22-04-2005, 14:47
|
|
|
Ben weer naar buiten gegaan , dacht dat dat misschien wel goed zou zijn.
Samen met mijn hond ging ik naar een vriend om vervolgens naar het vondelpark te gaan. Eenmaalopweg en bewust dat ik steeds verder van mijn veilige huis was werd ik steeds gespannender. En ja hoor , BOEM paniek angst alles. ik had ook het gevoel dat ik niet meer door mijn eigen oog keek maar in een soort droomwereld was ofzo....ik kan het gevoel niet goed beschrijven maar het is alsof je besluit om in een enge achtbaan te gaan en dan alsie rijdt dat je denkt SHIT IK MOET ERUIT! mijnhond stribbelde tegen dus dat maakte het nog moeilijker, vloekend en barstend in tranen belde ik mijn moeder helemaal in paniek ... [ bang geweest om weer in paniek te raken en wat gebeurd er , je raakt in paniek...   ]nu ben ik thuis, opgelucht. maar dit gaat al 5 jaar door Heb wel medicijnen [feverin] en ik ben 2 jaar bij een psychiater. Zij zegt dat ik als ik mezelf weerheb teruggevonden dat ik dan ook hiervan afben [straatvrees/paniekaanavllen pleinvrees etc] maar ik wil ervan af wie heeft dit ook? 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
22-04-2005, 18:32
|
|
|
Misschien dat je het beter met kleine stapjes aan kunt pakken.
Ik heb een jaar lang ook zo'n periode gehad, dat is natuurlijk minder lang dan jij, maar herken de gevoelens wel. Het is naar mijn mening al heel knap dat je wel naar buiten wil, en niet meer dan logisch dat waar je bang voor bent gebeurd is. Want hoe meer je je druk maakt om iets, hoe sneller het soms gebeurd. Ik ben er met behulp van mijn therapeut beetje bij beetje afgekomen door met een stappenplan te werken. Het klinkt heel belachelijk maar het werkte uiteindelijk wel: Je begint met op te schrijven welke afstand je zeker weet dat je aankan. Vervolgens ga je die afstand uitproberen en als je merkt dat de spanning te hoog oploopt blijf je even staan totdat ze zakt, en gaat weer terug. Probeer die spanning een cijfer tegeven tussen 1 en 10. Loop deze afstand dan een paar keer in de week, net zo lang tot de spanning rond de 2 of 3 zit. En plak dan bijvoorbeeld 10 meter, 15 meter (of wat voor jou het beste voelt) aan die afstand en doe dan hetzelfde. Ik heb ook op een gegeven moment ervoor gekozen om in een keer een hele grote afstand erbij te doen. Deze ging de eerste keer harstikke mis, maar het was toch een beetje een overwinning omdat ik het had geprobeerd. Dit hoeft natuurlijk niet, maar als er steeds maar een paar meter bij komt, gaat het natuurlijk niet zo snel als je zelf zou willen (dat was mijn ervaring iig) Dit zou je in ieder geval bij je straatvrees kunnen helpen.. Mijn ervaring is dat juist door straatvrees beetje bij beetje te overwinnen je jezelf ook meer terugvinden zal. En je hond ook bij de kleine afstanden meenemen kan misschien ook helpen, geeft je in ieder geval niet helemaal het gevoel alleen te zijn. Ik weet niet of je dit al eens hebt geprobeerd, maar zo niet.. is het misschien 'worth giving a shot'  Liefs, Laura
__________________
Ik vertelde de psychiater dat ik stemmen hoorde. Hij zei mij dat ik goede oren had. - Herman Finkers
|
|
22-04-2005, 18:42
|
|
|
|
Mij mag je trouwens ook gerust toevoegen op msn: muis_leugendetector@hotmail.com
