar vooral via msn dan. Maar ik twijfel of ik het wel volhoud, of de afstand niet te groot is. Ik twijfel omdat mijn omgeving het er niet mee eens is. Of het zelfs nog niet eens weten, ik weet ook niet hoe ze zullen reageren.

Ik ben niet zo'n goede prater ook, ik weet niet of ik het tegen hem moet zeggen en hoe.

Ik heb ook wel een aantal probelemen. Ga vaak niet naar school. En ik ben zo druk en chaotisch in mijn hoofd ook. Duizend twijfels, ik word er gek van. Als ik bij hem ben, lijkt het of ik letterlijk alles achter me heb gelaten. Geen twijfels en geen zorgen die me in de weg zitten. Eenmaal thuis begint het weer, ik weet niet wat ik er mee aan moet.

Onduidelijk verhaal, maar ik moest het even kwijt.

[Lelle_*]

Ik heb ook een relatie op afstand, en in het begin vond ik het ook heel erg leuk om bij mn vriendje te zijn, maar dan ben je weer thuis en dan denk je; is dit wel goed? Houden we dit wel vol? Vind ik hem/het wel echt leuk? Maar mijn relatie gaat al 11 maanden goed. Het gaat uiteindelijk toch om de tijd die je wél met elkaar doorbrengt.

Ik heb ook problemen (gehad), een beetje t zelfde als jij als ik het zo lees. En praten is inderdaad moeilijk, maar je zult het wel moeten proberen ben ik bang. Vooral met je vriendje. Hij kan je misschien (opweg) helpen, je steunen of in ieder geval naar je luisteren.

Succes

[darkpsycho_666]

Ook ik heb een relatie op afstand en dat gaat nu al meer dan 13 maanden zeer goed.
Ik kan me voorstellen dat je wel twijfels hebt, maar als je echt van elkaar houdt komt dat zeker wel goed.

Maar hoelang heb je al iets met hem? En waarom vind je omgeving het niet goed? "Mankeert" er iets aan hem?

[Gisteren]

Lelle_* schreef op 30-03-2005 @ 13:45 :
Ik heb ook een relatie op afstand, en in het begin vond ik het ook heel erg leuk om bij mn vriendje te zijn, maar dan ben je weer thuis en dan denk je; is dit wel goed? Houden we dit wel vol? Vind ik hem/het wel echt leuk? Maar mijn relatie gaat al 11 maanden goed. Het gaat uiteindelijk toch om de tijd die je wél met elkaar doorbrengt.

Ik heb ook problemen (gehad), een beetje t zelfde als jij als ik het zo lees. En praten is inderdaad moeilijk, maar je zult het wel moeten proberen ben ik bang. Vooral met je vriendje. Hij kan je misschien (opweg) helpen, je steunen of in ieder geval naar je luisteren.

Succes

Ja, precies. Vooral dat volhouden. Ik mis hem zo als ik niet bij hem ben, en ik denk de hele tijd aan hem. Mijn concentratie is al niet al te best, maar nu is het écht helemaal niks meer. En dat ik zo weinig bij hem kan zijn vind ik ook niks... Maarja. Het is het wel waard. Dus ik weet het echt niet. Praten ja.

Dankjewel.

[Gisteren]

darkpsycho_666 schreef op 30-03-2005 @ 13:49 :
Ook ik heb een relatie op afstand en dat gaat nu al meer dan 13 maanden zeer goed.
Ik kan me voorstellen dat je wel twijfels hebt, maar als je echt van elkaar houdt komt dat zeker wel goed.

Maar hoelang heb je al iets met hem? En waarom vind je omgeving het niet goed? "Mankeert" er iets aan hem?

Nog niet zo lang. Eigenlijk best kort. Maar er mankeert niks aan hem. Het is gewoon dat het zo ver weg is. Misschien ben ik ook wel bang voor het oorbeel van mijn vriendinnen, die het nog niet weten. Maar daar moet ik me niks van aantrekken natuurlijk.

[edinora]

1. jij vindt hem leuk, en hij jou.
2. als je bij hem bent is alles leuk
3. anderen hebben daar in principe gewoon helemaal niets mee te maken, dus wat doet het ertoe wat vriendinnen vinden?

wat is het probleem?
een relatie op afstand...tja, irritant soms omdat je elkaar mist (heb ook zo'n relatie), maar juist extra gezellig de keren dat je elkaar wel ziet!
Zo lang het leuk is, is het leuk en moet je het gewoon niet moeilijker maken dan het is. Geniet er gewoon van!

hoe vaak zien jullie elkaar eigenlijk?

Ik vraag me af of het wel zo goed is allemaal. Omdat je zoveel twijfelt. Maar ja dat kan natuurlijk ook met de omstandigheden te maken hebben.

Wel is het natuurlijk zo dat je je wel fijn voelt als je bij hem bent, wat dan weer wel erg positief is.
Waarom zou je je er al zo druk over maken of het wel goed gaat, gaat het niet goed dan merk je het wel, en gaat het wel goed, dan heb je plezier samen
Waarom maak je je zo druk over je omgeveging? Ik snap dat het fijn is als je omgeving je vriend ook leuk vindt, maar waarom zouden je vriendinnen/ ouders hem niet leuk vinden ofzo? Of wat zullen ze er gek aan vinden?
Ik zou ze het wel vertellen hoor.

Waar ken je hem eigenlijk van, internet ofzo? En hoe oud ben je eigenlijk?