__________________
Ik vertelde de psychiater dat ik stemmen hoorde. Hij zei mij dat ik goede oren had. - Herman Finkers
|
|
22-04-2005, 20:55
|
|
|
|
bedankt voor jullie reacties,
raar dat ik altijd met pleinvrees heb , dat ik angstig word dat er niks BOVEN mij zit maar enkelt lucht die oneindig naar boven gaat. Als ik dan onder een afdakje ga staan of iets dergelijks of ik vlucht een winkel in dan is het al een stuk minder omdat je die bescherming voelt. ervaren jullie dat ook zo? p.s. bedankt dat jullie je openstellen voor msn, maar op de een of andere manier ... ik wil er wel over praten , daarom doe ik dit ook op dit forum maar aan de andere kant wil ik het g*dverdomme mijn leven niet laten heersen,,wat het helaas wel doet maar toch. Iig bedankt 
|
|
22-04-2005, 20:57
|
|
|
|
vaak dacht ik :
Ik moet gaan rennen ofzo om mijn conditie top te krijgen maar toch ik heb wel een goeie conditie en rook niet en eet gezond maar toch ik dacht dus IK MOET NAAR BUITEN OM TE RENNEN OM ERVAN AF TE KOMEN, maar ja dan ga je dus niet naar buiten en dan lijkt het een negatieve spiraal. Helpt het inderdaad als je buiten iedere dag gaat rennen ?
|
|
23-04-2005, 07:52
|
|
|
Waarom moet je dan rennen?
Eigenlijk lijkt het me juist niet verstandig om te rennen. Dan gaan je hartslag en bloeddruk alweer omhoog, wat jouw lichaam doet denken dat je weer een paniekaanval krijgt. Dan werk je die paniekaanval juist in de hand. Ik heb zelf ook agorafobie gehad, alleen dan in veel minder ernstige vorm. Ik ben onder behandeling geweest van een psycholoog en dat heeft me enorm geholpen. Jammer dat het voor jou niet zo goed werkt! Je mag me ook wel toevoegen op msn (zie profiel), maar ik ben er niet o hel vaak.
__________________
I like my new bunny suit
|
|
23-04-2005, 11:46
|
|
|
ik had nog een pm van jouw in mijn inbox staan, van 2 jaar terug en het ging toen over prc hetzelfde.
Ik vraag me af of jij wel de juiste behandeling krijgt ofzo, want het beheerst je hele leven zeg je, maar er komt maar geen verbetering vanje situatie ofzo. Wat voor therapie krijg je als ik vragen mag? Het is iig wel een langzaam proces wat je idd in kleine stapjes moet leren, je moet niet te snel te veel van jezelf willen. Rustig aan, de tijd nemen en stapje voor stapje behoor je wel vooruit te komen. Verder had ik ook paniekaanvallen et. maar volgens mij heb ik dat al meerdere malen aan je verteld en heb ook hoe het bij mij behandeld is wel verteld enzo. Logisch dat het je leven beheerst en zolang je ervoor bukt en de angst vermijdt blijft dat voorlopig ook wel zo. maarja, zoals ik al zei ben ik wel benieuwd wat voor behandeling je krijgt.
|
|
24-04-2005, 13:02
|
|
|
Ik herken het wel, niet in zo'n mate, ik durf alleen niet alleen de straat op te gaan. Het begint iets minder te worden, maar helemaal alleen in de stad wordt ik gek. Ik heb altijd het gevoel dat iedereen me me ziet, iedereen me waarneemt en allemaal proberen ze me te bezeiken. Ik hoor overal mijn naam, maar niemand roept me. Maar op de riagg nemen ze me niet serieus, ze luisteren niet, ze gaan er helemaal niet op in. Dus ik vraag me eigenlijk af waarom ik weer in therapie gegaan ben...
__________________
"Falling feels like flying, until you hit the ground. And everything looks beautiful, until you take a look around"
|
|
24-04-2005, 13:18
|
||
|
|
Citaat:
ze zegt dat het te maken heeft met dingen die in mijn jeugd zijn gebeurd en dat als ik mezelf weer terug heb dat het vanzelf over gaat die angst.
|
|
|
24-04-2005, 13:33
|
||
|
|
Citaat:
__________________
"Falling feels like flying, until you hit the ground. And everything looks beautiful, until you take a look around"
|
|
|
24-04-2005, 14:45
|
|
|
Ik heb paniekaanvallen op school en ga dan heel erg hyperventileren; dat is dus hetgene waarvoor ik me heel erg schaam en dus heb ik de afgelopen jaren heel veel gespijbeld. Ben nu voor een depressie in behandeling bij een psycholoog en we zijn nog niet echt specifiek op het onderwerp ingegaan. Misschien moet ik er eens over beginnen.
Ik vind het vervelend als er grote mensenmassa's zijn (school!!!) en als ik bijvoorbeeld zit en ik me nergens aan vast kan houden. Dat er dus alleen maar ruimte en lucht om me heen is. Het liefst heb ik ook alle deuren dicht en iemand bij me. Ik ga nu gewoon elke dag naar school, wat een hele verbetering is. Het vervelende vind ik dat het niet opgelost is en iedereen wel commentaar heeft op mijn paniekaanvallen omdat ik me dan heel opgejaagd en onzeker ga gedragen.
|
|
24-04-2005, 14:47
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
24-04-2005, 15:56
|
||
|
|
Citaat:
Want anders lijken mij dat 2 aparte gevallen en dan lijkt mij dat ook niet de geschikte behandeling. Ik neem aan dat jij zelf ook wel invloed kan uitoefenen op je huidige behandeling. Heb je het anders ook aan je psycholoog gevraagd dat je niet begrijpt waarom je nog steeds met dit probleem na al die tijd rondloopt? En dat het dusdanig je leven beheerst dat je niet denkt dat het na een boel praten oplost. Of dat ze het als 2 aparte problemen moet zien en dat beide een aparte behandeling moet geven. Ik zal even kort ingaan op het gene waar ik last van had. Ik had dus paniek/angstaanvallen in ruimtes waar ik het idee had opgesloten te zijn. Waar veel mensen waren of in kleine ruimtes etc. Ben naar de huisarts gegaan, heeft me doorverwezen. Een intake gehad bij een psych. en hebben besloten dat cognitieve gedragstherapie het beste bij mij pastte. Ik heb mijn angsten opgechreven op een schaal van 1 tot 10. En ben begonnen met mijn kleinste angst de confrontatie aan te gaan. Totdat geen spanning meer omhoog bracht en dan beginnen aan de 2e kleinste angst. Totdat ik de confrontatie aanging met de grote angsten, die inmiddels kleiner waren doordat de rest ook steeds beter ging. Zodoende ben ik in een half jaar van mijn angsten verlost. Het komt af en toe wel terug, maar dan heb ik ook geleerd hoe ermee om te gaan en wat mijn denkfouten etc. zijn. Deze behandeling gaat dan ook alleen om met de angst en hier ben ik dan ook vanaf. Ik zeg niet dat je 2 aparte behandleingen nodig hebt, maar dit gaat wel heel concreet met angsten om en ik was er relatief snel vanaf. Kost wel moeite en energie, maar ja, dat heb je er dan ook wel voor over. Praat er iig pver met je psych, want als je er niet achter staan, gaat de behandeling ook heel moeizaam. Jij hebt er ook wat over te zeggen hoor.
|
|
|
24-04-2005, 16:02
|
||
|
Citaat:
Offtopic: ikzelf ben ook niet te spreken over het RIAGGz, maar 't zou jammer zijn als mensen bevooroordeeld naar dergelijke instellingen gaan Gaat het beter nu je een andere therapeute hebt? En, wat is het grote verschil behalve dat deze waarschijnlijk wèl echt luisterd?