[elledc]

Ik zou me niet kunnen voorstellen dat ik m'n vriendje maar 1 keer in de week of zelfs niet zie
Dan zou ik ook wel gaan twijfelen ben ik zeker van.
Tjah wat kan je doen... wachten totdat jullie op kamers gaan of samenwonen?

[ZerO]

utopia5 schreef op 30-03-2005 @ 18:00 :
Ik zou me niet kunnen voorstellen dat ik m'n vriendje maar 1 keer in de week of zelfs niet zie
Dan zou ik ook wel gaan twijfelen ben ik zeker van.
Tjah wat kan je doen... wachten totdat jullie op kamers gaan of samenwonen?

komt omdat je geen leven naast je vriend hebt.

ohja en gaan samenwonen ze is waarschijnlijk 17/18 pff alsof samenwonen de oplossing is.

[Escapism]

utopia5 schreef op 30-03-2005 @ 18:00 :
Ik zou me niet kunnen voorstellen dat ik m'n vriendje maar 1 keer in de week of zelfs niet zie
Dan zou ik ook wel gaan twijfelen ben ik zeker van.
Tjah wat kan je doen... wachten totdat jullie op kamers gaan of samenwonen?

ik vind jou zo fucking raar

[Lelle_*]

Misschien ben je ook wel bang dat hij jou op een gegeven moment niet meer leuk vindt? Of dat hij je inruilt voor iemand dichter in de buurt? Omdat jullie elkaar niet vaak kunnen zien..
Ik zou er met hem over praten, gewoon uitleggen. Misschien heeft hij het ook wel, en kan hij je wel geruststellen enzo.
Het komt vast wel goed

[Mindfields]

ZerO schreef op 30-03-2005 @ 18:43 :
komt omdat je geen leven naast je vriend hebt.

Beetje hard gesteld. Ik heb ook een leven naast mijn vriend, maar toch wil ik hem wel minstens 2/3 keer per week zien. Gewenning.

[Gisteren]

Dat van mijn omgeving doet er niet zo heel veel toe, mijn ouders weten het, mijn vriendinnen niet. Die hebben altijd meteen hun oordeel en altijd zo fel en roddels en bla en daar heb ik nog geen zin in.
Ik zie hem dus 1 keer per week, of minder. En soms blijven slapen, als dat kan, dus dan 2 dagen.

En ik geniet er ook van, als ik bij hem ben dus. Daarbuiten haat ik het, en niet omdat ik geen leven heb, ik heb genoeg dingen, te veel juist, vandaar dat ik hem zo weinig kan zien.

ZerO schreef op 30-03-2005 @ 18:43 :
komt omdat je geen leven naast je vriend hebt.

ohja en gaan samenwonen ze is waarschijnlijk 17/18 pff alsof samenwonen de oplossing is.

Klopt. Ik ga volgend jaar op kamers wonen waarschijnlijk, september 2006 dan, hij woont al op kamers. Maar ik ben nog niet van plan om voor hém in de buurt te gaan wonen waar hij studeert, behalve als het zo uitkomt. Maar niet dat ik een studie uit ga kiezen omdat dat in de buurt is waar hij woont.

[Gisteren]

Lelle_* schreef op 30-03-2005 @ 18:55 :
Misschien ben je ook wel bang dat hij jou op een gegeven moment niet meer leuk vindt? Of dat hij je inruilt voor iemand dichter in de buurt? Omdat jullie elkaar niet vaak kunnen zien..
Ik zou er met hem over praten, gewoon uitleggen. Misschien heeft hij het ook wel, en kan hij je wel geruststellen enzo.
Het komt vast wel goed

Ja. Zoiets. En ik voel me buitengesloten. Maar dat is omgekeerd natuurlijk hetzelfde. Omdat je zo ver weg woont, niks gezamelijk hebt behalve elkaar.

[ZerO]

Gisteren schreef op 30-03-2005 @ 19:40 :

Klopt. Ik ga volgend jaar op kamers wonen waarschijnlijk, september 2006 dan, hij woont al op kamers. Maar ik ben nog niet van plan om voor hém in de buurt te gaan wonen waar hij studeert, behalve als het zo uitkomt. Maar niet dat ik een studie uit ga kiezen omdat dat in de buurt is waar hij woont.

verstandig

[Gisteren]

ZerO schreef op 30-03-2005 @ 19:43 :
verstandig

Ja. Als zou het wel fantastisch zijn als het wel zo was natuurlijk. Maar dat is al weer heel ver vooruit kijken...

[Gisteren]

Ik ben mezelf echt gek aan het maken nu. Een paar maanden terug is er iets gebeurd, waardoor er dus eigenlijk meteen al bijna een einde kwam aan onze relatie nog voor we eigenlijk al iets hadden. Maar het is goed gekomen. We hebben er niet meer echt over gesproken. Ik durf hem er niet goed mee te confronteren, ook al ik me er misschien wel beter door voelen. Of juist niet. Ik heb hem zeg maar vergeven. Maar nu ben ik zo bang dat hij het nog een keer doet als hij met haar afspreekt. Hij heeft niet gezegd dat hij met haar heeft afgesproken. Het is een vriendin van hem. Ik hoorde van een andere vriendin dat hij vandaag naar haar toeging. Ik heb hem vandaag nog gesproken, maar hij vertelde het niet. En dit bedoel ik dus met het twijfelen.

[edinora]

kijk, dan wordt je verhaal heel anders.
je bent onzeker over het feit of hij achter je rug om dingen doet. tja, helaas kan je vrij weinig doen dan gewoon over je onzekerheden met hem te praten om je twijfels eventueel weg te nemen, daar ontkom je denk ik niet aan.