__________________
Just because you're paranoid doesn't mean they're not out to get you.
|
|
|
24-04-2005, 16:05
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
25-04-2005, 09:43
|
|
|
|
yep heb ik ook; maar 't gaat al wel beter. Je moet er mee leren leven en hoe moeilijk het ook is zoveel mogelijk dingen doen die je normaal ook deed. Hoe meer je thuis blijft zitten hoe erger het wordt. Ik weet hoe zwaar dat is maar het is echt de enige manier.
|
|
25-04-2005, 11:12
|
|
Verwijderd
|
Ik heb er haast geen ervaring mee, maar helpt het niet om samen met iemand (hulpverlener, je moeder, of een vriend) naar buiten te gaan en het rustig op te bouwen? Gewoon eens samen met iemand een klein stukje wandelen en ergens gaan zitten. Ik heb geen idee of dat een goede methode is, maar dan ben je in ieder geval niet alleen en ook niet ver van huis.
|
|
25-04-2005, 13:47
|
||
|
|
Citaat:
 Maar dat is mijn mening. Het riagg is slecht.
__________________
"Falling feels like flying, until you hit the ground. And everything looks beautiful, until you take a look around"
|
|
|
26-04-2005, 20:43
|
|
|
|
de ene keer voel ik me beter dan de andere keer en ik merk dat als ik al moe ben en weer de hele dag die hartbonken heb in me lichaam dan word ik zenuwachtiger en dan gaat het altijd mis.
MAar soms op ik een " goeie" dag en dan lukt het me wel om zonder paniekaanval eventjes door het park te lopen met mijn hond, alhoewel ik dan nog steeds wel met stijve benen loop en telkens wel gespannen ben maar de paniek AANVAL komt niet dan. maar ja natuurlijk heb je ook slechte dagen dat die paniek wel komt en het is zoooo raar gevoel i heb het gevoel als of ik van de wereld afglij, alsof ik me moet vastklampen aan de grond alsof de wereld aan het wiebelen is ...  het gaat allemaal zo snel. Vaak heb ik ook periodes dat ik DOODonzeker ben. Dan ben ik constant bezig met " nou devilcat, jij hebt helemaal geen paniek hoor! dus zeur niet rot maar op " zo praat ik dan tegen mezelf en dan moet de " andere - ik " die andere verdedigen, lukt het me dan niet met verdedigen dat "is dat dus zo" [ wat die " andere" persoon zei ] argg MAar ja Hebben jullie ook altijd dat als jullie in paniek raken of vlakvoor de paniekaanval dat je je buikspieren gaat spannen en alles gaat spannen in je lichaam en dat je het gevoel hebt dat je moet kokhalzen? trouwens wie heeft nog meer feverin?alsmedicijn? www.paniekaanval.nl ook goeie site.
|
|
28-04-2005, 16:42
|
|
|
|
ik zie het allemaal zo somber in..
Met grote moeite en veel stress had ik mijn HAVO weten te behalen. Straks ga ik naar een nieuwe school, maar ja dan heb je weer uitjes en treinreisjes etc naar steden.. JA EN IK GA WEER NIET MEE NATUURLIJK......... net als op de middelbare school dat ik op het laatst moest afzeggen om mee te gaan naar berlijn voor een week. Ik kon het gewoon niet , stel nou dat ik zou gaan flippen dan zie ik geen uitweg meer , een bus vol met leerlingen die ik allang ken en die mij dan ineens 'raar' zien doen [in hun ogen dan he] schaam je je kapot maar je wilt weg, je wilt terug naar huis , je wilt per direct NU IN JE KAMER ZITTEN. in bed het liefst maar je zit NU IN DE BUS NAAR BERLIJN EN JE HEBT NET MAASTRICHT GEPASSEERD>.. argg dan zakt alles in de paniek slaat toe... Hoe ga ik nou op een leuke manier mijn nieuwe school te gemoed? Zelfs in de lessen zitten is moeilijk, want als de leraar gaat praten 2 uur lang of alleen al een kwartiertje dan schieten de zenuwen door mijn lijf dat ik denk " NU NIET IN PANIEK RAKEN WANT JE KAN NIET TELKENS NAAR DE WC ALS SMOES" en ja dan zit je niet leuk in de schoolbanken.. maar ja dan raak je toch in paniek en dan maar ziek melden ofzo.. Later wil ik kunstgeschiedenis studeren, ja een reisje NEW YORK zit daarbij , ja heel leuk maar dan kan IK weer niet mee want KLOTE IK druft niet het vliegtuig in (*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_!)@(*$_ )(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$)(*&#%& ^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_ !)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$ )(*&#%&^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@ ($@!_)_!)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%& )(*#@&$)(*&#%&^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@) (!@*)!@($@!_)_!)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$ )(@#*%&)(*#@&$)(*&#%&^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#( @*_)$@)(!@*)!@($@!_)_!)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@ #*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$)(*&#%&^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*( &)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_!)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%* #^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$)(*&#%&^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@% *&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_!)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#& ^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$)(*&#%&^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(&^#(*&^# (*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_!)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@!*$)_@* &^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$)(*&#%&^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(& ^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_!)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@ !*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$)(*&#%&^@#%@#%(*&@^$* &^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_!)@(*$_)(*@$)! (*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$)(*&#%&^@#%@#% (*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_!)@(*$_ )(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$)(*&#%& ^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_ !)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$ )(*&#%&^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@ ($@!_)_!)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%& )(*#@&$)(*&#%&^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@) (!@*)!@($@!_)_!)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$ )(@#*%&)(*#@&$)(*&#%&^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#( @*_)$@)(!@*)!@($@!_)_!)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@ #*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$)(*&#%&^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*( &)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_!)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%* #^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$)(*&#%&^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@% *&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_!)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#& ^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$)(*&#%&^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(&^#(*&^# (*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_!)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@!*$)_@* &^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$)(*&#%&^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(& ^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_!)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@ !*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$)(*&#%&^@#%@#%(*&@^$* &^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_!)@(*$_)(*@$)! (*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$)(*&#%&^@#%@#% (*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_!)@(*$_ )(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$)(*&#%& ^@#%@#%(*&@^$*&^#@*(&^#(*&^#(*&^#@%*&^#@*(&)@!)#(@*_)$@)(!@*)!@($@!_)_ !)@(*$_)(*@$)!(*@$)(@!*$)_@*&^%|(#&^%@#^%*#^*%&^@#*&^@#$)(@#*%&)(*#@&$ )(*&#%&^@#%@#%
|
|
28-04-2005, 18:29
|
||
|
|
Citaat:
Ik kon niet naar een conferentie, bang om in paniek te raken midden in een zaal vol mensen. De bus naar Parijs, urenlang in die ruimte en er niet uit kunnen, luistertoetsen en uiteindelijk examens. Toen ik inzag dat ik op die manier dus geen examens kon doen ben ik ruim van tevoren in cognitieve gedragstherapie geweest. ZOdoende heb ik alles kunnen halen. Ik weet niet wat ik je nog meer kan vertellen. Ik weet dat het echt heel kut is en dat het een dagelijks probleem is, ik kan je alleen aanraden met je psych te praten om te overleggen naar een kortere effectievere behandeling, want dit schiet niet op. Ik was er met een half jaar vanaf.
|
|
|
28-04-2005, 20:32
|
|
|
|
zo snel!
...ja....ik ben nu ongeveer 2 jaar bij mijn psych maar ik weet niet hoe het bij jou is maar ik moest nog veel praten om dingen te verwerken van vroeger . ik heb het nu al 5 jaar dat het zo mijn leven beheerst maar zo's 2 jaar of 2,5 jaar zit ik bij de psych Morgen ga ik weer ik ga het er wel even over hebbe Ik zit nu al te bedenken hoe eng het is dat ik straks weer alleen de straat op moet op mijn fiets...en stel dat er precies op weg van A naar B precies in het midden dat het dan mis gaat.. ik hoop dat het maar goed gaat, soms wel vaak niet en vaak HEEL gespannen.. Ik kijk wel ff.. [p.s ga je met een cong. gedragster. ook daadwerkelijk met een psych naar buiten etc? dus echt in de praktijk dingen doen met hem/haar?]
|
|
28-04-2005, 20:37
|
|
|
|
ik kan soms zo kwaad worden. als ik dan weer op de radio hoor dat je een reis kan winnen naar new york of naar hawaii ofzo..
daar word ik zo depri van misschien WIL ik het ook wel niet accepteren dat ik deze ''handicap'' heb.. Ik denk telkens van " LET maar op ik ga NU naar het park en dan gebeurt er niks..." nou dan ga ik en als ik toeval kan ik een goeie dag hebben, dan denk ik de volgende dag "JEEJ nu gaik naar de stad eneindelijk weer is winkelen en dan ga ik dit en zus en zo." maar op de fiets er naartoe gaat het al weer mis. Als ik nu naar buiten kijk, op de een of andere manier heb ik zo'n angstig geoel als ik naar die grote lege ruimte kijk die wereld die lucht en niks dat daar boven is enkelt maar lucht. Ik probeer het wel eens uit te leggen aan mensen die de cliche fobie hebben " hoogtevrees". Dan zeg ik dat straatvrees/pleinvrees hetzelfde is als dat je : 2 flatgebouwen hebt maar tussen die 2 gebouwen een glazen loopbrug. En hoe langer die loopbrug is tussen die 2 flatgebouwen Hoe ENGER het is. zelfde met straatvrees, als je van A---->B moet en dat is 10 meter bij wijze van spreken , dan is er niet veel aan de hand, maar moet je 5 km overbruggen dan heb je ineens veel meer angst omdat je dan langer op die "glazen plaat staat en die afgrond ziet ". 
|
|
28-04-2005, 22:02
|
||
|
|
Citaat:
Ik heb mijn angst op een schaal van 1 tot 10 gezet en ben met makkelijkste begonnen. Daar oefen je in. Je krijgt lichamelijk oefeningen, hoe je op je lichaam reageert en ademshalingoefeningen. Je gedachten moet je opschrijven en leer je anders te denken, je gaat denkfouten herkennen en je gedachtes worden RATIONEEL bekeken. Verder is het aan jouw die angst buiten die tijd te gaan confronteren. Zo heb ik bv. in mijn eentje naar de bios geweest op een drukke zaterdagavond, heb ik een uur met mijn therapeute de lift genomen, maar buiten die tijd ook de lift nemen. Geen vermijdende dingen meenemen, zoals een telefoon bv. ZOdat je zelf die angst aankan en beheerst, je weet hoe je op je lichaam reageert en je gaat je gedachtes en denkfouten bijlangs. Op het moment dat je angst 10 beheerst, ga je verder met angst 9, angst 9 is minder geworden omdat je angst 10 ook al aankan. Op het moment dat je angst 1 aangaat, staat deze al veel lager op de trap omdat je alle andere angsten ook al aankon. Het is heel hard werken, en er zullen zeker moeilijke momenten zijn, maar je moet dan niet vluchten en het gewoon aangaan. ZOals ik al zei gaat het alleen op angst in, en niet op de oorzaak ervan. Daarom zeg ik ook dat het bij jouw misschien 2 aparte problemen zijn en daarbij ook verschillende behandelingen nodig zijn. Maar daar moet je het met je psyche over hebben en vergeet niet dat jij daar wat over te zeggen hebt uiteindelijk.
|
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Psychologie |
paniekstoornis vanieta | 19 | 09-06-2007 12:15 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 12:01.
Adverteren